Η νηστεία σαν εντολή υπάρχει από την αρχή της δημιουργίαs. Ο Μέγαs Βασίλειος λέει ότι «η νηστεία νομοθετήθηκε στον Παράδεισο» των πρωτοπλάστων. Τότε, η εντολή αποχήs από τον απαγορευμένο καρπό είναι η αρχή της εγκράτειας από τις τροφέs, δηλαδή η αρχή της νηστείας. Η υπακοή στην εντολή αυτή του Θεού για τους πρωτόπλαστουs καθόριζε και τη σχέση τουs με Αυτόν.
"Όμως ο απόστολος Παύλος στο σημερινό ανάγνωσμα λέει ότι «δεν είναι οι τροφές που καθορίζουν τη σχέση μας απέναντι στον θεό» (Α' Κορ. κεφ.8,στιχ.8). Και ασφαλώς αφήνει να νοηθεί ότι δεν είναι μόνο η στέρηση των τροφών που μας κάνουν να πλησιάσουμε περισσότερο τον Θεό. Γιατί και ο Απόστολος «δουλαγωγούσε» το σώμα του, δηλαδή το έλεγχε και το συγκρατούσε με τη νηστεία, αλλά δεν ήταν αυτό μόνο που τον έκανε να είναι όργανο της θείαs πρόνοιας για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Η αγάπη προς τον πλησίον πυξίδα της χριστιανικής νηστείας
Στην Καινή Διαθήκη του θεού με τον άνθρωπο δόθηκε από τον ίδιο τον Χριστό η εντολή της αγάπηs. Η εντολή που συνοψίζει και ολοκληρώνει όλο τον νόμο του Θεού και τη διδασκαλία των προφητών. Η αγάπη στον πλησίον είναι η συνεχής προτροπή του Χριστού μέσα απ' το Ευαγγέλιό του. Και σ' αυτή την αγάπη αναφέρεται και ο Απόστολοs όταν λέει: «Εγώ δεν θα βάλω ποτέ κρέας στο στόμα μου για να μη σκανδαλίσω τον αδελφό μου» (Α' Κορ.κεφ 9,στιχ13). Εδώ ασφαλώς δεν αναφέρεται μόνο στα ειδωλόθυτα της τότε εποχής, αλλά και σε κάθε εποχή που προσπαθεί ο καθέναs μας και αγωνίζεται να γίνει άνθρωποs του θεού.
ο Μέγας Βασίλειος ορίζει την αληθινή νηστεία ως εγκράτεια της γλώσσαs από την κατάκριση και τις άσχημες εκφράσειs. Τονίζει ότι η αποχή απ' τον θυμό και την οργή λογίζεται σαν πραγματική νηστεία.διδάσκει επίσης ότι ο χωρισμός από τις πονηρές επιθυμίες είναι εφαρμογή της εντολής της νηστείας. Επιπλέον, αν η νηστεία δεν συνοδεύεται από πράξειs ενάντια στις εμπαθείς μας επιθυμίες και δεν αποβλέπει στη χριστοποίηση της ψυχής, τότε είναι ανώφελη και δεν έχει πνευματική δύναμη. Δεν οδηγεί στην αγάπη προς τον αδελφό μας. Η αγάπη είναι εκείνη που κάνει τη νηστεία να οδηγεί τον άνθρωπο μπροστά στον θεό.
Διάκριση και οικονομία της νηστείας
Oι νηστείες που έχει καθορίσει η Εκκλησία μας για κάθε πιστό είναι απαραίτητες για την πνευματική του καλλιέργεια, αλλά πρέπει να γίνονται με διάκριση, όχι αυθαίρετα. Η παρουσία του πνευματικού πατέρα είναι απαραίτητη για να δώσει τις κατάλληλες οδηγίες και να οικονομήσει τον πιστό, ώστε η άσκηση αποχής από ορισμένες τροφές να έχει καρποφόρο πνευματικό αποτέλεσμα.Σε διαφορετική περίπτωση, όταν δηλαδή νηστεύουμε χωρίς διάκριση, υπάρχει ο κίνδυνος να υποπέσουμε στην οίηση και την κενοδοξία, ότι δήθεν εμείς κάνουμε μεγαλύτερο αγώνα σε σύγκριση μάλιστα με τους συνανθρώπους μας. Και δεν είναι δύσκολο να κατακρίνουμε τον πλησίον μας, όταν υστερεί σε σχέση με μας. Και τότε χάνουμε τον κόπο της νηστείας, πέφτοντας στην κατάκριση που πληγώνει την εντολή της αγάπης.
Είναι γεγονός ότι άλλοι δύνανται να νηστέψουν περισσότερο, άλλοι λιγότερο, μερικοί ίσωs και καθόλου. ο καθέναs μας οικονομείται από τους πνευματικούς της εκκλησίας για τον τρόπο της νηστείας. Aς μην ξεχνάμε ωστόσο ότι υπάρχουν ανάμεσά μας ασθενείς αδελφοί και στη συνείδηση και στο σώμα.
Αγαπητοί αδελφοί, σ' όλουs αυτούς οφείλουμε να δείξουμε χρηστότητα, κατανόηση, επιείκεια και αγάπη, με σκοπό να τους κερδίσουμε και να τους φέρουμε κοντά στον Χριστό, ο Οποίοs έχει και τη δύναμη και τη σοφία να τους στηρίξει και να τους εμπνεύσει για το αγαθό της νηστείας. Εκείνος γνωρίζει τα βάθη της καρδιάς του καθενός μας και ξέρει από ποιους θα έχει απαιτήσεις και σε ποιους θα είναι επιεικής και γεμάτος οικτιρμό και έλεοs. Αμήν.Αρχιμ. Χ. Ν. (Από ''Φωνή Κυρίου α.φ.2908'' εβδομαδιαίο φύλλο έκδ.αποστ.διακ.της ελλάδος.)
"Όμως ο απόστολος Παύλος στο σημερινό ανάγνωσμα λέει ότι «δεν είναι οι τροφές που καθορίζουν τη σχέση μας απέναντι στον θεό» (Α' Κορ. κεφ.8,στιχ.8). Και ασφαλώς αφήνει να νοηθεί ότι δεν είναι μόνο η στέρηση των τροφών που μας κάνουν να πλησιάσουμε περισσότερο τον Θεό. Γιατί και ο Απόστολος «δουλαγωγούσε» το σώμα του, δηλαδή το έλεγχε και το συγκρατούσε με τη νηστεία, αλλά δεν ήταν αυτό μόνο που τον έκανε να είναι όργανο της θείαs πρόνοιας για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Η αγάπη προς τον πλησίον πυξίδα της χριστιανικής νηστείας
Στην Καινή Διαθήκη του θεού με τον άνθρωπο δόθηκε από τον ίδιο τον Χριστό η εντολή της αγάπηs. Η εντολή που συνοψίζει και ολοκληρώνει όλο τον νόμο του Θεού και τη διδασκαλία των προφητών. Η αγάπη στον πλησίον είναι η συνεχής προτροπή του Χριστού μέσα απ' το Ευαγγέλιό του. Και σ' αυτή την αγάπη αναφέρεται και ο Απόστολοs όταν λέει: «Εγώ δεν θα βάλω ποτέ κρέας στο στόμα μου για να μη σκανδαλίσω τον αδελφό μου» (Α' Κορ.κεφ 9,στιχ13). Εδώ ασφαλώς δεν αναφέρεται μόνο στα ειδωλόθυτα της τότε εποχής, αλλά και σε κάθε εποχή που προσπαθεί ο καθέναs μας και αγωνίζεται να γίνει άνθρωποs του θεού.
ο Μέγας Βασίλειος ορίζει την αληθινή νηστεία ως εγκράτεια της γλώσσαs από την κατάκριση και τις άσχημες εκφράσειs. Τονίζει ότι η αποχή απ' τον θυμό και την οργή λογίζεται σαν πραγματική νηστεία.διδάσκει επίσης ότι ο χωρισμός από τις πονηρές επιθυμίες είναι εφαρμογή της εντολής της νηστείας. Επιπλέον, αν η νηστεία δεν συνοδεύεται από πράξειs ενάντια στις εμπαθείς μας επιθυμίες και δεν αποβλέπει στη χριστοποίηση της ψυχής, τότε είναι ανώφελη και δεν έχει πνευματική δύναμη. Δεν οδηγεί στην αγάπη προς τον αδελφό μας. Η αγάπη είναι εκείνη που κάνει τη νηστεία να οδηγεί τον άνθρωπο μπροστά στον θεό.
Διάκριση και οικονομία της νηστείας
Oι νηστείες που έχει καθορίσει η Εκκλησία μας για κάθε πιστό είναι απαραίτητες για την πνευματική του καλλιέργεια, αλλά πρέπει να γίνονται με διάκριση, όχι αυθαίρετα. Η παρουσία του πνευματικού πατέρα είναι απαραίτητη για να δώσει τις κατάλληλες οδηγίες και να οικονομήσει τον πιστό, ώστε η άσκηση αποχής από ορισμένες τροφές να έχει καρποφόρο πνευματικό αποτέλεσμα.Σε διαφορετική περίπτωση, όταν δηλαδή νηστεύουμε χωρίς διάκριση, υπάρχει ο κίνδυνος να υποπέσουμε στην οίηση και την κενοδοξία, ότι δήθεν εμείς κάνουμε μεγαλύτερο αγώνα σε σύγκριση μάλιστα με τους συνανθρώπους μας. Και δεν είναι δύσκολο να κατακρίνουμε τον πλησίον μας, όταν υστερεί σε σχέση με μας. Και τότε χάνουμε τον κόπο της νηστείας, πέφτοντας στην κατάκριση που πληγώνει την εντολή της αγάπης.
Είναι γεγονός ότι άλλοι δύνανται να νηστέψουν περισσότερο, άλλοι λιγότερο, μερικοί ίσωs και καθόλου. ο καθέναs μας οικονομείται από τους πνευματικούς της εκκλησίας για τον τρόπο της νηστείας. Aς μην ξεχνάμε ωστόσο ότι υπάρχουν ανάμεσά μας ασθενείς αδελφοί και στη συνείδηση και στο σώμα.
Αγαπητοί αδελφοί, σ' όλουs αυτούς οφείλουμε να δείξουμε χρηστότητα, κατανόηση, επιείκεια και αγάπη, με σκοπό να τους κερδίσουμε και να τους φέρουμε κοντά στον Χριστό, ο Οποίοs έχει και τη δύναμη και τη σοφία να τους στηρίξει και να τους εμπνεύσει για το αγαθό της νηστείας. Εκείνος γνωρίζει τα βάθη της καρδιάς του καθενός μας και ξέρει από ποιους θα έχει απαιτήσεις και σε ποιους θα είναι επιεικής και γεμάτος οικτιρμό και έλεοs. Αμήν.Αρχιμ. Χ. Ν. (Από ''Φωνή Κυρίου α.φ.2908'' εβδομαδιαίο φύλλο έκδ.αποστ.διακ.της ελλάδος.)