2009


Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρίζω.Βοσκών φωνές φτάνουν στ' αυτιά μου. Δεν παίζουν σήμερα με τις φλογέρες τους κάποιον τυχαίο σκοπό. Τα χείλη τους ψάλλουν ύμνο ουράνιο.Οι άγγελοι υμνολογούν, οι αρχάγγελοι ανυμνούν, ψάλλουν τα Χερουβείμ και δοξολογούν τα Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν όλοι, βλέποντας το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς.Σήμερα η Βηθλεέμ μιμήθηκε τον ουρανό: Αντί γι' αστέρια, δέχτηκε τους αγγέλους αντί για ήλιο, δέχτηκε τον Ήλιο της δικαιοσύνης. Και μη ζητάς να μάθεις το πώς. Γιατί όπου θέλει ο Θεός, ανατρέπονται οι φυσικοί νόμοι. Εκείνος λοιπόν το θέλησε. Και το έκανε. Κατέβηκε στη γη κι έσωσε τον άνθρωπο.
Όλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι' αυτόν το σκοπό.Σήμερα γεννιέται Αυτός που υπάρχει αιώνια, και γίνεται αυτό που ποτέ δεν υπήρξε. Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος! Γίνεται άνθρωπος και πάλι Θεός μένει!Όταν γεννήθηκε, οι Ιουδαίοι δεν δέχονταν την παράδοξη γέννηση Του:
Από τη μια οι Φαρισαίοι παρερμήνευαν τα ιερά βιβλία κι από την άλλη οι γραμματείς δίδασκαν αλλά αντί άλλων. Ό Ηρώδης πάλι, ζητούσε να βρει το νεογέννητο Βρέφος όχι για να το τιμήσει, μα για να το θανατώσει.Έ λοιπόν, όλοι αυτοί σήμερα τρίβουν τα μάτια τους, βλέποντας το Βασιλιά τ' ουρανού να βρίσκεται στη γη μ' ανθρώπινη σάρκα, γεννημένος από παρθενική μήτρα.Και ήρθαν οι βασιλιάδες να προσκυνήσουν τον επουράνιο Βασιλιά της δόξας.
Ήρθαν οι στρατιώτες να υπηρετήσουν τον Αρχιστράτηγο των ουράνιων Δυνάμεων.
Ήρθαν οι γυναίκες να προσκυνήσουν Εκείνον που μετέβαλε τις λύπες της γυναίκας σε χαρά.
Ήρθαν οι παρθένες να προσκυνήσουν Εκείνον που δημιούργησε τους μαστούς και το γάλα, και τώρα θηλάζει από Μητέρα Παρθένο.
Ήρθαν τα νήπια να προσκυνήσουν Εκείνον πού έγινε νήπιο, για να συνθέσει δοξολογικό ύμνο «από τα στόματα των νηπίων» (Ψαλμ. 8:στιχ3).
Ήρθαν τα παιδιά να προσκυνήσουν Εκείνον που η μανία του Ηρώδη τα ανέδειξε σε πρωτομάρτυρες.
Ήρθαν οι ποιμένες να προσκυνήσουν τον καλό Ποιμένα, πού θυσίασε τη ζωή Του για χάρη των προβάτων.
Ήρθαν οι ιερείς να προσκυνήσουν Εκείνον που έγινε αρχιερέας όπως ο Μελχισεδέκ (Έβρ. 5:στιχ10).
Ήρθαν οι δούλοι να προσκυνήσουν Εκείνον πού πήρε μορφή δούλου, για να μετατρέψει τη δουλεία μας σ' ελευθερία.
Ήρθαν οι ψαράδες να προσκυνήσουν Εκείνον που τους μετέβαλε σε «ψαράδες ανθρώπων»(Ματθ. κεφ4:στιχ19)
Ήρθαν οι τελώνες να προσκυνήσουν Εκείνον που από τους τελώνες ανέδειξε ευαγγελιστή.
Ήρθαν οι πόρνες να προσκυνήσουν Εκείνον που παρέδωσε τα πόδια του στα δάκρυα μιας πόρνης.
Κοντολογίς, ήρθαν όλοι οι αμαρτωλοί να δουν τον Αμνό του Θεού, που σηκώνει στους ώμους Του την αμαρτία του κόσμου:
Οι μάγοι για να Τον προσκυνήσουν
οι ποιμένες για να Τον δοξολογήσουν
οι τελώνες για να Τον κηρύξουν
οι πόρνες για να Του προσφέρουν μύρα
η Σαμαρείτισσα για να ξεδιψάσει
η Χαναναία για να ευεργετηθεί.

Αφού λοιπόν όλοι σκιρτούν από χαρά, θέλω κι εγώ να σκιρτήσω, θέλω να χορέψω, θέλω να πανηγυρίσω. Δίχως κιθάρα, δίχως αυλό, δίχως λαμπάδες αναμμένες στα χέρια μου. Πανηγυρίζω κρατώντας, αντί γι' αυτά, τα σπάργανα του Χριστού. Αυτά είναι η ελπίδα μου, αυτά η ζωή μου, αυτά η σωτηρία μου, αυτά ο αυλός μου, αυτά η κιθάρα μου. Γι' αυτό τα 'χω μαζί μου: Για να πάρω από τη δύναμη τους δύναμη, για να φωνάξω μαζί με τους αγγέλους, «δόξα στον ύψιστο Θεό», και με τους ποιμένες, «και ειρήνη στη γη, ευλογία στους ανθρώπους» (Λουκ.κεφ 2:στιχ14).
Και ξέρετε γιατί; Γιατί Εκείνος που προαιώνια γεννήθηκε από τον Πατέρα ανεξήγητα, γεννιέται σήμερα από παρθένα υπερφυσικά. Το πώς, το γνωρίζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος. Εμείς μόνο τούτο μπορούμε να πούμε: Πως αληθινή είναι και η ουράνια γέννησή του, αδιάψευστη είναι και η επίγεια. Αλήθεια είναι ότι γεννήθηκε Θεός από Θεό, αλήθεια είναι και ότι γεννήθηκε άνθρωπος από παρθένα. Στον ουρανό είναι ο μόνος που γεννήθηκε από τον Πατέρα μόνο, γιος Του μονογενής. Και στη γη είναι ο μόνος που γεννήθηκε από την Παρθένο μόνο, γιος της μονογενής. Όπως στην περίπτωση της ουράνιας γεννήσεώς Του είναι ασέβεια να σκεφτούμε μητέρα, έτσι και στην περίπτωση της επίγειας γεννήσεως Του είναι βλασφημία να υποθέσουμε πατέρα. Ο Θεός Τον γέννησε με τρόπο θεικό. Η Παρθένος Τον γέννησε με τρόπο υπερφυσικό. Έτσι, ούτε η ουράνια γέννηση Του μπορεί να εξηγηθεί, ούτε η ενανθρώπησή Του μπορεί να ερευνηθεί. Το ότι Τον γέννησε η Παρθένος σήμερα το γνωρίζω. Το ότι Τον γέννησε ο Θεός προαιώνια το πιστεύω. Κι έχω μάθει να τιμώ σιωπηλά τη γέννηση Του, χωρίς φιλοπερίεργες έρευνες κι ανώφελες συζητήσεις. Γιατί, σ' ό,τι αφορά το Θεό, δεν πρέπει να στέκεται κανείς στη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά να πιστεύει στη δύναμη Εκείνου που κατευθύνει τα πάντα.Τι φυσικότερο από το να γεννήσει μια παντρεμένη γυναίκα; Αλλά και τι πιο παράδοξο από το να γεννήσει παιδί μια παρθένα, δίχως άνδρα, και να παραμείνει παρθένα;Τι αυτό λοιπόν μπορούμε να ερευνούμε ό,τι γίνεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Ό,τι όμως συμβαίνει με τρόπο υπερφυσικό, ας το σεβόμαστε σιωπηλά. Όχι γιατί είναι επικίνδυνο, αλλά γιατί είναι ανερμήνευτο.Φόβο νιώθω μπροστά στο θείο μυστήριο.Τι να πω και Τι να λαλήσω;Βλέπω εκείνη που γέννησε. Βλέπω κι Εκείνον που γεννήθηκε. Αλλά τον τρόπο της γεννήσεως δεν μπορώ να τον καταλάβω. Όπου θέλει, βλέπετε, ο Θεός, νικώνται οι φυσικοί νόμοι. Έτσι έγινε κι εδώ: Παραμερίστηκε η φυσική τάξη και ενέργησε η θεία θέληση.Πόσο ανέκφραστη είναι η ευσπλαχνία του Θεού!
Ο προαιώνιος Υιός του Θεού, ο άφθαρτος και αόρατος και ασώματος, κατοίκησε μέσα στο φθαρτό και ορατό σώμα μας. Για ποιο λόγο; Να, όπως ξέρετε, εμείς οι άνθρωποι πιστεύουμε περισσότερο σ' ό,τι βλέπουμε παρά σ' ό,τι ακούμε. Στα ορατά πιστεύουμε. Στ' αόρατα όχι. Έτσι δεν πιστεύαμε στον αόρατο αληθινό Θεό, αλλά λατρεύαμε ορατά είδωλα με μορφή ανθρώπων.Δέχτηκε λοιπόν ο Θεός να παρουσιαστεί μπροστά μας με ορατή μορφή ανθρώπου, για να διαλύσει μ' αυτόν τον τρόπο κάθε αμφιβολία για την ύπαρξή Του. Κι ύστερα, αφού μας διδάξει με την αισθητή και αναμφισβήτητη παρουσία Του, να μας οδηγήσει εύκολα στην αληθινή πίστη, στ' αόρατα και υπερφυσικά.
Κατάπληξη με γεμίζει το θαύμα!Παιδί βλέπω τον προαιώνιο Θεό!Σε φάτνη αναπαύεται, Αυτός που έχει θρόνο τον ουρανό!Χέρια ανθρώπινα αγγίζουν τον απρόσιτο κι ασώματο!Με σπάργανα είναι σφιχτοδεμένος, Αυτός που σπάει τα δεσμά της αμαρτίας!Όμως... τούτο είναι το θέλημα Του: Την ατιμία να μεταβάλει σε τιμή με δόξα να ντύσει την ευτέλεια και την προσβολή σ' αρετή να μεταπλάσει.Πήρε το σώμα μου. Μου προσφέρει το Πνεύμα Του. Μου χαρίζει το θησαυρό της αιώνιας ζωής, παίρνοντας αλλά και δίνοντας μου: Παίρνει τη σάρκα μου για να με αγιάσει μου δίνει το Πνεύμα Του για να με σώσει.
«Να, η παρθένος θα μείνει έγκυος» (Ήσ. 7:στιχ14).
Τα λόγια είναι της συναγωγής, μα το απόκτημα της Εκκλησίας.Η συναγωγή έθαψε το νήμα. Η Εκκλησία φόρεσε τη βασιλική στολή.Η Ιουδαία Τον γέννησε η οικουμένη Τον υποδέχτηκε.Η συναγωγή Τον θήλασε και Τον έθρεψε η Εκκλησία Τον παρέλαβε και ωφελήθηκε.Στη συναγωγή βλάστησε το κλήμα εμείς όμως απολαμβάνουμε τα σταφύλια της αλήθειας.Η συναγωγή τρύγησε τα σταφύλια οι ειδωλολάτρες όμως πίνουν το μυστικό πιοτό.Εκείνη έσπειρε στην Ιουδαία το σπόρο οι ειδωλολάτρες όμως θέρισαν το στάχυ με το δρεπάνι της πίστεως. Αυτοί έκοψαν με σεβασμό το ρόδο, και στους Ιουδαίους έμεινε το αγκάθι της απιστίας.Το πουλάκι πέταξε, κι αυτοί οι ανόητοι κάθονται και φυλάνε ακόμα τη φωλιά.Οι Ιουδαίοι πασχίζουν να ερμηνεύσουν το βιβλίο του γράμματος, και οι ειδωλολάτρες τρυγούν τον καρπό του Πνεύματος.
«Να, Η παρθένος θα μείνει έγκυος».
Πες μου, Ιουδαίε, πες μου λοιπόν, ποιόν γέννησε;
Δείξε, σε παρακαλώ, θάρρος, έστω και σαν εκείνο που έδειξες μπροστά στον Ηρώδη. Αλλά δεν έχεις θάρρος. Και ξέρω γιατί. Γιατί είσαι επίβουλος. Στον Ηρώδη μίλησες για να Τον εξολοθρεύσει και σ' εμένα δεν μιλάς για να μην Τον προσκυνήσω.
Ποιόν λοιπόν γέννησε; Ποιόν;
Το Δημιουργό της κτίσεως. Κι αν εσύ σωπαίνεις, Η φύση το βροντοφωνάζει. Τον γέννησε λοιπόν με τον τρόπο που ο ίδιος θέλησε να γεννηθεί. Στη φύση δεν υπήρχε ή δυνατότητα μιας τέτοιας γεννήσεως. Εκείνος όμως, ως κύριος της φύσεως, επινόησε τρόπο γεννήσεως παράδοξο. Κι έδειξε έτσι ότι, και άνθρωπος που έγινε, δεν γεννήθηκε σαν άνθρωπος, μα όπως μόνο σε Θεό ταιριάζει.Εκείνος που έπλασε τον Αδάμ από παρθένα γη, Εκείνος που από τον Αδάμ κατόπιν έκαμε γυναίκα, γεννήθηκε σήμερα από παρθένα κόρη που νίκησε τη φύση, ξεπερνώντας το νόμο του γάμου.Ο Αδάμ τότε, χωρίς να έχει γυναίκα, γυναίκα απόκτησε.Η Παρθένος τώρα, χωρίς να έχει άνδρα, άνδρα γέννησε.Και γιατί έγινε αυτό; Να γιατί: Οι γυναίκες είχαν ένα παλαιό χρέος προς τους άνδρες, αφού από τον Αδάμ είχε βλαστήσει γυναίκα χωρίς τη μεσολάβηση άλλης γυναίκας. Για αυτό ή Παρθένος σήμερα, ξεπληρώνοντας στους άνδρες το χρέος της Εύας, γέννησε χωρίς άνδρα, δείχνοντας έτσι την ισοτιμία της φύσεως.Σώος έμεινε ο Αδάμ μετά την αφαίρεση της πλευράς του.Αδιάφθορη έμεινε κι η Παρθένος μετά τη γέννηση του Βρέφους.
Αλλά πρόσεξε και κάτι ακόμα: Δεν έπλασε ο Κύριος κάποιο άλλο σώμα για να εμφανιστεί στη γη. Πήρε το σώμα του ανθρώπου, για να μη φανεί ότι περιφρονεί την ύλη από την οποία δημιουργήθηκε ο Αδάμ. Ήρθαν έτσι, Θεός και άνθρωπος, σε μυστική ένωση. Κι ο διάβολος, που είχε υποδουλώσει τον άνθρωπο, τράπηκε σε φυγή.
Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, αλλά γεννιέται ως Θεός. Αν προερχόταν, όπως εγώ, από έναν κοινό γάμο, πολλοί θα θεωρούσαν απάτη τη γέννησή Του. Γι' αυτό γεννιέται από παρθένα.Γι` αυτό διατηρεί τη μήτρα της άθικτη γι' αυτό διαφυλάσσει την παρθενία της ακέραιη: Για να γίνει ό παράξενος τρόπος της γεννήσεως αιτία ακλόνητης πίστεως.
Σ' αυτόν λοιπόν που θ' αμφισβητήσει την άσπορη γέννηση του Λόγου του Θεού, θα επικαλεστώ ως μάρτυρα την αμόλυντη σφραγίδα της παρθενίας.
Πες μου λοιπόν, Ιουδαίε, γέννησε ή Παρθένος ή όχι; Κι αν μεν γέννησε, γιατί δεν ομολογείς την υπερφυσική γέννηση; Αν πάλι δεν γέννησε, γιατί εξαπάτησες τον Ηρώδη; Όταν εκείνος ζητούσε να μάθει που θα γεννηθεί ό Χριστός, εσύ δεν είπες «στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας» (Ματθ.κεφ 2:στιχ4); Μήπως εγώ γνώριζα την πόλη ή τον τόπο; Μήπως εγώ γνώριζα την αξία του Βρέφους που ήρθε στον κόσμο; Ό Ησαίας και οι προφήτες σας δεν μίλησαν γι' Αυτό; Κι εσείς, οι αγνώμονες εχθροί, δεν εξηγήσατε την αλήθεια; Εσείς, οι γραμματείς κι οι Φαρισαίοι, οι ακριβείς φύλακες του νόμου, δεν μας διδάξατε για το Χριστό; Εσείς δεν ερμηνεύσατε τις Γραφές; Μήπως εμείς γνωρίζαμε τη γλώσσα σας; Και όταν γέννησε,η Παρθένος, εσείς δεν παρουσιάσατε στον Ηρώδη τη μαρτυρία του προφήτη Μιχαία, «Αλλ' από σένα, Βηθλεέμ, πόλη της περιοχής του Εφραθά, αν και είσαι μια από τις μικρότερες πόλεις του Ιούδα, θα αναδειχθεί αρχηγός του Ισραήλ» (Μιχ. 5:στιχ1);
Πολύ καλά είπε ο προφήτης «από σένα». Από σας προήλθε και παρουσιάστηκε σ' ολόκληρο τον κόσμο.
Παρουσιάστηκε ως άνθρωπος, για να καθοδηγήσει τους ανθρώπους. Παρουσιάστηκε ως Θεός, για να σώσει την οικουμένη. Μα Τι ωφέλιμοι εχθροί πού είστ' εσείς! Τι φιλάνθρωποι κατήγοροι!
Εσείς κατά λάθος δείξατε πως το νεογέννητο της Βηθλεέμ είναι Θεός. Εσείς Τον κηρύξατε χωρίς να το θέλετε. Εσείς Τον φανερώσατε, πασχίζοντας να Τον κρύψετε. Εσείς Τον ευεργετήσατε, επιθυμώντας να Τον βλάψετε.Τι αστοιχείωτοι δάσκαλοι είστε, αλήθεια; Εσείς πεινάτε, και τρέφετε άλλους. Εσείς διψάτε, και ποτίζετε άλλους. Πάμφτωχοι είστε, και πλουτίζετε άλλους.Ελάτε λοιπόν να γιορτάσουμε! Ελάτε να πανηγυρίσουμε! Είναι παράξενος ο τρόπος της γιορτής όσο παράξενος είναι κι ο λόγος της γεννήσεως του Χριστού.
Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά.
Ο διάβολος καταντροπιάστηκε.
Οι δαίμονες δραπέτευσαν.
Ο θάνατος καταργήθηκε.
Ο παράδεισος ανοίχτηκε.
Η κατάρα εξαφανίστηκε.
Η αμαρτία διώχτηκε.
Η πλάνη απομακρύνθηκε.
Η αλήθεια αποκαλύφθηκε.
Το κήρυγμα της ευσέβειας ξεχύθηκε και διαδόθηκε παντού.
Οι άγγελοι συνομιλούν με τους ανθρώπους.

Όλα έγιναν ένα.
Γιατί;
Γιατί κατέβηκε ο Θεός στη γη κι ό άνθρωπος ανέβηκε στους ουρανούς. Κατέβηκε ο Θεός στη γη και πάλι βρίσκεται στον ουρανό. Ολόκληρος είναι στον ουρανό κι ολόκληρος στη γη. Έγινε άνθρωπος κι είναι Θεός. Είναι Θεός και πήρε σάρκα. Κρατιέται σε παρθενική αγκαλιά και στα χέρια Του κρατάει την οικουμένη.
Τρέχουν κοντά Του οι μάγοι. Τρέχουμε κι εμείς. Τρέχει και τ' αστέρι για να φανερώσει τον Κύριο τ' ουρανού. Μα... κι Εκείνος τρέχει. Τρέχει προς την Αίγυπτο. Και φαίνεται βέβαια, πώς πηγαίνει εκεί για ν' αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη. Όμως τούτο γίνεται για να εκπληρωθούν τα προφητικά λόγια: «Την ημέρα εκείνη ο ισραηλιτικός λαός θα πάρει τρίτος, μετά τους Ασσυρίους και τους Αιγυπτίους, την ευλογία του Θεού πάνω στη γη» (Ήσ. 19:στιχ24).
(ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ)


΄΄Η μεγαλύτερη προσφορά στον άνθρωπο και δίδεται δωρεάν΄΄
“Μπροστά στα μάτια εκείνων που με θλίβουν, μου έστρωσες τραπέζι πνευματικό”
(Ψαλμ. 22:στιχ 5).

Η Τράπεζα του Κυρίου, τα άχραντα θεία Μυστήρια, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός που μας χάρισε ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού. Μήτε ανθρώπινη γλώσσα μήτε αγγελική μπορεί να εκφράσει τη χάρη, να περιγράψει τη δύναμη, να προσδιορίσει την αξία του θησαυρού τούτου.Η Θεία Κοινωνία έκανε τους μάρτυρες και τους οσίους να υπομείνουν με χαρά όλες τις θλίψεις τους.
Η θεία Κοινωνία μπορεί να στηρίξει τώρα και τις δικές μας καρδιές στις δύσκολες περιστάσεις που μας βρίσκουν.Πλησίαζε συχνά, λοιπόν, κι εσύ, που θλίβεσαι, στο άγιο Ποτήριο, “μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης”.
Μετά την πρέπουσα πνευματική προετοιμασία, παίρνε μέρος στην πνευματική Τράπεζα που ετοίμασε ο Θεάνθρωπος, με εδέσματα τη Σάρκα και το Αίμα Του.Γιατί η Θεία Κοινωνία δεν προσφέρεται μόνο “εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον”, είναι και η θεραπεία των ασθενών, είναι και η παρηγοριά των θλιμμένων.
Είναι η πιο μεγάλη ενίσχυση και κάθε δοκιμαζόμενο άνθρωπο, καθώς ομολογούν από την πείρα τους πολλοί χριστιανοί.

Ευχή του Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Πιστεύω, Κύριε, και Ομολογώ, ότι συ ει αληθώς ο Χριστός, Ο Υιός του θεού του ζώντος, ο ελθών εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμί εγώ. Έτι πιστεύω, ότι τούτο αυτό εστί το άχραντον Σώμα σου και τούτο αυτό εστί το τίμιον Αίμα σου. Δέομαι ουν σου Έλέησόν με και συγχώρησον μοι τα παραπτώματα μου, τα εκούσια και τα ακούσια, τα εν λόγω, τα εν έργω, τα εν γνώσει και εν αγνοία. Και αξίωσόν με ακατακρίτως μετασχείν των αχράντων Μυστηρίων, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν.
(Από την Ακολουθία της θείας Μεταλήψεως)

Νηστεία είναι η αποχή από συγκεκριμένα είδη τροφίμων. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Νηστεία είναι να τρώμε μικρές ποσότητες από τα επιτρεπόμενα τρόφιμα και να προσπαθούμε να απέχουμε από κάθε αμαρτία, αφιερώνοντας ταυτόχρονα κάποιο χρόνο της ημέρας στην προσευχή. Πρώτος ο Χριστός, μας έδωσε το παράδειγμα της νηστείας όταν μετά την βάπτισή του στον Ιορδάνη ποταμό, παρέμεινε νηστεύοντας επί σαράντα ημέρες στην έρημο. Με το παράδειγμά του, ο Ιησούς μας έδωσε την νηστεία ως μία σωματική και πνευματική άσκηση, η οποία δυναμώνει την
θέληση του ανθρώπου και ταυτόχρονα δείχνει την αγάπη του προς τον δημιουργό. Παρακάτω παραθέτουμε χρήσιμο πιστεύω έναν μικρό κατάλογο με όλες τις νηστείες και μη του μήνα Δεκεμβρίου.




Να ζητάς ευκαιρίες για εξέταση του εαυτού σου και συχνά να φέρνεις στον νου σου τις ευεργεσίες που σου έκαμε ο θεός.Απομάκρυνε ό,τι προκαλεί και ερεθίζει την περιέργεια και δείχνε ενδιαφέρον σε ό,τι προκαλεί κατάνυξη και παρέχει πνευματική ευχαρίστηση.Απόφευγε τις περιττές συζητήσεις και τη φιλοπερίεργη ανησυχία, κλείνοντας τα αυτιά σου στη μάταιη τύρβη του κόσμου και έτσι θα διαπιστώσεις ότι έχεις αρκετό, και κατάλληλο καιρό για ευσεβείς διαλογισμούς.Οι μεγαλύτεροι Άγιοι απέφευγαν όσο μπορούσαν τον συγχρωτισμό των ανθρώπων και αρέσκονταν να ζουν μυστικά με τον θεό.Ένας αρχαίος σοφός είπε : « Κάθε φορά που συναναστρέφομαι ανθρώπους, γυρίζω στο σπίτι μου λιγότερο άνθρωπος από ό,τι ήμουν » (Σενέκα, Επιστ. ζ' ).
Αυτή την αλήθεια την καταλαβαίνουμε πικρά όταν παραδίνουμε τον εαυτό μας σε ατέλειωτες συνομιλίες
Είναι πιο εύκολο να σιωπά κανείς, παρά να μιλά με μέτρο.Όποιος αποσύρεται στον εαυτό του, αντί να ζει έξω και να προσπαθεί να τον συγκρατήσει, κάνει κάτι το πιο εύκολο.Όποιος λοιπόν ποθεί άδολα να φθάσει σε εσωτερική και πνευματική ζωή, πρέπει να παρατά τα πλήθη, ακολουθώντας τον Ιησού.Μπορείς να εμφανίζεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους χωρίς φόβο, αν βέβαια είσαι σε θέση να αποτραβηχθείς στη μοναξιά.Μιλά χωρίς κίνδυνο όποιος αρέσκεται στη σιωπή.Όποιος ξέρει να υπακούει, δεν έχει να πάθει τίποτε αν του κάμουν κάποια τιμητική διάκριση.
Η μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως είναι χαρά εξασφαλισμένη.Η πεποίθηση, που είχαν οι Άγιοι, υπογραμμιζόταν πάντα από τον φόβο του Θεού.
Όσο λαμπρές αρετές και αν τους στόλιζαν, όσα και αν ήταν τα χαρίσματα τους, πάντα ταπεινοφρονούσαν και βρίσκονταν σε άγρυπνη προσοχή σε εγρήγορση.Απεναντίας, η πεποίθηση που νοιώθουν οι κακοί, προέρχεται από την αλαζονεία και την έπαρση. Ζουν έτσι σε μια ψευδαίσθηση.Δεν μπορείς ποτέ να έχεις ασφάλεια σ' αυτόν εδώ τον κόσμο, όσο καλός κοινοβιάτης ή ευσεβής ερημίτης και αν είσαι.Συχνά όσοι βρίσκονται σε υψηλή υπόληψη εκ μέρους του κόσμου κινδυνεύουν περισσότερο εξ αίτίας της υπερβολικής τους αυτοπεποιθήσεως.
Είναι λοιπόν προτιμότερο για τους πολλούς να μην έχουν απαλλαγεί εντελώς από τους πειρασμούς, αλλά να πειράζονται συχνά, ώστε να μην νοιώθουν τον εαυτό τους σε ασφάλεια και να πέφτουν στην υπερηφάνεια, αλλά να μη, στηρίζονται πολύ στις παρηγορίες που δίνει ο κόσμος.Πόσο καλή συνείδηση, έχει όποιος δεν ζητά τη χαρά του κόσμου, που είναι πρόσκαιρη, και δεν ενδιαφέρεται για τα πράγματα του κόσμου!
Πόση ειρήνη και ελάφρωση, έχει όποιος φυγαδεύει από την ψυχή του κάθε μάταιη έγνοια και λογαριάζει μονάχα τον θεό και τη σωτηρία, βασίζοντας στον Κύριο την πεποίθησή του!Δεν αξίζει την ουράνια παρηγορία όποιος δεν ασκηθεί πολύ στην εμπνευσμένη από τον θεό συντριβή.Αν θέλεις να νοιώσεις συντριβή, είσελθε στο « ταμιείον » σου και απομάκρυνε από σένα την τύρβη του κόσμου, όπως είναι γραμμένο : «Α λέγετε εν ταις καρδίαις υμών, επί ταις κοίταις υμών κατανύγητε» (Ψαλμ. δ' 5).
Εκεί μέσα κλεισμένος, θα βρεις ότι χάνεις συχνά έξω. Αν συχνά παραμένεις εκεί μέσα, θα βρεις αυτόν τον χώρο ευχάριστο. Αν όμως συχνά τον παρατάς, τον κάνεις πληκτικό.Αν από την αρχή της πνευματικής σου ζωής αποκτήσεις τη συνήθεια να αποσύρεσαι στη μοναξιά και τη φυλάξεις καλά, η μοναξιά θα σου γίνει φίλη αγαπητή και παρηγορία που θα σ' εξαλαφρώνει.Στη σιωπή, και την ησυχία, η ευσεβής ψυχή κάνει μεγάλες προόδους και εισδύει, στα κρυμμένα νοήματα της Αγίας Γραφής.
Εκεί η ψυχή βρίσκει ποτάμια δακρύων, όπου κάθε βράδυ ξεπλένεται και ενώνεται τόσο με τον Δημιουργό της,ώστε ζει πλέον μακριά από την τύρβη, του κόσμου.Όποιος λοιπόν ξεμακραίνει από τους φίλους και τους γνωστούς του, πλησιάζει στον θεό και στους Αγίους Αγγέλους.Είναι προτιμότερο να ζεις την μοναξιά και να γνοιάζεσαι για την ψυχή σου, παρά να κάνεις αξιοθαύμαστα πράγματα και να μη φροντίζεις για τον εαυτό σου.Αξιέπαινος είναι όποιος αφιερώνει τον εαυτό του στην πνευματική ζωή, αποφεύγοντας να εμφανίζεται στους άλλους και μη θέλοντας να βλέπει τους άλλους.Γιατί ποθείς να βλέπεις ό,τι δεν σου επιτρέπεται να έχεις; Ο κόσμος παρέρχεται μαζί με τις επιθυμίες του. Οι επιθυμίες των αισθήσεων μας παρασύρουν εδώ και εκεί. Όταν όμως περάσει ο καιρός,τι άλλο του μένει από το βάρος στη συνείδηση και από τη σκόρπια διάνοια; Χαρωπή, αναχώρηση ακολουθείται συχνά από θλιβερή επιστροφή. Και ευχάριστο βράδυ καταλήγει σε οδυνηρό ξημέρωμα.
Κάθε χαρά των αισθήσεων αρχίζει με ύπουλη, γλυκύτητα,αλλά στο τέλος δαγκώνει και φέρνει τον θάνατο.
Τι περισσότερο μπορείς να δεις αλλού, από ό,τι βλέπεις εδώ; Να ο ουρανός, η γη και όλα τα στοιχεία, από τα οποία
έγιναν τα πάντα.Όπου και αν βρεθείς,δεν θα δεις τίποτε, κάτω από τον ήλιο, που να μπορεί να μείνει άφθαρτο.
Ίσως νομίζεις ότι θα ικανοποιηθείς απόλυτα. Αλλά πότε αυτό δεν θα συμβεί.Ακόμη δε και αν κατόρθωνες να δεις με μιας όλο τον κόσμο και τα όσα περιέχει, τι άλλο θα ήταν αυτό από μια μάταιη οπτασία; Σήκωσε τα μάτια σου στον θεό και παρακάλεσέ τον να σου συγχωρήσει τις αμαρτίες και τις παραλείψεις σου.Άφησε στους ματαιόφρονες τα μάταια και μην ασχολείσαι παρά με όσα σε προστάζει ο θεός.Κλείσε πίσω σου την πόρτα και φώναξε τον αγαπημένο σου Ιησού. Μείνε εκεί μέσα μαζί του και να είσαι βέβαιος ότι τέτοια ειρήνη δεν θα βρεις πουθενά αλλού.Αν δεν βγεις απ'αυτό το περιβάλλον και δεν θελήσεις να ακούσεις τον θόρυβο της κοσμικής ματαιότητος, θα ζήσεις σ' εκείνη τη γλυκειά ειρήνη. Όμως που και που δοκιμάζεις τέρψη ακούοντας νέα πράγματα. Έτσι θα αισθάνεσαι την καρδιά σου ταραγμένη.
(Μίμηση του Χριστού Βιβλίο Α' κεφ. Κ’ )



Tην προσευχήν του Aγίου Όρους ποιός δεν την γνωρίζει; Aποτελείται από μίαν φράσιν μικράν, από μετρημένας τας λέξεις.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν.
Mε την βοεράν κραυγήν «Kύριε», δοξολογούμεν τον Θεόν, την ένδοξον μεγαλειότητά Tου, τον βασιλέα του Iσραήλ, τον δημιουργόν της ορατής και αοράτου κτίσεως, όν φρίττουσι τα Σεραφείμ και τα Xερουβείμ.

Mε την γλυκυτάτην επίκλησιν και πρόσκλησιν «Iησού», μαρτυρούμεν, ότι είναι παρών ο Xριστός, ο σωτήρ ημών, και ευγνωμόνως τον ευχαριστούμεν, διότι μας ητοίμασε ζωήν αιώνιον.
Mε την τρίτην λέξιν “Xριστέ”, θεολογούμεν, ομολογούντες ότι ο Xριστός είναι αυτός ο Yιός του Θεού και Θεός. Δεν μας έσωσε κάποιος άνθρωπος, ούτε άγγελος, αλλά ο Iησούς Xριστός, ο αληθινός Θεός.
Eν συνεχεία, με την ενδόμυχον αίτησιν «ελέησόν με», προσκυνούμεν και παρακαλούμεν να γίνη ίλεως ο Θεός, εκπληρών τα σωτήρια αιτήματά μας, τους πόθους και τας ανάγκας των καρδιών μας.
Kαι εκείνο το «με», τι εύρος έχει! Δεν είναι μόνον ο εαυτός μου είναι άπαντες οι πολιτογραφηθέντες εις το κράτος του Xριστού, εις την αγίαν Eκκλησίαν, είναι όλοι αυτοί που αποτελούν μέλος του ιδικού μου σώματος.
Kαι, τέλος, δια να είναι πληρεστάτη η προσευχή μας, κατακλείομεν με την λέξιν «τον αμαρτωλόν», εξομολογούμενοι – πάντες γαρ αμαρτωλοί εσμέν καθώς εξομολογούντο και όλοι οι Άγιοι και εγίνοντο δια ταύτης της φωνής υιοί φωτός και ημέρας.
Eξ αυτών αντιλαμβανόμεθα, ότι η ευχή εμπεριέχει δοξολογίαν, ευχαριστίαν, θεολογίαν, παράκλησιν και εξομολόγησιν.

Aρχιμ. Aιμιλιανού Kαθηγουμένου I. M. Σίμωνος Πέτρας:


Η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη.Κατά συνέπεια ανόθευτη και σημείο αναφοράς για την Αλήθεια.
Κάθε σελίδα της Αγίας Γραφής αποπνέει μια φρεσκάδα που όπως έλεγε κάποιος μεγάλος φιλόσοφος δεν την βρίσκεις ούτε στην τελευταία εφημερίδα. Τα λεγόμενα της Αγίας Γραφής μπορεί να βγαίνουν απ'τα βάθη των αιώνων μα είναι πάντα επίκαιρα,φρέσκα και ζωντανά, γι' αυτό διαβάζονται με τόσο ζήλο και ενδιαφέρον. Ορισμένες σελίδες της νομίζεις ότι είναι γραμμένες σήμερα. Όλοι όσοι διαβάζουν την Αγία Γραφή έχουν τη συναίσθηση ότι διαβάζουν κάτι πολύ καινούργιο και όχι κάτι παλιό.Γι αυτό διαβάζεται και ξαναδιαβάζεται και δεν πετιέται

Η Αγία Γραφή απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών. Γι' αυτό κι' αυτοί που την διαβάζουν αναζητούν μέσα σ' αυτήν να γνωρίσουν τον Θεό και να βρουν την αλήθεια και το φως. Διαβάζοντας την Αγία Γραφή αντιλαμβάνονται ότι ο συγγραφέας δεν είναι οι διάφοροι άνθρωποι που την έγραψαν αλλά ο Ίδιος ο Θεός (Β' Πέτρου κεφ. α' στιχ.21). Είναι το βιβλίο του Θεού προς τον άνθρωπο και του αποκαλύπτει τα σχέδια Του και την αγάπη Του. Πάρε το Λόγο του Θεού στα χέρια σου και διάβαζε τον, όχι σαν λόγο ανθρώπου αλλά, όπως πραγματικά είναι, σαν λόγο Θεού.
Η Αγία Γραφή είναι η γραπτή πηγή της Θείας Αποκαλύψεως και ο όρος Αγία Γραφή αναφέρεται στο σύνολο των Ιερών βιβλίων της Παλαιάς (49 Βιβλία)και της Καινής Διαθήκης,(27 Βιβλία) δηλαδή 76 βιβλία το σύνολο.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (49 Βιβλία)

Α' Ιστορικά : 23 βιβλία
1 ΓΕΝΕΣΙΣ,
2 ΕΞΟΔΟΣ,
3 ΛΕΥΙΤΙΚΟΝ,
4 ΑΡΙΘΜΟΙ,
5 ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ,
6 ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ,
7 ΚΡΙΤΑΙ,
8 ΡΟΥΘ,
9 ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Α΄ (Σαμουήλ Α΄),
10 ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β΄ (Σαμουήλ Β΄),
11 ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ΄ (Βασιλέων Α΄),
12 ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Δ΄ (Βασιλέων Β΄),
13 ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ Α΄ (Χρονικών Α΄),
14 ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ Β΄ (Χρονικών Β΄),
15 ΕΣΔΡΑΣ Α΄,
16 ΕΣΔΡΑΣ Β΄,
17 ΝΕΕΜΙΑΣ,
18 ΤΩΒΙΤ,
19 ΙΟΥΔΙΘ,
20 ΕΣΘΗΡ,
21 ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄,
22 ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Β΄,
23 ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Γ΄,
Ποιητικά-Διδακτικά : 7 βιβλία
24 ΨΑΛΜΟΙ,
25 ΙΩΒ,
26 ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ,
27 ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ,
28 ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ,
29 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ,
30 ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ
Προφητικά : 19 βιβλία
31 ΩΣΗΕ,
32 ΑΜΩΣ,
33 ΜΙΧΑΙΑΣ,
34 ΙΩΗΛ,
35 ΟΒΔΙΟΥ,
36 ΙΩΝΑΣ,
37 ΝΑΟΥΜ,
38 ΑΒΒΑΚΟΥΜ,
39 ΣΟΦΟΝΙΑΣ,
40 ΑΓΓΑΙΟΣ,
41 ΖΑΧΑΡΙΑΣ,
42 ΜΑΛΑΧΙΑΣ,
43 ΗΣΑΪΑΣ,
44 ΙΕΡΕΜΙΑΣ,
45 ΒΑΡΟΥΧ,
46 ΘΡΗΝΟΙ ΙΕΡΕΜΙΟΥ,
47 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΕΡΕΜΙΟΥ,
48 ΙΕΖΕΚΙΗΛ ,
49 ΔΑΝΙΗΛ


ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ (27 Βιβλία)

Τα 4 Ευαγγέλια : 4 Βιβλία
50 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ
51 ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ
52 ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
53 ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

54 ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
55 ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ (Αποστόλου Παύλου )
56 ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' (Αποστόλου Παύλου )
57 ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' (Αποστόλου Παύλου )
58 ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ (Αποστόλου Παύλου )
59 ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ (Αποστόλου Παύλου )
60 ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ (Αποστόλου Παύλου )
61 ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ (Αποστόλου Παύλου )
62 ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α' (Αποστόλου Παύλου )
63 ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β' (Αποστόλου Παύλου )
64 ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α' (Αποστόλου Παύλου )
65 ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β' (Αποστόλου Παύλου )
66 ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ (Αποστόλου Παύλου )
67 ΠΡΟΣ ΦΙΛΗΜΟΝΑ (Αποστόλου Παύλου )
68 ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (Αποστόλου Παύλου )
69 ΙΑΚΩΒΟΥ : ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
70 ΠΕΤΡΟΥ :ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α'
71 ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β'
72 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α'
73 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Β'
74 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Γ'
75 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ
76 Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ


« Αρκέσει ο Χριστός εις φως αιώνιον»
(Κύριλλος Αλεξανδρείας)
Στην λατρεία της Εκκλησίας μας, χρησιμοποιούνται και διάφορα φωτιστικά αντικείμενα. Είναι τα καντήλια, οι λαμπάδες και τα κεριά, οι πολυέλαιοι κ.λ.π. Σκοπός τους είναι να φωτίζουν τον χώρο του Ναού, και να διευκολύνουν τη διεξαγωγή των Ιερών Ακολουθιών.
Απέκmσαν όμως και συμβολικό νόημα και περιεχόμενο. Το αισθητό φως των καντηλιών και των κεριών μας οδηγεί στο νοητό φως που λάμπει από την πηγή του φωτός, τον Κύριο, ο οποίος είναι «το φως του κόσμου» (Ιω.κεφ 8, στίχ 12) και «φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιω. κεφ1, στίχ10). Αλλά και οι μαθηταί του Κυρίου είναι το φως του κόσμου (Ματθ. κεφ. 5, στίχ 14), το φως δε των μαθητών του Χριστού (δηλαδή τα καλά τους έργα) πρέπει να λάμπει για να τα βλέπει ο κόσμος και να δοξάζει τον εν τοις ουρανοίς Πατέρα μας (Ματθ. κεφ 5,στίχ 16). Τα εικονιζόμενα πρόσωπα του Κυρίου και των Αγίων φωτίζονται από το ανέσπερο φως της θεότητος (το χρυσό φωτοστέφανο) και οδηγούν και μας στο φωτεινό χώρο της Βασιλείας του Θεού. Γι' αυτό τα καντήλια και τα κεριά είναι αναμμένα μπροστά στις άγιες Εικόνες. Η παρουσία του Κυρίου είναι πάντοτε παρουσία φωτεινή. Και η ζωή των πιστών πρέπει να είναι πορεία μέσα στο φως. Τα έργα τους πρέπει να είναι πάντα φωτεινά. Όποιος όμως έχει έργα σκοτεινά, μισεί το φως και δεν έρχεται προς το φως, για να μη φανερωθούν τα έργα του. Ενώ όποιος εργάζεται τα έργα της αληθείας, έρχεται στο φως, για να φανερωθούν τα έργα του, τα οποία εργάσθηκε ενώπιον του Θεού (Ιω.κεφ 3, στίχ 20-21), για να προσφερθούν δοξολογία σ' αύτόν.



Υπάρχουν τόσα πολλά θαυμαστά σημεία στο χώρο της ορθοδοξίας που γίνεται ολοφάνερο ότι ο θεός την προστατεύει, γι αυτό άλλοστε αντέχει και θα αντέξει στις ύπουλες επιθέσεις των εχθρών της εως συντελείας του κόσμου.Μακάριος είναι αυτός που την ασπάζεται διότι κερδίζει κάτι που είναι σημαντικό σ'αυτόν τον μάταιο και ψεύτικο κόσμο. Την αλήθεια.Και η αλήθεια αυτή τον ελευθερώνει και του δείχνει τον δρόμο προς Αυτόν...
Μερικά μικρά ή μεγάλα θαυμαστά σημεία όπως θέλετε πέστε τα παραθέτουμε πιο κάτω.

1. Ξέρετε ότι με το βασιλικό και τα Σταυρολούλουδα που παίρνουμε από την Εκκλησία την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού ,

μπορούμε να πιάνουμε μαγιά, γιατί φουσκώνει το ζυμάρι θαυμάσια και έτσι μπορούμε να κάνουμε λειτουργίες και ψωμί;
2. Ξέρετε ότι ο Αγιασμός που κάνουμε στην Εκκλησία μας την παραμονή και ανήμερα των Θεoφανείων αλλά και οποιοσδήποτε άλλος αγιασμός που γίνεται από Ορθόδοξο ιερέα, όσο και να τον κρατήσουμε, δε χαλάει;
3. Ξέρετε ότι στα Ιεροσόλυμα και από τον Πανάγιο Τάφο του Χριστού κάθε Μεγάλο Σάββατο βγαίνει το Άγιο Φως θαυματουργικά μόνον σε ορθόδοξο Πατριάρχη με βοή; Ένα προσκύνημα θα σας πείσει.
4. Ξέρετε ότι στο Όρος Σινά εκεί που ο Θεόπτης Μωυσής είδε τη βάτο την καιόμενη και μη καταφλεγόμενη ,όταν σπάσετε μία πέτρα, στα τοιχώματά της είναι αποτυπωμένη η βάτος αυτή του Προφήτη Μωυσέως;
5. Ξέρετε ότι όταν πεθαίνουν οι καλόγεροι στη Μονή του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα , τα σώματά τους δεν παγώνουν, ούτε ξυλιάζουν, ούτε μυρίζουν και δεν τα θάβουν στο χώμα αλλά τα τοποθετούν σε ένα δωμάτιο;
6. Ξέρετε ότι πάνω στο κεφάλι ( στο κόκκαλο ) του ψαριού « Γουλιανός » , που ζει στη λίμνη Γεννησαρέτ, είναι αποτυπωμένη η βάπτισις του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό;
7. Ξέρετε ότι κάθε χρόνο στο Όρος Θαβώρ , στα Ιεροσόλυμα , στις 6 Αυγούστου, εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μας, εμφανίζεται μια φωτεινή Νεφέλη , η οποία καλύπτει το χώρο του Μοναστηριού και φωτίζει όλη τη νύχτα τον γύρω περίβολο;
8. Ξέρετε ότι όταν γιορτάζει η Αγία Μαρκέλλα στη Χίο και πάει ο ιερεύς και ο λαός εκεί που μαρτύρησε η Αγία κοντά στην ακροθαλασσιά, να ψάλλουν την Παράκλησή της, τα θαλασσινά νερά θερμαίνονται και βγάζουν ατμούς και φυσαλίδες και μόλις τελειώσει η παράκληση, σταματούν, όλα αυτά τα φαινόμενα;
9. Ξέρετε ότι στο Μοναστήρι της Παναγίας της Μαλεβής κοντά στην Τρίπολη υπάρχει μία εικόνα αρχαία της Παναγίας που μυστηριωδώς βγάζει Άγιο Μύρο αρίστης ποιότητος και μεγάλης διάρκειας σε ευωδία;
10. Ξέρετε ότι στο Άγιον Όρος επίσης η Παναγία μας μίλησε πολλές φορές με τους μοναχούς για να τους προστατεύσει από ληστοπειρατές όταν κινδύνευαν, όπως συνέβη στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου με την εικόνα της Παναγίας της Παραμυθίας που είναι θαυματουργός;
11. Ξέρετε ότι κάθε χρόνο στο πανηγύρι της Παναγίας μας 15 Αυγούστου στο Μαρκόπουλο της Κεφαλλονιάς εμφανίζονται φίδια στην εικόνα της Παναγίας και δεν τσιμπούν τους προσκυνητές; Οι κάτοικοι βγάλανε και τι ποίημα που λέει:
«Τα φίδια από το Μαρκόπουλο καλώ για να με φάνε,
μα κείνα είναι τση Παναγιάς και με χαιδολογάνε».

Απ' το βιβλίο ΄΄Εμπειρίες από τον αμίλητο κόσμου του Άθω΄΄


Από τα λόγια του αγίου Νήφωνα...
Κάποτε που βάδιζα με τον άγιο στην πλατεία της πόλεως, βλέπω δεξιά μου έναν άνθρωπο κάτι να ψιθυρίζει. Τον ακολουθούσαν πολλοί φτωχοί ζητώντας του βοήθεια. Κι εκείνος κάνοντας τάχα ότι τους διώχνει, τους έβαζε στο χέρι την ελεημοσύνη του. Έτσι κρυβόταν από τους ανθρώπους. Μόλις το πρόσεξα, σκούντησα τον όσιο και του είπα για την αρετή του ανθρώπου αυτού. Κι εκείνος μου λέει:

- Στα μάτια του Θεού είναι μέγας. Τον ξέρω, γιατί αρκετές φορές βρεθήκαμε μαζί.
Ύστερα από μερικές ημέρες τον ρώτησα σχετικά με αυτή την αρετή και μου διηγήθηκε ένα παράδοξο θαύμα.
- Ήμουνα τότε, μου είπε, μικρό παιδί, δώδεκα χρονών περίπου, και είχα πάει στην εκκλησία του αποστόλου Θωμά να προσευχηθώ. Βρήκα εκεί ένα γέροντα να διδάσκει το λαό. Μεταξύ άλλων, μίλησε και για την ελεημοσύνη. Είπε ότι αυτός που δίνει κάτι στους φτωχούς είναι σαν να το καταθέτει στα χέρια του Κυρίου. Όταν το άκουσα αυτό παραξενεύθηκα και κατέκρινα τον άνθρωπο του Θεού ότι ήταν ψεύτης. Γιατί έλεγα μέσα μου: Αφού ο Κύριος είναι στους ουρανούς στα δεξιά του Πατέρα του, πώς θα βρεθεί στη γη, για να πάρει αυτά που δίνουμε στους φτωχούς;
Καθώς όμως βάδιζα και συλλογιζόμουν όσα άκουσα, βλέπω κατά σύμπτωση ένα κουρελιάρη φτωχό που πάνω από το κεφάλι του τι θαύμα! στεκόταν η μορφή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Εκεί που προχωρούσε ο φτωχός τον συνάντησε κάποιος ελεήμων και του έδωσε ένα κομμάτι ψωμί. Μόλις λοιπόν άπλωσε το χέρι του ο φιλόπτωχος εκείνος προς το ζητιάνο, άπλωσε και ο Κύριος το χέρι του από την εικόνα, πήρε το ψωμί και τον ευχαρίστησε. Έπειτα το έδωσε στον φτωχό. Ούτε αυτός όμως ούτε κι ο ελεήμων κατάλαβαν τίποτε.
Θαύμασα και πίστεψα. Από τότε ήξερα ότι όποιος δίνει στους αδελφούς ό,τι έχουν ανάγκη, το βάζει πραγματικά στα χέρια του Χριστού. Αυτή την εικόνα του Χριστού τη βλέπω να στέκεται πάνω απ' όλους τους φτωχούς και γι' αυτό με δέος ασκώ όσο μπορώ, την αρετή της ελεημοσύνης που τόσο ευχαριστεί τον Κύριο.
(Αγ. Νήφων Κωνσταντιανής)




1. Ο ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ
Ο Ανδρέας, γεννήθηκε στην μικρή πόλη της Καπερναούμ. Ήταν ο πρώτος του αποστολικού σώματος εφ’όσον κλήθηκε και πρώτος από τον Κύριο. Όταν έγινε απόστολος, ο Ανδρέας ήταν ανύπαντρος αλλά έμενε με τον παντρεμένο αδερφό του, τον Σίμωνα Πέτρο. Και οι δύο ήταν ψαράδες και συνεταίροι του Ιάκωβου και του Ιωάννη των υιών του Ζεβεδαίου. Το 26 μ.Χ. την χρονιά που επιλέχτηκε για απόστολος, ο Ανδρέας ήταν 33, έναν ολόκληρο χρόνο μεγαλύτερος από τον Ιησού και ο μεγαλύτερος από τους αποστόλους. Προερχόταν από μια θαυμάσια γενιά προγόνων και ήταν ο ικανότερος από τους δώδεκα. Εκτός από την ρητορική ικανότητα σε όλες τις άλλες ικανότητες ήταν άφταστος ανάμεσα στους συντρόφους του. Ο Ιησούς δεν έδωσε ποτέ κάποιο άλλο παραόνομα στον Ανδρέα, ούτε καμία συντροφική ονομασία. Αλλά όπως οι απόστολοι αποκαλούσαν τον Ιησού Κύριο, έτσι έδωσαν και στον Ανδρέα μια ονομασία ισοδύναμη με το Αρχηγός. Ο Ανδρέας ήταν καλός οργανωτής αλλά ακόμα καλύτερος διαχειριστής. Από όλους τους αποστόλους, ο Ανδρέας ήξερε να κρίνει καλύτερα τους ανθρώπους του. Γνώριζε ότι πρόβλημα σιγόβραζε στην καρδιά του Ιούδα του Ισκαριώτη ακόμα και όταν κανένας από τους άλλους δεν υποπτευόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον ταμία τους αλλά δεν είπε σε κανέναν για τους φόβους του. Η σπουδαία υπηρεσία του Ανδρέα στο βασίλειο ήταν στο να συμβουλεύει τον Πέτρο, τον Ιάκωβο, και τον Ιωάννη για την επιλογή των πρώτων ιεραποστόλων που θα πήγαιναν να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Πολύ σύντομα μετά την ανάληψη του Ιησού, ο Ανδρέας άρχισε να γράφει ένα προσωπικό αρχείο με πολλές από τις ρήσεις και πράξεις του Κυρίου του που είχε πια φύγει για τον ουρανό. Το ελάττωμα του χαρακτήρα του ήταν η έλλειψη ενθουσιασμού πολλές φορές δεν κατάφερνε να ενθαρρύνει τους συντρόφους του με τις λογικές συστάσεις του και συμβουλές του. Όταν οι διώξεις σκόρπισαν τους αποστόλους από την Ιερουσαλήμ, ο Ανδρέας ταξίδεψε μέσα από την Αρμενία, την Μικρά Ασία, και την Ελλάδα και αφού έφερε πολλές χιλιάδες στο βασίλειο, τελικά συνελήφθη και σταυρώθηκε σε σχήμα χι στην Πάτρα της Αχαίας. Πέρασαν δύο ολόκληρες οδυνηρές μέρες πριν τελικά εκπνεύσει στον σταυρό. Η Πάτρα τον έχει πολιούχο στην πόλη και εορτάζει την μνήμη του κάθε έτος στις 30 Νοεμβρίου.



2. Ο ΣΙΜΩΝΑΣ ΠΕΤΡΟΣ
Όταν ο Σίμων έγινε μέλος της αποστολικής ομάδας, ήταν τριάντα χρονών. Ήταν παντρεμένος, είχε τρία παιδιά, και ζούσε στην Βηθσαιδά, κοντά στην Καπερναούμ. Ο αδερφός του, ο Ανδρέας, και η μητέρα της γυναίκας του ζούσαν μαζί του. Και ο Πέτρος και ο Ανδρέας ήταν ψαράδες συνεταίροι των γιων του Ζεβεδαίου. Ο Κύριος γνώριζε τον Σίμωνα για κάμποσο καιρό πριν τον παρουσιάσει ο Ανδρέας για δεύτερο απόστολο. Όταν ο Ιησούς έδωσε στον Σίμωνα το όνομα Πέτρος, το έκανε με χαμόγελο ήταν ένα είδος προσωνυμίας,και μεταφοράς λόγου. Ο Σίμωνας Πέτρος ήταν ένας άνθρωπος παρορμητικός,αισιόδοξος. Ο Πέτρος ήταν υπερβολικά ευέξαπτος και αυθόρμητος δεινός ρήτορας, εύγλωττος και παραστατικός. Ήταν ακόμα, από φύση του εμπνευσμένος ηγέτης ανθρώπων, είχε γρήγορη σκέψη αλλά όχι και βαθιά λογική. Ρωτούσε πολλές ερωτήσεις, περισσότερες από ότι όλοι οι άλλοι απόστολοι μαζί, και αν και οι περισσότερες από αυτές τις ερωτήσεις ήταν καλές και μέσα στο θέμα, πολλές ήταν απερίσκεπτες. Αλλά ήταν ο πιο σημαντικός κήρυκας και από τους δώδεκα΄΄ έκανε τα περισσότερα από οποιονδήποτε, εκτός από τον Παύλο. Ταξίδεψε πολύ, και επισκέφτηκε όλες τις εκκλησίες από την Βαβυλώνα μέχρι την Κόρινθο. Επισκέφτηκε ακόμα και πρόσφερε την βοήθειά του σε πολλές εκκλησίες από τις αυτές που είχαν ιδρυθεί από τον Παύλο. Παρόλο που ο Πέτρος και ο Παύλος διέφεραν πολύ στον χαρακτήρα και στην εκπαίδευση, ακόμα και στην θεολογία, δούλευαν μαζί αρμονικά για την ανέγερση των εκκλησιών τα μεταγενέστερα χρόνια τους . Ο Πέτρος σταυρώθηκε και απεβίωσε στην Ρώμη. Η μνήμη του εορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Ιουνίου μαζί βεβαίως με του αποστόλου Παύλου.


3. Ο ΙΑΚΩΒΟΣ (ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ)
Ο Ιάκωβος, ο μεγαλύτερος από τους δύο αποστόλους γιους του Ζεβεδαίου ήταν τριάντα χρονών όταν έγινε απόστολος. Ήταν παντρεμένος, είχε τέσσερα παιδιά, και ζούσε κοντά στους γονείς του στα περίχωρα της Καπερναούμ, στην Βηθσαιδά. Ήταν ψαράς, και ασκούσε το επάγγελμά του μαζί με τον μικρότερο αδερφό του τον Ιωάννη και συνεταιρικά με τον Ανδρέα και τον Σίμωνα. Ο Ιάκωβος και ο αδερφός του ο Ιωάννης είχαν το προνόμιο να γνωρίζουν τον Ιησού περισσότερο καιρό από τους άλλους αποστόλους. Η προσωπικότητα του Ιακώβου έμοιαζε πολύ με του Ανδρέα. Δεν είχε την διακριτικότητα του Ανδρέα ή βαθιά κρίση για την ανθρώπινη φύση, αλλά ήταν πολύ καλύτερος ρήτορας. Μετά τον Πέτρο, και εκτός από τον Ματθαίο, ο Ιάκωβος ήταν ο καλύτερος ρήτορας ανάμεσά τους. Αν και ο Ιάκωβος δεν ήταν καθόλου κατσούφης, την μια μέρα μπορεί να ήταν σιωπηλός και ήσυχος και την άλλη ομιλητικός και καλός αφηγητής. Συνήθως μιλούσε ελεύθερα με τον Ιησού, αλλά στους δώδεκα, μπορεί και για ολόκληρες μέρες να ήταν ο σιωπηλός άνθρωπος. Μαζί με τον Ανδρέα, ήταν ένας από τους πιο λογικούς της αποστολικής ομάδας. Ήταν ένας ρωμαλέος άνθρωπος αλλά ποτέ δεν βιαζόταν. Ήταν ο πρώτος από τους αποστόλους που μαρτύρησε, και θανατώθηκε από τον Ηρώδη Αγρίππα. Η μνήμη του εορτάζεται στις 23 Οκτωβρίου κάθε έτους.




4. Ο ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ (ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ)
Όταν έγινε απόστολος, ο Ιωάννης ήταν είκοσι τεσσάρων χρονών και ήταν ο νεότερος από τους δώδεκα. Δεν ήταν παντρεμένος και ζούσε με τους γονείς του στην Βηθσαϊδά. Ήταν ψαράς και εργαζόταν με τον αδερφό του τον Ιάκωβο. Ο Ιωάννης λειτουργούσε σαν ο προσωπικός αντιπρόσωπος του Ιησού αφού ασχολιόταν με την οικογένεια του Κυρίου, και συνέχισε να έχει αυτήν την ευθύνη όσο ζούσε η μητέρα του Ιησού η Μαρία. Ο Ιωάννης του Ζεβεδαίου είχε πολλά καλά στοιχεία στον χαρακτήρα του, αλλά ένα από αυτά που δεν ήταν τόσο καλό ήταν η υπέρμετρη αλλά καλά κρυμμένη έπαρσή του. Μπροστά στο γεγονός ότι ο Ιωάννης πλησίασε περισσότερο στο να είναι ο προσωπικός φίλος του Ιησού από ότι οποιοσδήποτε θνητός στην γη, και ότι ήταν ο επιλεγμένος προσωπικός του αντιπρόσωπος σε τόσο πολλά θέματα, δεν είναι παράξενο που έφτασε να θεωρεί τον εαυτό του σαν τον «μαθητή που αγαπούσε ο Ιησούς».Ο Ιωάννης ήταν ένας άνδρας λιγόλογος εκτός από όταν προκαλούσαν τον θυμό του. Σκεφτόταν πολλά, μα έλεγε λίγα. Όσο μεγάλωνε, κατόρθωνε να υποτάσσει τον θυμό του, να τον ελέγχει καλύτερα. Αλλά είχε το χάρισμα μιας σημαντικής και δημιουργικής φαντασίας. Ο Ιωάννης είχε μια ψυχραιμία και θάρρος που λίγοι από τους άλλους αποστόλους το διέθεταν. Ήταν εκείνος ο απόστολος που ακολούθησε τον Ιησού την νύχτα της σύλληψής του και τόλμησε να συντροφέψει τον Κύριό του μέχρι την στιγμή του θανάτου του. Ήταν παρών μέχρι την τελευταία επίγεια στιγμή του και πιστά ακολούθησε τις οδηγίες που του έδωσε ο Ιησούς τις τελευταίες του στιγμές, όσον αφορά την μητέρα του. Ο Ιωάννης καθόταν συνήθως στα δεξιά του Ιησού όταν βρισκόντουσαν στο τραπέζι του δείπνου. Ήταν ο πρώτος από τους δώδεκα που πίστεψε απόλυτα στην ανάσταση, και ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε τον Κύριο όταν ήρθε σε αυτούς στην παραλία μετά την ανάστασή του. Ο Ιωάννης φυλακίστηκε πολλές φορές και εξορίστηκε στη Νήσο Πάτμο για μια περίοδο τεσσάρων ετών. Όταν βρισκόταν στην Πάτμο για την προσωρινή του εξορία, ο Ιωάννης έγραψε το εσχατολογικό Βιβλίο της Αποκάλυψης. Ο Ιωάννης ταξίδεψε πολύ, εργαζόταν ακατάπαυστα, και αφού έγινε επίσκοπος των εκκλησιών της Ασίας, εγκαταστάθηκε στην Έφεσο. Κατεύθυνε τον συνεργάτη του, τον Ναθαναήλ, στην συγγραφή του αποκαλούμενου «το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο», στην Έφεσο, όταν ήταν ενενήντα εννιά χρονών. Από όλους τους δώδεκα αποστόλους, ο Ιωάννης του Ζεβεδαίου τελικά έγινε επιφανής θεολόγος. Πέθανε από φυσικό θάνατο στην Έφεσο το έτος 103 μ.Χ. όταν ήταν εκατό ενός ετών. Η εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του κάθε έτος στις 8 Μαίου.

5. ΦΙΛΙΠΠΟΣ Ο ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ
Ο Φίλιππος ήταν ο πέμπτος απόστολος, που δέχτηκε το κάλεσμα. Ο Φίλιππος ήταν είκοσι επτά χρονών όταν έγινε μέλος της αποστολικής ομάδας.Ήταν πρόσφατα παντρεμένος, αλλά δεν είχε παιδιά εκείνο τον καιρό.Είναι γνωστή στο ευαγγέλιο η συνάντησή του με τον φίλο του Ναθαναήλ καθώς ο Φίλιππος του ανέφερε ότι βρήκαν τον Μεσσία που τόσο καιρό προσδοκούσαν να έχουν οι Εβραίοι και που φυσικά βέβαια έχουμε και την απογοήτευση του δεύτερου όταν μαθαίνει ότι ο Ιησούς καταγόταν από την Ναζαρέτ. Η προσωνυμία που του έδωσαν οι απόστολοι σήμαινε «περιέργεια». Ο Φίλιππος ήθελε πάντα να του αποδεικνύουν. Όταν οι απόστολοι οργανώθηκαν για υπηρεσία, ο Φίλιππος έγινε τροφοδότης.Δουλειά του ήταν να φροντίζει να μην τους λείπουν ποτέ οι προμήθειες. Και ήταν καλός τροφοδότης. Ο Φίλιππος δεν ήταν ένας άνθρωπος από τον οποίο δεν μπορούσες να περιμένεις σπουδαία πράγματα, αλλά ήταν ένας άνθρωπος που μπορούσε να κάνει μικρά πράγματα με σπουδαίο τρόπο, να τα κάνει καλά και σωστά. Ο Φίλιππος, τελικά σταυρώθηκε για την πίστη του και θάφτηκε στην Ιεράπολη. Η εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του κάθε έτος στις 14 Νοεμβρίου.

6। ΝΑΘΑΝΑΗΛ Ή ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
Ο Ναθαναήλ, ο έκτος και τελευταίος επιλεγμένος απόστολος από τον Κύριο τον ίδιο, τον έφερε στον Ιησού ο φίλος του ο Φίλιππος. Όταν ο Ναθαναήλ έγινε μέλος των αποστόλων, ήταν είκοσι πέντε χρονών και ήταν ο νεότερος στην ομάδα εκτός από έναν. Ο Ναθαναήλ και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν οι δύο πιο μορφωμένοι ανάμεσα στους δώδεκα. Ο Ναθαναήλ σκεφτόταν να γίνει έμπορος. Από πολλές απόψεις ο Ναθαναήλ ήταν η διάνοια ανάμεσα στους δώδεκα. Ήταν ο αποστολικός φιλόσοφος και ονειροπόλος. Ο Ιησούς απολάμβανε ιδιαίτερα να ακούει τις κουβέντες του Ναθαναήλ για τα πράγματα είτε σοβαρά είτε φαιδρά. Οι απόστολοι όλοι αγαπούσαν και σέβονταν τον Ναθαναήλ, και αυτός τα πήγαινε περίφημα μαζί τους, εκτός από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη. Πολλές φορές, όταν ο Ιησούς βρισκόταν μακριά στο βουνό και τα πράγματα γινόντουσαν πολύ τεταμένα και μπερδεμένα ανάμεσα στους αποστόλους, όταν ούτε ο Ανδρέας δεν ήξερε τι να πει στα απαρηγόρητα αδέρφια του, ο Ναθαναήλ ήταν αυτός που τους ανακούφιζε από την ένταση με λίγη φιλοσοφία ή με την καλή του διάθεση ακόμα. Η δουλειά του Ναθαναήλ ήταν να φροντίζει τις οικογένειες των δώδεκα. Συχνά απουσίαζε από τις αποστολικές συνεδριάσεις, γιατί μάθαινε για κάποια ασθένεια ή κάτι ασυνήθιστο συνέβαινε σε κάποια οικογένεια που είχε αναλάβει, δεν έχανε χρόνο και πήγαινε αμέσως εκεί. Οι δώδεκα αισθανόντουσαν ασφάλεια γνωρίζοντας ότι ο Ναθαναήλ είχε αναλάβει τις οικογένειές τους. Ο απόστολος πήγε στην Μεσοποταμία και στην Ινδία βαπτίζοντας πιστούς. Ο Ναθαναήλ πέθανε στην Ινδία. . Η εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του κάθε έτος στις 22 Απριλίου.


Είναι γνωστό ότι οι αγιογράφοι όταν πρόκειται για άγιον πάνω στις αγιογραφίες παριστάνουν ένα γεγονός που έλαβε χώρα στην περίοδο εκείνη που ζούσαν στη γη και αγωνίζοντο για να κερδίσουν την βασιλεία του θεού.Ο άγιος μεγαλομάρτυρας Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος αγιογραφείται κυρίως έφιππος και δίπλα του να στέκεται με βλέμμα αγωνιώδες μία πανέμορφη κορασίδα.Ακόμα χαρακτηριστικό είναι ότι με το δόρυ που κρατά ο άγιος πάνω στο άλογο χτυπά στο στόμα ένα απαίσιο και μεγαλόσωμο κατά την όψη θηρίο.Όλη αυτή η παράσταση βεβαίως έχει την δική της ιστορία και την καταθέτουμε απλόχερα εις γνώσιν όλων των αναγνωστών μας.
Στην Ανατολική επαρχία της Ατταλείας και στην πόλη Αλαγία εβασίλευε κάποιος Σέλβιος που ήταν πολύ χριστιανομάχος.
Είχε βασανίσει πολλούς χριστιανούς για ν' αρνηθούν την πίστη τους και έπειτα τους εφόνευε.
Κοντά στην πόλη υπήρχε ένας δράκοντας φοβερός που καθημερινά άρπαζε ανθρώπους ή ζώα και τα κατέτρωγε. Οι κάτοικοι είχαν πανικοβληθεί και απέφευγαν να περνούν απ' εκεί. Κάποτε ο βασιλιάς συγκέντρωσε τον στρατό του και πήγαν για να σκοτώσουν το άγριο θηρίο. Όμως τίποτα δεν επέτυχαν και επέστρεψαν άπρακτοι.
Όταν είδαν οι κάτοικοι ότι ο βασιλιάς απέτυχε να σκοτώσει τον δράκοντα, πήγαν να τον ερωτήσουν γιατί δεν μπόρεσε να βρει τρόπους να εξοντώσει το φοβερό θηρίον. Τότε ο βασιλιάς ύστερα από συμβουλή που του έδωσαν οι ιερείς των ειδώλων, είπε προς το πλήθος: «Γνωρίζετε ότι επιχειρήσαμε αρκετές φορές να φονεύσωμε το θηρίον και δεν το κατορθώσαμε, γιατί έτσι ήταν το θέλημα των θεών. Τώρα λοιπόν κατά την εντολή τους θα πρέπει ο καθένας μας να στέλνει το παιδί του για να το τρώει ο δράκοντας. Ακόμα και εγώ θα στείλω την μοναδική μου κόρη, όταν θα έλθει η σειρά της». Έτσι λοιπόν ο λαός υπάκουσε στη διαταγή του βασιλιά γιατί δεν μπορούσε να κάνει και διαφορετικά. Έστελναν λοιπόν τα παιδιά τους με δάκρυα και με θρήνους για να καταβροχθίζονται από το θηρίο.
Όταν ήλθε και η σειρά της κόρης του βασιλιά ξετυλίχθηκαν τραγικές σκηνές. Ο βασιλιάς κτυπούσε το στήθος του, το πρόσωπόν του, τραβούσε τα γένεια του και με λυγμούς έλεγε: «Αλλοίμονον σε μένα τον ταλαίπωρο! Τι να πρωτοκλάψω γλυκύτατό μου παιδί; Τον χωρισμόν μας ή τον ξαφνικόν σου θάνατον που πρόκειται να δω σε λίγο; Τι να πρωτοθρηνήσω, αγαπημένο μου παιδί, το κάλλος σου ή τον τρόμο που σε λίγο θα νοιώσεις καθώς θα σε κατασπαράζει το άγριο θηρίο; Αλλοίμονον, κόρη μου, που έλαμπες σαν πολύφωτη λαμπάδα στο παλάτι μου και επερίμενα την ώραν που θα εόρταζα τους χαρούμενους γάμους σου. Πού θα βρω πια παρηγοριά και πώς θα ζήσω μακριά σου; Τι τη θέλω την ζωή και τα παλάτια χωρίς εσένα;» Αυτά έλεγε ο απαρηγόρητος βασιλιάς. Έπειτα γύρισε προς το πλήθος και είπε: «Αγαπητοί μου φίλοι και άρχοντες, σας ζητώ να με ελεήσετε και να με συμπονέσετε. Σας προσφέρω πλούτη όσα θέλετε, και ακόμη την βασιλεία μου, αλλά να μου κάνετε μία χάρη. Να μου χαρίσετε το αγαπημένο και μονάκριβο παιδί, αλλοιώς αφήστε με κι εμένα να πάω μαζί της». Κανένας όμως δεν συγκινήθηκε από τα λόγια του βασιλιά γιατί αυτός ήταν που εξέδωσε διαταγή, για να βρίσκουν τα παιδιά τους τέτοιο οικτρό τέλος. Έτσι με μια φωνή όλοι του είπαν ότι έπρεπε να εφαρμοσθεί και στο παιδί του η διαταγή του.
Μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά ο βασιλιάς την συνόδευσε μέχρι την πύλη της πόλεως. Αφού την αγκάλιασε και την κατεφίλησε κλαίοντας την παρέδωσε στους ανθρώπους για να την οδηγήσουν κοντά στην λίμνη. Πράγματι οι άνθρωποι την άφησαν εκεί και έφυγαν. Ο λαός έβλεπε μέσα από τα τείχη την κόρη που καθόταν κοντά στη λίμνη και επερίμενε να έλθει το θηρίο για να την κατασπαράξει.
Εκείνον τον καιρό ο Γεώργιος, που δεν είχε ακόμη ομολογήσει την Χριστιανικήν του πίστιν, ήταν κόμης και αρχηγός στρατιωτικής μονάδος στο στράτευμα του Διοκλητιανού. Επέστρεφε μάλιστα στην Καππαδοκία από ένα πόλεμο που συνεξεστράτευσε με τον Διοκλητιανό. Κατ' οικονομίαν Θεού επέρασε και από την λίμνην και όταν είδε το νερό θέλησε να ποτίσει τον ίππον του και να ξεκουρασθεί και ο ίδιος. Όταν είδε την κόρη να κλαίει ασταμάτητα και να διακατέχεται από αγωνία και τρόμον την επλησίασε και την ερώτησε γιατί έκλαιγε και ακόμη ποιος ήταν ο λόγος που την παρακολουθούσε ο λαός μέσα από τα τείχη. Η κόρη του είπε ότι αδυνατούσε να του διηγηθεί τα όσα συνέβησαν και τα όσα επρόκειτο να συμβούν και τον παρεκάλεσε να ιππεύσει τον ίππον του και να φύγει όσο πιο σύντομα μπορούσε, γιατί κινδύνευε να χάσει την ζωή του και ήταν τόσο νέος και ωραίος». Ο Άγιος επέμενε να μάθει τι της συνέβει. Και αυτή του είπε: «Είναι μακρά η αφήγηση, κύριέ μου, και δεν μπορώ να σου διηγηθώ τα καθέκαστα αυτήν την ώρα. Μόνον σου λέγω και σε παρακαλώ να φύγεις τώρα αμέσως για να μην θανατωθείς μαζί μου άδικα». Και ο άγιος της είπε: «Πες μου την αλήθεια, γιατί κάθεσαι εδώ και ορκίζομαι στον Θεό που πιστεύω εγώ, ότι δεν θα σε αφήσω μόνη, αλλά θα σε ελευθερώσω από τον θάνατον,αλλιώς θα πεθάνω μαζί σου».
Τότε η κόρη εστέναξε πικρά και διηγήθηκε στον άγιο τα όσα συνέβησαν. Αφού άκουσε ο άγιος τα γεγονότα ερώτησε την κόρη: «Ο πατέρας σου και η μητέρα σου και ο λαός σε ποιο θεό πιστεύουν;» Και εκείνη απεκρίθηκε: «Πιστεύουν στον Ηρακλή και στην μεγάλη θεάν Άρτεμη». Ο Άγιος τότε της είπε: «Από σήμερα να μη φοβάσαι ούτε και να κλαις. Μόνον πίστεψε στον Χριστό που πιστεύω εγώ και θα δεις την δύναμη του Θεού μου». Η βασιλοπούλα απάντησε στον άγιον: Πιστεύω, κύριέ μου, μ' όλη μου την ψυχή και μ' όλη μου την καρδιά». Ο άγιος συνέχισε: «Έχε θάρρος στο θεό που δημιούργησε τον ουρανό και την γη και την θάλασσα διότι ο Χριστός πρόκειται να καταργήσει την δύναμη του θηρίου και θα ελευθερωθούν και ακόμη θα διώξουν το φόβο του θηρίου όλοι οι κάτοικοι του τόπου αυτού. Μείνε λοιπόν εδώ και μόλις δεις το θηρίο να έρχεται, φώναξέ με».
Τότε ο Άγιος έκλινε τα γόνατά του στη γη και αφού ύψωσε τα χέρια του προς τον ουρανό προσευχήθηκε λέγοντας: «Ο Θεός ο Μέγας και Δυνατός, ο καθήμενος επί των Χερουβίμ και επιβλέπων αβύσσους, ο ων ευλογητός και διαμένων εις τους αιώνας, Συ γνωρίζεις τας καρδίας ότι είναι μάταιες. Συ, Φιλάνθρωπε Δέσποτα, ο των προαιωνίων θαυμασίων Θεός, τον οποίον ούτε έννοια μπορεί να συλλάβει ούτε λόγος να ερμηνεύσει επίβλεψον και τώρα επ' εμέ τον ταπεινόν και φανέρωσέ μου τα ελέη σου. Υπόταξε υπό τους πόδας μου το πονηρόν αυτό θηρίον, για να γνωρίσουν όλοι ότι υπάρχεις μαζί μου και είσαι Συ ο μόνος θεός και εκτός από εσένα άλλος δεν υπάρχει». Τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανόν η οποία έλεγε: «Εισηκούσθη η δέησίς σου, Γεώργιε, και κάνε όπως θέλεις, διότι εγώ θάμαι πάντοτε μαζί σου». Μόλις ετελείωσε την προσευχή ο Άγιος εφάνηκε το άγριο θηρίον. Όταν το είδε η κόρη εφώναξε: «Αλλοίμονόν μου, κύριέ μου. Έρχεται το θηρίο για να με κατασπαράξει».
Τότε ο Άγιος έτρεξε για να συναντήση το θηρίο. Ήταν το θηρίο φοβερό. Έβγαζε από τα μάτια του φωτιά και ήταν τόσο εξαγριωμένο και απαίσιο ώστε παρουσίαζε ένα θέαμα φοβερό. Αμέσως ο Άγιος έκαμε το σημείο του Τιμίου Σταυρού και είπε: «Κύριε ο Θεός μου, ημέρεψε για χάρη μου, που είμαι δούλος σου, το θηρίο αυτό για να πιστέψει ο λαός στο όνομά Σου το Άγιον». Έτσι και έγινε. Ο φοβερός δράκοντας με τα μεγάλα δόντια έπεσε στα πόδια του ίππου του αγίου και ενώ κυλιόταν, βρυχόταν. Μόλις η βασιλοπούλα είδε το θέαμα αυτό ένοιωσε μεγάλη χαράν. Και ο Άγιος της είπε: «Βγάλε την ζώνη σου και δέσε μ' αυτήν τον δράκοντα από τον λαιμόν». Αμέσως τότε η κόρη άφοβα έβγαλε την ζώνη της και έδεσε τον δράκοντα, και ευχαριστούσε τον Άγιον που την γλύτωσε από τον βέβαιον θάνατον. Ο Άγιος αφού ανέβηκε στο άλογό του είπε προς την βασιλοπούλα: «Σύρε τον δράκοντα με την ζώνη σου μέχρι την πόλη».
Όταν είδαν οι κάτοικοι το παράξενον συμβάν ότι δηλαδή μια κόρη σύρει τον δράκοντα δεμένον, ετράπησαν σε φυγή. Ο Άγιος Γεώργιος τους εφώναξε: «Μη φοβάσθε, σταθείτε και θα δείτε την δόξα του Θεού και την σωτηρία σας». Τότε σταμάτησαν όλοι απορημένοι και περίμεναν να δουν τι θα τους δείξει. Τους προέτρεψε λοιπόν να πιστέψουν στον Αληθινό Θεό και αυτοί δέχτηκαν με χαρά. Αφού σήκωσε το χέρι του κτύπησε με το ακόντιό του τον δράκοντα και το φοβερό τέρας σκοτώθηκε. Έπειτα αφού πήρε από το χέρι την βασιλοπούλα την παρέδωσε στον βασιλιά. Όλοι ένοιωσαν μεγάλη και ανέκφραστη χαρά και αφού γονάτισαν, καταφιλούσαν τα πόδια του Αγίου και ευχαριστούσαν τον Πανάγαθον Θεόν, διότι τους ελευθέρωσε από το θηρίο κι έτσι σταμάτησε η θυσία των παιδιών τους.
Ο Άγιος Γεώργιος κάλεσε από κάποια πόλη της Αντιοχείας τον Επίσκοπον Αλέξανδρον και εβάπτισε τον βασιλιά και τους άρχοντας και ολόκληρο τον λαόν. Μέσα σε δεκαπέντε μέρες εβάπτισε σαρανταπέντε χιλιάδες.
Αφού λοιπόν εβαπτίσθηκαν όλοι και έγινε μεγάλη χαρά στη γη και στον ουρανόν έκτισαν και μια μεγάλη εκκλησία επ' ονόματι του τρισυποστάτου Θεού. Ο Άγιος επήγε να την δει. Μόλις μπήκε στο Άγιο Βήμα και προσευχήθηκε βγήκε πηγή αγιάσματος και σκορπίσθηκε ευωδία στο Ναό. Η πηγή αυτή σώζεται μέχρι σήμερα.


Νηστεία είναι η αποχή από συγκεκριμένα είδη τροφίμων. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Νηστεία είναι να τρώμε μικρές ποσότητες από τα επιτρεπόμενα τρόφιμα και να προσπαθούμε να απέχουμε από κάθε αμαρτία, αφιερώνοντας ταυτόχρονα κάποιο χρόνο της ημέρας στην προσευχή. Πρώτος ο Χριστός, μας έδωσε το παράδειγμα της νηστείας όταν μετά την βάπτισή του στον Ιορδάνη ποταμό, παρέμεινε νηστεύοντας επί σαράντα ημέρες στην έρημο.

Παρακάτω παραθέτουμε χρήσιμο πιστεύω έναν μικρό κατάλογο με όλες τις νηστείες και μη του μήνα Οκτωβρίου και πατήστε εδώ για καλύτερη εικόνα.


Ο Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως, ο θαυματουργός, αποτελεί στις πενιχρές μέρες του αυτού αιώνος, ένα ακόμα δώρο του Θεού στον κόσμο.Ήταν υπόδειγμα άκρας ταπείνωσης ως ανταπόδοση των κατηγοριών που του προσάπταν .Ήταν ακόμα υπόδειγμα αρετής και υπομονής σε όλο του τον βίο,κέρδισε επάξια την αγάπη του ουράνιου θεού και των ανθρώπων.Από τους αγαπητούς και θαυματουργούς άγιος. Απαύγασμα της αγίας του βιοτής αποτελούν τα γραπτά του κείμενα.'Ένα μικρό δείγμα παραθέτουμε πιο κάτω.

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα

μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας.
Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τους επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας, αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό.
Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές. Αγωνιστείτε ν’ αποβάλετε τα πάθη της ψυχής. Καθαρίστε την καρδιά σας από κάθε ρύπο και διατηρήστε την αγνή, για να έρθει και να κατοικήσει μέσα σας ο Κύριος, για να σας πλημμυρίσει το Άγιο Πνεύμα με τις θείες δωρεές. Παιδιά μου αγαπητά, όλη σας η ασχολία και η φροντίδα σ’ αυτά να είναι. Αυτά ν’ αποτελούν σκοπό και πόθο σας ασταμάτητο. Γι’ αυτά να προσεύχεστε στο Θεό.
Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο, αλλά μέσα στην καρδιά σας και όχι έξω από αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο, όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού. Αλλά για να βρείτε τον Κύριο, ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα, γιατί ο Κύριος βδελύσσεται τους υπερήφανους, ενώ αγαπάει και επισκέπτεται τους ταπεινούς στην καρδιά.
Αν αγωνίζεσαι τον αγώνα τον καλό, ο Θεός θα σε ενισχύσει. Στον αγώνα εντοπίζουμε τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας. Είναι ο καθρέφτης της πνευματικής μας καταστάσεως. Όποιος δεν αγωνίστηκε, δεν γνώρισε τον εαυτό του. Προσέχετε και τα μικρά ακόμα παραπτώματα. Αν σας συμβεί από απροσεξία κάποια αμαρτία, μην απελπιστείτε, αλλά σηκωθείτε γρήγορα και προσπέστε στο Θεό, που έχει τη δύναμη να σάς ανορθώσει.
Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα, πολλά είναι και κληρονομικά. Όλα αυτά δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαρειά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή.
Η υπερβολική λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια. Γι’ αυτό είναι βλαβερή και επικίνδυνη, και πολλές φορές παροξύνεται από το διάβολο, για ν’ ανακόψει την πορεία του αγωνιστή.
Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεστε στο Θεό να σας δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και, αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.
Αγρυπνείτε και προσεύχεστε, για να μην μπείτε σε πειρασμό. Μην απελπίζεστε, αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ’ αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από τη συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, και με την επιμέλεια νικιούνται. Τίποτα να μη σας απελπίζει.

Από την "Φωνή των Πατέρων" της Ιεράς Μονής Παρακλήτου


Η ελιά που ευδοκιμεί ιδιαίτερα στα μέρη της Ανατολής, χρησιμοποιήθηκε ως χριστιανικό σύμβολο απαρχής. Στο Ορος
τών Ελαιών και στον κήπο της Γεσθημανής, διαδραματίσθηκαν τα μεγάλα γεγονότα του θείου δράματος (Ματθ. κεφ.26: στιχ.30, 38). Ο κλάδος της ελιάς είναι το σύμβολο της συμφιλίωσης και της ειρήνης Η καρποφορία της ελιάς συμβολίζει τις πλούσιες ευλογίες του Θεού στη ζωή των πιστών (Ψαλμ. 51:στιχ 10). Η πολύκαρπη ελιά συμβολίζει, ειδικότερα τη χριστιανική μητέρα που με τους καρπούς της αγάπης της, τα παιδιά της, πλουτίζει το σπιτικό της (Ψαλμ. 127: στιχ 3).

Ο απόστολος Παύλος κάνει και μία άλλη συμβολική χρήση της ελιάς. Παρομοιάζει τον άπιστο άνθρωπο με άγρια ελιά («αγριέλαιος») και την Εκκλησία με ήμερη ελιά («καλλιέλαιος»). Ο κλάδος όμως της άγριας ελιάς (ο άνθρωπος) που θα εμβολιασθεί στην ήμερη ελιά (την Εκκλησία) αποκτά και αυτός τις ιδιότητες του ήμερου δένδρου (Ρωμ. κεφ.11: στιχ16-24).
Συμβολική επίσης σημασία έχει και το προιόν της ελιάς: το έλαιον (το λάδι). Το λάδι, στην Αγία Γραφή είναι σύμβολο της χαράς, γιατί ο άνθρωπος που αλείφει το πρόσωπό του με λάδι, λάμπει (Ψαλμ. 103: στιχ15). Είναι επίσης σύμβολο της φιλίας και της τιμής (Ψαλμ. 22: στιχ5. και Λουκ. κεφ 7'στιχ46).
Το λάδι στην αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε για θεραπευτικούς σκοπούς (το λάδι ακόμη και σήμερα αποτελεί τη βάση για την παρασκευή θεραπευτικών αλοιφών).Ο καλός Σαμαρείτης πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες στον «εμπεσόντα εις τους ληστάς», αλείφοντας τις πληγές του με λάδι (Λουκ. κεφ10: στιχ30-37). Το λάδι συμβολίζει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ιδίως στο Μυστήριο του Βαπτίσματος, με το οποίο ο άνθρωπος θεραπεύεται και ειρηνεύει με τον Θεό.


έκδοση (Χριστ.Στέγη Καλαμάτας)



Θαυμαστό παράδειγμα εμπιστοσύνης στην αγάπη του Θεού αποτελεί το ακόλουθο περιστατικό:
Ο αββάς Βησσαρίων με τον υποτακτικό του αββά Δουλά βάδιζαν επί ώρες σε μια ακρογιαλιά.Ο υποτακτικός δίψασε πολύ και το είπε στον γέροντά του. Εκείνος σταμάτησε, έκανε προσευχή και πρόσταξε:

—Να, πιες νερό από τη θάλασσα!
Ο αββάς Δουλάς έσκυψε και ήπιε. Πραγματικά, το νερό είχε γλυκαθεί! Αφού ξεδίψασε, πήρε ένα κανάτι και το γέμισε, για να έχει στον υπόλοιπο δρόμο. Το παρατήρησε αυτό όμως ο αββάς Βησσαρίων και του λέει:
—Γιατί κράτησες νερό;
—Ευλόγησον, γέροντα.Το κράτησα για να έχω, μήπως διψάσω πιο κάτω.
—Δεν είναι ανάγκη! Εκείνος που σε ξεδίψασε εδώ, μπορεί παντού να σε ξεδιψάσει.
(από το Γεροντικόν)
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΤΩΧΟΣ
Ο χειμώνας του 334 υπήρξε ιδιαίτερα δριμύς στην Αμιένη της Βορείου Γαλλίας. Μια πολύ ψυχρή μέρα ο άγιος Μαρτίνος (316-397) συνάντησε ένα γυμνό φτωχό στην πύλη της πόλεως.Τι να κάνει όμως; Φορούσε μόνο τη στρατιωτική εξάρτηση και τον μανδύα του. Παίρνει λοιπόν το ξίφος του, σχίζει τον μανδύα, δίνει ένα κομμάτι στον φτωχό και αρκείται ο ίδιος στο υπόλοιπο.Στον δρόμο τον περιγελούν για την κολοβή του αμφίεση.
Τη νύχτα όμως βλέπει στον ύπνο του τον Χριστό, ντυμένο με το κομμάτι του μανδύα που είχε δωρίσει, να λέει στους αγγέλους που Τον ακολουθούσαν:
- Ο Μαρτίνος με έντυσε μ' αυτό το ένδυμα


Όχι μόνον η Αγία Γραφή ειναι γεμάτη με τις βασικές αρχές της επιστήμης,αλλά είναι τουλάχιστον 3.000 χρόνια μπροστά από το χρόνο της. Οι δηλώσεις της Άγ. Γραφής στις περισσότερες περιπτώσεις ήρθαν άμεσα σε αντίθεση με την επιστήμη της εποχής στην οποία έγιναν.

Όταν η σύγχρονη επιστημονική γνώση προοδεύει,η θεία ακρίβεια της Αγίας Γραφής τεκμηριώνεται.Παραδείγματος χάριν πατώντας εδώ και ανοίγοντας τη σελίδα βλέπουμε ένα σχετικό μικρό πινακάκι।


«Στέκομαι έξω απ την πόρτα και χτυπώ δυνατά...»,είπε ο Κύριος τον συγκινητικό αυτό λόγο.
Και τον είπε για κάθε ψυχή.«...εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν και εισελεύσομαι προς αυτόν...» (Αποκ. κεφ.γ' στιχ.20).
"Αν κανείς ακούσει την φωνή μου
και ανοίξει την θύρα της καρδιάς του θα μπω σ' αυτόν, θα συνδεθώ μ' αυτόν στενά και με πολλή οικειότητα...«Κρούω...» Χτυπώ δυνατά! Με πόσους τρόπους χτυπά την πόρτα της ψυχής μας!
Κι είναι όλοι τρόποι εκδηλώσεις της αγάπης Του:
Η καμπάνα της Κυριακής
Το Κατηχητικό
Το χριστιανικό έντυπο με το λόγο Του
Μια ευλογία στην οικογένεια
Ακόμη μια δυσκολία
μια αποτυχία...είναι χτυπήματα! Ηχηρά, δυνατά,γεμάτα στοργή.
Και προσμονή!
Θα ανοίξεις;


Παιδί μου,
Υπάρχει μια κρυφή νεανική αρετή. Μ' αυτό θέλω να πω ότι, ενώ φαίνεται ότι είναι φυσικό να μην την έχουν οι νέοι, αλλά οι μεγάλοι που έχουν αντιμετωπίσει πολλά και αντίξοα στη ζωή, για να την κατορθώσει κανείς πρέπει να διαθέτει νεανική δύναμη.Ίσως δεν μπορείς να υποπτευθείς ότι πρόκειται για την αρετή της υπομονής. Υπομονή σημαίνει να έχεις καλύτερα να βρίσκεις το θάρρος και να έχεις την τόλμη να αντιμετωπίζεις την δυσκολία που συναντάς στα καθημερινά αλλά και στα μεγάλα θέματα της ζωής όχι με το να αντεπιτίθεσαι οργισμένος
ούτε με το να παραδίδεσαι φοβισμένος, αλλά με μια σοφή στάση αναμονής, που θα σου δίδει το χρόνο και τη δυνατότητα να δεις καθαρά τι είναι αυτό που έχεις μπροστά σου και με ψυχραιμία και αξιοπρέπεια και εξυπνάδα να το αντιμετωπίσεις θετικά.
Η υπομονή έπειτα σου δίδει τη δύναμη να νικάς τα εμπόδια χωρίς να κατατρίβεσαι μ' αυτά, χωρίς να αγανακτείς, χωρίς να μοχθείς οπωσδήποτε να τα εξαφανίσεις. Σκέψου αθλητικά. Φαντάσου ότι μετέχεις σε ιππικούς αγώνες με εμπόδια. Το άλογό σου τρέχοντας συναντά το πρώτο εμπόδιο και πασχίζει με την ορμή και τη δύναμή του να το εξαφανίσει από το μέσο του δρόμου του. Είναι αυτό το πιο αποτελεσματικό; Αν ασχοληθεί με αυτό χάνει και χρόνο και δυνάμεις και η νίκη όλο και απομακρύνεται, γιατί αυτή τρέχει με φτερά. Αλλά είναι γνωστό πως το γυμνασμένο άλογο βάζει τα δυνατά του, ψηλώνει τα πόδια του και τις δυνάμεις του κι αφήνει το ένα εμπόδιο πίσω απ' το άλλο και τρέχει ακάθεκτο προς το τέρμα.
Παιδί μου, στο δρόμο σου καθημερινά κι εσύ συναντάς κάποια εμπόδια. Μια δυσκολία εδάφους, ας πούμε ένας πειρασμός ψυχής, μια αποτυχία, κάποια αδικία, μια έλλειψη κατανοήσεως εκεί που δεν το περιμένεις, η κακία του κόσμου, μια αρρώστια, ένα οικογενειακό πρόβλημα, που αφαιρούν κάποτε την αισιοδοξία και σου δημιουργούν αναστολές για να συνεχίσεις ν' αγωνίζεσαι.Τότε είναι η ώρα της δυναμικής αρετής της υπομονής, που θα σου δώσει τη δύναμη να δημιουργήσεις ό,τι ωραίο και μεγάλο. Το είπε ωραία και ο ποιητής:

«Χέρια της θέλησης νικούν τα δυνατά κι ενάντια
κι ω χέρια της υπομονής, που τρίβετε διαμάντια!»
Γ Δροσίνης


Nαι γιατί η υπομονή χαρίζει στον άνθρωπο μια αλυσίδα αρετών όπως ψυχική αντοχή επιμονή για την πραγματοποίηση του σκοπού συνεργατικότητα εσωτερική ελευθερία. Ενώ φαίνεται πως βάζει τον εαυτό του κάτω από τα γεγονότα δηλαδή τα δέχεται έτοιμος να τα αντιμετωπίσει, ή κάτω από τους ανθρώπους, που δεν τους απορρίπτει αλλά τους φέρεται ψύχραιμα και μεγαλόψυχα, δεν αισθάνεται καθόλου νικημένος. Ένα αίσθημα πνευματικής ανωτερότητας πλημμυρίζει την καρδιά του, που δεν μπορεί να το δοκιμάσει όποιος, χάνοντας την υπομονή του, γίνεται αντίμαχος του άλλου, που του ανταποδίδει τα ίσα χωρίς ποτέ έτσι να αναδεικνύεται και νικητής.
Είδα μικρά παιδιά, που αντιμετώπιζαν γλυκά τα νεύρα των μεγάλων. Κι είδα μεγάλους να τους μαλακώνουν την καρδιά αυτά τα παιδιά. Έχω ακούσει για την υπομονητική εργασία παιδιών που δεν είχαν τις δυνατότητες να σπουδάσουν κάτι σπουδαίο, γιατί δεν είχαν τα μέσα. Κάποτε και γιατί δεν φαίνονταν να έχουν τις απαιτούμενες διανοητικές δυνάμεις. Κι όμως αυτά τα παιδιά με την υπομονή τους κέρδισαν ό,τι δεν έφτασαν άλλα παιδιά, που είχαν ιδεώδεις συνθήκες. Θαύμασα και τους αθλητάς των παραολυμπιακών αγώνων. Αυτά τα θαυμάσια παιδιά της υπομονής!Την υπομονή τη ζήτησε από μας ο Κύριος Ιησούς Χριστός, όταν έλεγε: «εν τη υπομονή υμών κτήσασθαι τας ψυχάς υμών». (Λουκ.κεφ. κα"στίχ. 19)
Με την υπομονή μας, που πηγάζει από τη νίκη της ανθρώπινης αδυναμίας κι ανυπομονησίας, που ζητά τα πάντα εύκολα και αμέσως, θα κερδίσουμε τις ψυχές μας, θα αγγίξουμε τον ουρανό με τα αιώνια βραβεία. Οι άγιοι της Εκκλησίας μας έζησαν αυτή την ηρωική πραγματικότητα ο καθένας στην προσωπική του ιστορία και φώτισαν και ευεργέτησαν τον κόσμο.Ο δρόμος της υπομονής τους είναι και για μας ανοιχτός.

Η μητέρα σου

Από το περιοδ. ‘’Προς την Νίκην.’’




ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
«Έπλασέ σε ο Θεός, ώς οράς, όρθιον, καί ταύτην σοι την διάπλασιν εξαίρετον δέδωκε παρά τα λοιπά πάντα ζώα... Κατεσκευάσθης όρθιος, ίνα ουρανόν βλέπης και τον εν αυτώ Θεόν».
Ο Θεός, καθώς βλέπεις, σε έπλασε όρθιον και σου έχει δώσει αυτή την διάπλαση την ξεχωριστή από όλους τους υπόλοιπους ζωντανούς οργανισμούς... Δημιουργήθηκες όρθιος, για να βλέπεις τον ουρανό και τον Θεό που βρίσκεται σ' αυτόν.
(Περί της ανθρώπου καταγωγής, Β')


ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
«Θάρσος έφυ θράσος, έκτοθι μέτρου».
Το Θάρρος γίνεται Θράσος, όταν βγει από τό μέτρο του
(Έπη εις έτερον).


«Κηρώ τα ώτα φράσσε προς φαύλους λόγους»
Με κερί φράξε (κλείσε) τα αυτιά σου στα άσχημα λόγια
(Έπη Θεολογικά).

«Εύκολον εις απάτην το προς ηδονήν άπαν»
Εύκολα μας εξαπατά ότι είναι ευχάριστο
(Κατά Ιουλιανού στηλιτευτικός, Β'.

«Γνώσις βροτοίς μέγιστον εν βίω κλέος κακόν δ' αύτη τοις κακώς κεχρημένοις».
Για τους θνητούς μεγάλη δόξα ειναι η γνώση γίνεται όμως κακό για όσους την χρησιμοποιούν άσχημα
(Έπη θεολογικά).

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
«Αρετής απούσης άπαντα περιττά»
Όταν λείπει η αρετή όλα τα άλλα είναι περιττά
(Εις Ματθ. ΜΔ').

«Ουκ η περιουσία, αλλ' η αρετή τον πλούτον εργάζεται»
"Οχι η περιουσία, αλλά η αρετή δημιουργεί τον πλούτον
(Εις Ματθ. ΛΒ').

«Από βίου καθαρού η πίστις»
Από την καθαρή και αγνή ζωή έρχεται η πίστη
(Εις Εβρ. ΛΔ').



Στην εποχή του ιερού Χρυσοστόμου (4ος αιώνας) ζούσε κάποιος πλούσιος, που ανήκε μαζί με τη γυναίκα του στην αίρεση του Μακεδόνιου. Κάποτε ακούγοντας τη διδαχή του αγίου μετανόησε και επέστρεψε στην αλήθεια της μιας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Η γυναίκα του όμως, ενώ με το στόμα ομολογούσε την πίστη της στο ορθόδοξο δόγμα,
με την καρδιά της ακολουθούσε την αίρεση. Σε μια μεγάλη γιορτή λοιπόν της Εκκλησίας, που συνήθιζαν να κοινωνούν πολλοί χριστιανοί, συνέβη το εξής περιστατικό:
Η γυναίκα του πλουσίου πήγε κρυφά στους ιερείς των αιρετικών για να κοινωνήσει. Δεν κοινώνησε όμως αλλ' αφού πήρε στα χέρια της τον άρτο, τον έδωσε κρυφά στη δούλη της να τον φυλάξει, χωρίς κανείς άλλος ν' αντιληφθεί αυτό που έκανε.Όταν αργότερα γινόταν η Θεία λειτουργία των ορθοδόξων, η γυναίκα πήγε φανερά με τον άνδρα της στην εκκλησία για να κοινωνήσει. Σαν ήρθε η σειρά της, πήρε τον άγιο Άρτο από το χέρι του ιερού Χρυσοστόμου, αλλά δεν τον έβαλε στο στόμα της μετάλαβε κρυφά τον άρτο των αιρετικών.Αμέσως όμως συγκλονίστηκε από ένα θαύμα: Ο άρτος των αιρετικών μετατράπηκε σε πέτρα μέσα στο στόμα της! Η γυναίκα φοβήθηκε. Με δυνατή φωνή διηγήθηκε σε όλους το περιστατικό και πίστεψε ολόψυχα στην ορθόδοξη Εκκλησία.Ο άγιος Ιωάννης τοποθέτησε την πέτρα εκείνη στο σκευοφυλάκιο, για να θυμίζει το θαύμα.

Από το βιβλίο ’’θαύματα και αποκαλύψεις’’ Ι.Μ.Παρακλήτου


Η ζωή του αληθινού μοναχού πρέπει να στολίζεται με όλες τις αρετές. Έτσι, η εσωτερική ζωή του θα εναρμονίζεται με την εξωτερική του κλήση. Και πραγματικά η εσωτερική του ζωή πρέπει να είναι τελειότερη από την εξωτερική. Γιατί ο θεός «ετάζει » τις καρδιές και πρέπει παντού να τον σεβόμαστε βαθύτατα και να είμαστε ενώπιον του καθαροί όπως οι Άγγελοι.

Πρέπει, κάθε μέρα, να ανανεώνουμε τις αποφάσεις μας και να κεντρίζουμε τον ζήλο μας, σαν να είμαστε στην αρχή της επιστροφής μας στον Χριστό και να λέμε :
« Βοήθησέ με, Κύριε, στις άγιες αποφάσεις μου και στην αγία σου διακονία. Αξίωσε με να αρχίσω σήμερα καλά, γιατί ό,τι έπραξα έως σήμερα είναι ένα τίποτε ». Η πνευματική μας κατάσταση είναι ανάλογη με τη δύναμη της αποφάσεως μας. Και μεγάλη φροντίδα πρέπει να καταβάλει, όποιος λαχταρά να πάει μπροστά.
Και αν όσοι παίρνουν δυνατές αποφάσεις, συμβαίνει πολλές φορές να αποτυγχάνουν, τι θα γίνει με όσους, σπάνια αποφασίζουν ή παίρνουν αποφάσεις αδύναμες; Και όμως, παρατάμε κάποτε, για διαφόρους λόγους, τις αποφάσεις που πήραμε. Και η πιο μικρή παράλειψη στην πνευματική ζωή μας έχει πάντα θλιβερά αποτελέσματα για την ψυχική μας σωτηρία.Οι δίκαιοι στηρίζουν τις αποφάσεις τους μάλλον στη χάρη του θεού παρά στη δική τους σοφία. Και για ό,τι επιχειρήσουν,έχουν την πεποίθησή τους στον Θεό.
Γιατί ο μεν άνθρωπος κάνει σχέδια, αλλά ο Θεός ανοίγει τον δρόμο και « ουχί του ανθρώπου η οδός αυτού » (Ιερ. κεφ.ι' στίχ.21).
Αν από χρέος ή για ωφέλεια των αδελφών μας παραλείπουμε κάποτε τα πνευματικά μας γυμνάσματα, μπορούμε εύκολα κατόπιν να τα επαναλάβουμε.Αν όμως τα παραλείπουμε από αμέλεια ή νωχέλεια, αυτό που κάναμε είναι ένοχο και θα αποδειχθεί πολύ επιζήμιο για μας.Αγωνιζόμαστε όσο μπορούμε και όμως πάλι είμαστε βέβαιοι ότι μας απολείπουν πολλά ακόμη. Ας πασχίζουμε, ωστόσο, να παίρνουμε αποφάσεις για κάτι το οριστικό και προ παντός για ό,τι εμποδίζει περισσότερο την πνευματική μας προκοπή.Πρέπει να ελέγχουμε και να ρυθμίζουμε την εσωτερική και την εξωτερική ζωή μας, γιατί και οι δυο συντείνουν στην πνευματική μας προκοπή.
Αν δεν μπορείς να έχεις ολοένα συγκεντρωμένη την ψυχή σου, κάνε το πού και πού και τουλάχιστο μια φορά τη μέρα, δηλαδή το πρωί ή το βράδυ. Το πρωί παίρνε τις αποφάσεις σου. Το βράδυ εξέταζε τον εαυτό σου, τις σκέψεις, τα λόγια, τις πράξεις σου κατά τη διάρκεια της μέρας. 'Ίσως θα διαπιστώσεις ότι μ' αυτά πολλές φορές προσέβαλες τον θεό και τον διπλανό σου.Σαν πολεμιστής γεμάτος θάρρος, όπλιζε τον εαυτό σου κατά των επιθέσεων του πονηρού. Βάλε χαλινάρι στις ροπές σου και έτσι θα είσαι βέβαιος ότι θα περιορίσεις τις σαρκικές επιθυμίες.
Μη μένεις ποτέ άπραγος. Αλλά να διαβάζεις ή να γράφεις ή να προσεύχεσαι ή να κάνεις πνευματικούς διαλογισμούς ή να προσφέρεις κάτι για το κοινό καλό.Τα πνευματικά γυμνάσματα πρέπει να γίνονται με περίσκεψη και διάκριση, γιατί δεν είναι εξ ίσου κατάλληλα για όλους.Πνευματικά γυμνάσματα,που δεν είναι προωρισμένα για όλους, δεν πρέπει να γίνονται μπροστά στους άλλους. Είναι πολύ προτιμότερο να γίνονται κρυφά.Πρόσεχε μόνο να μη παραμελείς τα κοινά πνευματικά γυμνάσματα, για να κάνεις εκείνα που προτιμάς.Το χρέος σου είναι,αφού κάμεις πιστά και με πληρότητα τα πρώτα,τότε μονάχα να δοθείς και σε γυμνάσματα της προτιμήσεώς σου.Ολοι δεν μπορούν να ακολουθούν τα ίδια γυμνάσματα. Τα μεν ταιριάζουν σ αυτούς, τα δε σε άλλους.Σε μερικούς υπάρχει η προτίμηση ανάλογα με τον καιρό.Έτσι μερικοί βρίσκουν ευχαρίστηση στις προσευχές και στα γυμνάσματα των μεγάλων εορτών, ενώ άλλοι προτιμούν τις καθημερινές.
Επίσης από άλλα γυμνάσματα έχουμε ανάγκη σε περιόδους πειρασμού και από άλλα όταν απολαμβάνουμε ησυχία και ειρήνη.Άλλοι διαλογισμοί μας κάνουν καλά όταν είμαστε λυπrμένοι και άλλοι όταν η χαρά του Κυρίου είναι μέσα μας.Κατά τις μεγάλες εορτές, πρέπει να ανανεώνουμε τα πνευματικά μας γυμνάσματα και να ζητάμε με περισσότερη ζέση από τους Αγίους να μεσιτεύουν για μας στον θεό.Και το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στις μεγάλες εορτές, ας το περνάμε σαν να πρόκειται να αφήσουμε τότε τον κόσμο και να εισέλθουμε στην αιωνία εορτή του Παραδείσου.Ας παρασκευαζόμαστε λοιπόν κατά τις περιόδους των μεγάλων εορτών με περισσότερη ευλάβεια και φροντίδα και ας εφαρμόζουμε με περισσότερο ζήλο τους κανονισμούς, σαν να ήταν να μας αμείψει ευθύς ο θεός για τον αγώνα μας.Βλέποντας δε να αναβάλλεται η ώρα αυτή, ας γνωρίζουμε ότι αυτό σημαίνει πως δεν είμαστε ακόμη αρκετά έτοιμοι και δεν αξίζουμε τόσο απέραντη δόξα, που θα μας αποκαλυφθεί, κατά τον ορισμένο πριν από τους αιώνες καιρό. Έτσι, ας πρασπαθούμε να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για τη διάβαση στην άλλη ζωή.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει ότι ο Κύριος είπε : « Μακάριος ο δούλος εκείνος, ον, ελθών ο Κύριος αυτού, ευρίσκει ούτω ποιούντα. Αληθώς λέγω υμίν ότι επί πάσι τοις υπάρχουσιν αυτού καταστήσει αυτόν» (κεφ.ιβ' στίχ.43, 44).
(Μίμηση του Χριστού Βιβλίο Α' κεφ. ΙΘ’ )




Η καλλιπάρθενος αυτή νύμφη του Χριστού Παρασκευή γεννήθηκε στα περίχωρα της Ρώμης. Αυτοκράτορας τότε ήταν ο Ανδριανός και μετά από αυτόν ο Αντωνίνος. Γεννήθηκε περίπου το 117 μ.Χ. από Έλληνες γονείς.
Ο πατέρας της ονομαζότανε Αγάθων και η μητέρα της Πολιτεία .

Ήτανε πλούσιοι αλλά και πολύ ευσεβείς και ακριβείς Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Είχανε πολλές αρετές και μεγάλες καλοσύνες και κάνανε ελεημοσύνες. Ήταν και οι δυο τους Θεοφοβούμενοι και φυλάγανε όλες τις εντολές του Θεού. Αγαπούσαν τον Θεό, αγαπούσαν και τους ανθρώπους. Γι' αυτό είχανε στην καρδιά τους την πιο μεγάλη χαρά. Τους την έδινε η άμεμπτη και ήσυχη συνείδησή τους.
Είχαν όμως και μια μεγάλη λύπη. Δεν είχαν δυστυχώς κανένα παιδί. Πόσο μεγάλη είναι αυτή η θλίψη την ξέρουν και την καταλαβαίνουν μόνο εκείνα τα ανδρόγυνα που είναι στείρα και άτεκνα. Γι' αυτό παρακαλούσαν και οι δυο τους το Θεό, να τους χαρίσει ένα τέκνο και να το αφιερώσουνε στο Χριστό. Πράγματι ο Θεός άκουσε τη δέηση τους και η Πολιτεία γέννησε την Αγία. Ήταν μέρα Παρασκευή, που την γέννησε και γι' αυτό όταν την βαφτίσανε, την ονόμασαν Παρασκευή.
Είχαν όμως, όπως είπαμε, υποσχεθεί στο Θεό να την αναθρέψουν χριστιανικά και να την κάνουν καλή Χριστιανή. Και πράγματι! Το τάμα τους αυτό το ξεπλήρωσαν και με το παραπάνω. Την ανέθρεψαν " εν παιδία και νουθεσία Κυρίου".
Αλλά και η Παρασκευή εξ' άλλου ήτανε προικισμένη με πολύ κάλλος και ωραιότητα και αφ' εταίρου με μεγάλη εξυπνάδα. Δεν έπαιζε ποτέ αυτή άτακτα και δεν είχε στο νου της στα παιγνίδια. Όσο μάλιστα μεγάλωνε, τόσο γινότανε και σοβαρότερη. Μωρολογίες, κακολογίες και χαχανητά δεν ακουγότανε ποτέ από το στόμα της. Τόσος δε ήταν ο ζήλος της, ώστε ποτέ δεν έλειπε από το στόμα της η προσευχή και η υμνωδία. Αυτή ποτέ δεν έλειπε από την Εκκλησία. Και ποτέ δεν την έβλεπε κανείς, χωρίς να έχει στα χέρια της το Ευαγγέλιο ή άλλο θρησκευτικό βιβλίο. Ξενυχτούσε τη νύχτα μελετώντας τα θεία λόγια. Εύρισκε πάντοτε ευκαιρία σε κάθε συναναστροφή της να συζητά για θρησκευτικά ζητήματα. Και να δυναμώνει στη πίστη τις ασθενέστερες γυναίκες και παρθένες.
Αγαπούσε η Παρασκευή, όπως η υπεραγία Θεοτόκος, την παρθενία. Είχε νιώσει αυτή καλά, πόση αξία έχει η αγνότης και πόσο αρέσει στο Θεό. Γι' αυτό πρόσεχε αυτό της τον θησαυρό. Πρόσεχε τα μάτια της να μην περιεργάζονται πρόσωπα ανδρών, διότι " εκ του οράν τίκεται το εράν " Και τα μάτια είναι ο δρόμος του έρωτος. Από τα μάτια μπαίνει, σαν από παράθυρα, ο ψυχικός θάνατος " Ανέβει δια θυρίδων ο θάνατος " λέγει ο Προφήτης.
Πόσον ωραία περιγράφει την διαγωγή της ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:
" Η Αγία Παρασκευή, μεταχειριζόταν σαν φτιασίδια τα δάκρυα, ενθυμούμενη τις αμαρτίας της, σαν σκουλαρίκια της είχε τα αυτιά της ανοικτά για να ακούει τις Άγιες Γραφές. Σαν κορδόνι είχε τις πολλές νηστείες, που έκαναν τον λαιμό της, και έλαμπε σαν τον ήλιο. Σαν δακτυλίδια τους κόμπους των δακτύλων της. Από τις πολλές μετάνοιες που έκανε. Σαν ζώνη χρυσαφένια την παρθενίαν, που εφύλαξε σ' όλη της την ζωή. Σαν φόρεμα την ντροπήν, που είχε στον εαυτό της και τον φόβο του Θεού, που την σκέπαζε. Έτσι στολιζόταν η Αγία. Αν ίσως και είναι κανένα κορίτσι που θέλει να στολίζεται, ας σκεφτεί τι έκανε η Αγία, να κάνει και εκείνη, αν θέλει να σωθεί. Έτσι αδελφοί μου, η αγία Παρασκευή έμαθε γράμματα και έγινε σοφότατη και για την καθαρότητα της την αξίωσε ο Θεός και έκαμνε και θαύματα. Ιάτρευε τυφλούς, κωφούς και ανέστησε νεκρούς".
Η αρετή της έκαμνε εντύπωση και πολλοί από τους επίσημους και των αρχόντων θέλησαν να την πάρουν σαν νύμφη στα παιδιά τους. Το ήθελαν αυτό και για τα πλούτη της και για την ομορφιά της, αλλά περισσότερο για την αρετή και την σωφροσύνη της. Αυτή όμως αγαπούσε την παρθενία και ήθελε να μείνει καθαρή και αμόλυντη νύμφη του Χριστού. Γι' αυτό και δεν ήθελε να ακούσει περί γάμου και παντρειάς. Αλλά και οι γονείς της, που έβλεπαν την απόφαση της ν' αφιερωθεί στο Χριστό, ευχαριστούσαν τον Θεό που τους χάρισε τέτοιο ευλογημένο τέκνο.
Όταν η Παρασκευή ήταν είκοσι χρονών, πέθαναν οι γονείς της, και έτσι έμεινε ορφανή. Έμεινε όμως και με πολλά πλούτη στα χέρια της. Αν ήταν καμία άλλη στη θέση της θα τα χρησιμοποιούσε για φορέματα και για στολίδια, για λούσια, για ταξίδια και για φαγοπότια και διασκεδάσεις. Αυτή όμως τα χρησιμοποίησε κατά τον πλέον καλύτερο και αποδοτικώτερον τρόπον. Τα τοποθέτησε στην τράπεζα του ουρανού. Τα μοίρασε άλλα στην Εκκλησία, άλλα στους φτωχούς και άλλα σε ένα Παρθενώνα. Σ' αυτόν τον Παρθενώνα πήγε και αυτή και έμεινε αρκετό καιρό. Μένανε σ΄αυτόν πολλές Χριστιανές κοπέλες, που είχανε αφιερωθεί στο Θεό. Ζούσανε όλες μαζί ζωή μοναχική. Είχανε κοινό ταμείο και βάλανε σκοπό της ζωής τους να λατρεύουν το Θεό και να εργάζονται τα καλά έργα, για να το βρει η ψυχή τους. Προσπαθούσαν να διαδώσουν το Ευαγγέλιο στις Εβραίες και στις ειδωλολάτρισσες. Αυτές τις πλησιάζανε με διάφορες αφορμές, τις κατηχούσαν σιγά-σιγά και τις κάνανε Χριστιανές.
Η Παρασκευή, όμως, δεν αρκείτο μόνο σ' αυτή την εργασία. Ο ζήλος της ήταν πολύ μεγάλος. Μια ζωή, σκεπτόταν, είχε και έπρεπε αυτή τη ζωή να τη χρησιμοποιήσει κατά τον καλύτερο και άριστο τρόπο. Γι' αυτό έπειτα από μερικά χρόνια αποφάσισε να βγει φανερά και να κηρύξει δημόσια τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, χωρίς να λάβει υπ' όψιν της το μίσος των ειδωλολατρών και την έχθρα κατά των Χριστιανών. Ήτανε αποφασισμένη να μαρτυρήσει για τον Χριστό της.
Έφυγε τότε από τη Ρώμη και περιόδευσε τις πόλεις και τα χωριά κηρύττοντας τον Χριστόν. Εργαζότανε συνεχώς για την εξάπλωση της πίστεως της. Αλλά το έργο αυτό ήτανε δυσκολότατο, κοπιωδέστατο και κατ' εξοχήν επικίνδυνο, για την εποχή εκείνη. Αρκεί να σκεφθούμε, ότι οι γυναίκες την εποχή εκείνη έμεναν κλεισμένες στο γυναικωνίτη και δεν μπορούσε εύκολα μια γυναίκα να γυρίζει έξω.
Έπειτα εκεί που πήγαινε δεν εύρισκε Χριστιανικό περιβάλλον, όπως σήμερα, έστω και πλανεμένο. Αλλά είχε να κάνει παντού με ειδωλολάτρες που είχανε μεγάλη έχθρα εναντίον των Χριστιανών. Αφήνω τώρα τους κόπους της οδοιπορίας, τους κινδύνους σωματικούς και ηθικούς, τους οποίους διατρέχει μια νέα κοπέλα και ωραία, όπως αυτή, γυρίζοντας εδώ και 'κει. Και όμως η Παρασκευή τα αψήφησε όλα αυτά και ρίχτηκε με πάθος στον αγώνα για την αγάπη του Χριστού.
Με τέτοιους λοιπόν κινδύνους και με τέτοια αυτοθυσία, οι Χριστιανοί εκείνοι ερρίζωσαν και εγιγάντωσαν την Εκκλησία του Χριστού. Η Παρασκευή μπόρεσε μ' αυτό τον τρόπο να φωτίσει και να τραβήξει στην πίστη του Χριστού πολλούς να τους φέρει στην Εκκλησία. Έπιανε συζητήσεις με σοφούς και λογικούς ειδωλολάτρες, για ζητήματα φιλοσοφικά και θρησκευτικά. Με την εξυπνάδα της και με την ικανότητα της αλλά πάνω απ' όλα με την φώτιση του Χριστού τους απεστόμωνε.
ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Τότε αυτοκράτωρας της Ρώμης ήταν ο Αντωνίνος, ο ευσεβής που ήταν όμως ακόμη ειδωλολάτρης. Αυτός διαδέχθηκε τον Ανδριανόν το 138 μ.Χ. Σ' αυτόν, λοιπόν πήγαν μερικοί κακόψυχοι Ιουδαίοι και ανέφεραν την δράση της Παρασκευής. Οι Εβραίοι, εχθροί πάντοτε των Χριστιανών, βλέπανε με κακό μάτι το κήρυγμα και την εργασία της Αγίας Παρασκευής καθώς και το ότι πολλοί Ιουδαίοι και ειδωλολάτρες εγίνοντο Χριστιανοί. Αυτό τους εστοίχιζε πολύ.
Και γι' αυτό πήγαν στον Αντωνίνο και του είπαν: " Πολυχρονεμένε μας Βασιλιά, όλοι εδώ υπακούουν στα προστάγματά του. Κάποια όμως γυναίκα που την λένε Παρασκευή, κηρύττει τον Ιησού, το παιδί κάποιας Μαρίας. Αλλά αυτόν οι πατέρες μας τον σταύρωσαν σαν λαοπλάνον και αντίθετον. Και όμως αυτή η γυναίκα λέει στο λαό σου, ότι αυτός είναι ο μόνος αληθινός Θεός και οι Θεοί, που προσκυνάς εσύ, είναι ψεύτικοι."
Μόλις τα άκουσε αυτά ο Αντωνίνος, έγινε κατακόκκινος από τον θυμό του και αμέσως διέταξε να τη συλλάβουν και να την πάνε μπροστά του. Έτσι και έγινε. Μόλις όμως αντίκρισε το κάλλος της τα έχασε. Γι' αυτό και άρχισε με γλυκόλογα να της λέγει:
- Άκουσε, Παρασκευή! Εγώ με τη δύναμη των μεγάλων θεών σε θαυμάζω, για τα νιάτα σου και την ομορφιά σου. Γι' αυτό και σε συμβουλεύω να θυσιάσεις στους θεούς, που σου έδωκαν αυτή την ωραιότητα. Και αν μεν με ακούσεις και κάνεις ότι σου λέγω εγώ, θα σε φορτώσω δώρα. Αν όμως δεν με ακούσεις και σταθείς με πείσμα στο θέλημα σου και αντίθετη στις διαταγές μου, μάθε ότι θα σε τιμωρήσω με φοβερά βασανιστήρια. Θα είναι δε τόσο σκληρά, που και να τα ακούσει κανείς, θα τρομάξει.
Όταν άκουσε αυτά η Αγία, έκαμε τον σταυρό της και αποκρίθηκε: - Μη νομίσεις, Βασιλεύ, ότι με τις κολακείες σου και τις απειλές σου θα αρνηθώ εγώ ποτέ τον γλυκύτατον μου Ιησούν. Διότι δεν υπάρχει κανένα βάσανο και καμιά τιμωρία, που να με χωρίσει από την αγάπη Του.
ΤΗΣ ΦΟΡΟΥΝ ΠΥΡΑΚΤΩΜΕΝΗ ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΙΑ
Ο Βασιλιάς τότε άναψε από τον θυμό του:
- Πάρτε την, είπε στους στρατιώτες. Κάψτε μια σιδερένια περικεφαλαία, ώσπου να κοκκινίσει και βάλτε την στο αγύριστο κεφάλι της.
Πράγματι! Της φόρεσαν στο κεφάλι της κόκκινη από την φωτιά περικεφαλαία, αλλά ο Θεός που φύλαξε τους τρεις παίδες εν τη καμίνω και δεν κάηκαν καθόλου, αυτός και στην Αγία εθαυματούργησε. Η κατακόκκινη από την φωτιά περικεφαλαία ήταν δροσερή, δροσερότατη!
Μόλις όμως είδαν το θαύμα αυτό τα πλήθη των ειδωλολατρών, εθαύμασαν και πολλοί πίστεψαν στο Χριστό. Ο Αυτοκράτορας τότε πήγε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως να συλλάβουν όλους αυτούς και να τους θανατώσουν. Και πράγματι! Άλλους από αυτούς τους αποκεφάλισαν, άλλους τους έγδαραν και άλλους τους έπνιξαν στον Τίβερη ποταμό, που περνά μέσα από τη Ρώμη. Επίσης διέταξε και έβαλαν την Αγία στη φυλακή, μέχρις ότου σκεφθεί σκληρότερο τρόπο να την βασανίσει.
Στη φυλακή η Αγία παρακαλούσε τον Κύριο και έλεγε! " Φύλαξε με, Κύριε, στην πίστη Σου την αληθινή και απάλλαξε με από τα σκάνδαλα του εχθρού, διότι προς σε γύρισα την ψυχή μου"
Κατά το μεσονύκτιον όμως, να! φάνηκε σ' αυτή άγγελος Κυρίου, που είχε στα χέρια του ένα σταυρό φωτεινό, ένα καλάμι, ένα σπόγγο και ένα ακάνθινο στέφανο. Ήσαν αυτά τα όργανα του πάθους του Κυρίου. Την χαιρέτησε ο άγγελος και της είπε:
" Χαίρε, Παρασκευή αθλοφόρε Κυρίου. Μη φοβάσαι τα βάσανα των τυράννων. Διότι ο Κύριος μας, που καταδέχτηκε, δια την σωτηρία του ανθρώπου να σταυρωθεί και να δαρεί και να του φορέσουν το ακάνθινο στεφάνι, Αυτός θα σε βοηθήσει και θα σε γλιτώσει από κάθε πειρασμό." Αφού της είπε αυτά ο άγγελος, της έλυσε τα δεσμά και ανέβηκε στους ουρανούς. Η Αγία πήρε τότε θάρρος από τα λόγια αυτά του Αγγέλου και προσευχήθηκε ως το πρωί.
ΤΗΣ ΚΑΙΝΕ ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ
Το πρωί ο Βασιλεύς διέταξε να φέρουν την Αγία μπροστά του. Πήγαν λοιπόν οι στρατιώτες να τη φέρουν. Αλλά τι να δουν! την βρήκαν λυμένη από τα δεσμά. Όταν την πήγαν κοντά στο Βασιλέα, ο Αντωνίνος της είπε: - Ε! Παρασκευή, έβαλες μυαλό έπειτα από τη χθεσινή τιμωρία ή επιμένεις ακόμη σ' αυτή τη βλακεία;
- Τι νομίζεις, του αποκρίθηκε η Αγία, ασεβέστατε τύραννε, πως με τέτοιες τιμωρίες θα μου σαλέψεις τον ασάλευτο πύργο της ψυχής μου, την πίστη μου στο Χριστό; Ευκολότερο είναι να μαλακώσεις το σίδερο, παρά να μετατρέψεις τη καλήν μου σκέψη. Και αν θέλεις δοκίμασε τη δύναμη του Χριστού μου. Η σταθερή αυτή απάντηση έκανε τον Αντωνίνο να αναψοκοκκινήσει από το θυμό του. Διέταξε τους στρατιώτες να κρεμάσουν την Αγία από τα μαλλιά της κεφαλής της και με αναμμένες λαμπάδες να της καίνε τις μασχάλες και τα άλλα μέλη του σώματος της. Και όμως η Αγία ενώ πονούσε τρομερά από το φοβερό μαρτύριο, ελεεινολογούσε τον βασιλιά και ειρωνεύετο τους θεούς του.
ΣΤΟ ΚΑΖΑΝΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΣΑ
Όταν είδε ο βασιλιάς, ότι δεν λύγιζε καθόλου τη γνώμη της, ούτε και από αυτό το βασανιστήριο, διέταξε να την βάλουν σε ένα μεγάλο καζάνι πίσσα και λάδι και να τα βράσουν. Τα βράσανε πολύ και ενώ κόχλαζαν, ρίξανε μέσα την Αγία. Θαύμα μέγα όμως συνέβη τότε! Η Αγία στεκότανε μέσα στη μέση του μεγάλου καζανιού αβλαβής και χαιρότανε σαν να ήτανε μέσα σε δροσερό κήπο!
Ως εξής περιγράφει το γεγονός ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:
" Λέγει ο Βασιλεύς στην Αγία - Σου δίνω τρεις μέρες προθεσμία αν δεν με υπακούσεις θα σε θανατώσω.
Η Αγία του απαντά - Βασιλεύ, εκείνο που πρόκειται να κάνεις σε τρεις μέρες κάντο τώρα, γιατί εγώ δεν αρνούμαι τον Χριστό μου.
Τότε προστάζει ο βασιλεύς και άναψαν μια μεγάλη πυρκαιάν και βάζουν ένα καζάνι γεμάτο πίσσαν και θειάφι και βράζει καλά. Βλέποντας η Αγία το καζάνι χαιρόταν, διότι έμελλε να αναχωρήσει από τούτον τον ψεύτικο κόσμο, και να πάει σ' εκείνο τον αληθινό και αιώνιο. Προστάζει ο Βασιλεύς να βάλουν την Αγίαν στο καζάνι, για να καεί. Η Αγία έκαμε τον σταυρό της και μπήκε μέσα.
Περιμένει δυο τρεις ώρες ο Βασιλεύς και βλέπει, ότι δεν καίγεται η Αγία και της λέγει:
- Παρασκευή, γιατί δεν καίγεσαι;
- Διότι ο Χριστός μου εδρόσισε το νερό και δεν καίγομαι.
Λέγει ο Βασιλεύς:
- Ράντισε με και εμένα, για να δω αν καίει;
Πήρε η Αγία με τα δύο της χέρια και του έρριψε στο πρόσωπον και ευθύς ( ώ του θαύματος!!) ετυφλώθη και γδάρθηκε το πρόσωπόν του.
Φωνάζει ο Βασιλεύς:
- Μέγας ο Θεός των Χριστιανών και σ' αυτόν πιστεύω και εγώ και έβγα να με βαφτίσεις.
Εβγήκε η Αγία και τον εβάφτισε, του ξανάδωσε το φως των οφθαλμών του λέγοντας:
- Βασιλιά, σε απαλλάσει από την δεινή μάστιγα ο Θεός των Χριστιανών.
Αυτά λέγει ο Άγιος Κοσμάς.
Η δε Αγία έπειτα από αυτό έλαβε χάρη από τον Θεό και θεραπεύει τους πάσχοντας από τα μάτια. Όπως ο Άγιος Γεράσιμος είναι για τους δαιμονιζόμενους, ο Άγιος Αντίπας για τα δόντια, ο Άγιος Τρύφων για τα λαχανικά, Ο Άγιος Βησσαρίων για την πανούκλα, έτσι και η Αγία Παρασκευή για τα μάτια. Γι' αυτό άλλωστε τα τόσα θαύματα κάμνει σε τυφλούς, όπως θα δούμε παρακάτω.
Ο Αντωνίνος με το θαύμα αυτό συνήλθε και αν πρωτύτερα συνέχιζε τον διωγμό κατά των Χριστιανών, αυτό το έκανε από πίεση του ειδωλολατρικού κόσμου. Τώρα όμως κάποια ακτίνα φώτισε το νου του και έπαψε να διώκει τους Χριστιανούς, την δε αγία Παρασκευή την απήλλαξε τελείως από τα βασανιστήρια.
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΘΗΡΙΟΤΡΟΦΕΙΟ
Η αγία Παρασκευή πήγε κατόπιν σε άλλα μέρη και κήρυττε το λόγον του Θεού. Άρχοντας σε ένα τόπο ήταν κάποιος Ασκληπιός, την συνέλαβε και πήγε πάλι στο δικαστήριο να λογοδοτήσει.
Από πού είσαι και ποιος είναι αυτός ο Θεός, ο καινούριος, που κηρύττεις; την ρώτησε.
Η Αγία, αφού έκαμε τον σταυρό της και επεκαλέσθη τον Ιησού, του αποκρίθηκε.
- Το από που είμαι δεν είναι ανάγκη να το μάθεις, ούτε και ωφελεί τίποτε. Ο Θεός όμως, τον οποίον κηρύττω μάθε, πως δεν είναι νέος όπως λες, αλλά Θεός άναρχος και προαιώνιος. Αυτός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και όλα σ' αυτά. Αυτός, δια την σωτηρία των ανθρώπων ήλθεν στη γη και έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε και ανελήφθηκε στον ουρανό, αλλά και πάλι θα έλθει να κρίνει τον κόσμο και να αποδώσει στον κάθε ένα κατά τα έργα αυτού. Ε, λοιπόν, εγώ αυτόν κηρύττω και αυτόν ομολογώ, ως Θεόν αληθινό. Όσον αφορά τους δικούς σας θεούς αυτοί είναι ψεύτικοι. Δεν είναι θεοί.
Όταν άκουσε αυτά ο άρχοντας εκείνος ταράχθηκε πολύ και διέταξε να την πετάξουν σ' ένα θηριοτροφείο, που βρισκόταν έξω από την πόλη. Μέσα σ' αυτό φυλασσόταν ένας δράκοντας, ένας δηλαδή πελώριος δηλητηριώδης όφις ( φίδι) . Σ' αυτόν πετούσαν πολλούς κατάδικους.
Μόλις είδε την Αγία ο όφις, σφύριξε δυνατά και ήταν έτοιμος να την κτυπήσει. Αλλά η Αγία έκαμε τον σταυρό της και ζήτησε να την βοηθήσει ο Θεός. Και αμέσως ( ώ των θαυμασίων σου Χριστέ Βασιλεύ!! Πόσο μεγάλη είναι η χάρις των αγίων Σου) ο φοβερός εκείνος όφις στριφογύρισε και έσκασε. Κόπηκε στα δύο, σαν να τον έκοψε κανένα ξίφος! Πόση πράγματι είναι η δύναμη του σταυρού!! Μόλις είδαν το θαύμα ο βασιλεύς και οι άλλοι εβαπτίσθηκαν στο όνομα της αγίας και ζωοποιού Τριάδος.
ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Η Αγία πήγε κατόπιν σε άλλες χώρες και πόλεις και κήρυττε τον Χριστό. Πήγε και στην Ελλάδα. Έφθασε στην ωραία κοιλάδα των Τεμπών. Εκεί την συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες. Στην τοποθεσία που την συνέλαβαν υπάρχει Ναός της Αγίας Παρασκευής. Από τα Τέμπη την πήγανε κατόπιν σε μια άλλη πόλη, κοντά στη Θεσσαλονίκη.
Εκεί ο άρχοντας ήταν ο Ταράσιος. Ο Ταράσιος την εκάλεσε στο κριτήριο του. - Ποιος πονηρός δαίμονας, της είπε, σε έφερε εδώ και σε έβαλε να βρίζεις τους μεγάλους θεούς και να κηρύττεις έναν άγνωστο Θεό, που είναι χθεσινός και προχθεσινός; Αυτός γεννήθηκε πριν 150 χρόνια, στις μέρες του Καίσαρα Αύγουστου και τον σταύρωσαν οι Ιουδαίοι σαν κακούργον και αντίθεον.
- Κανείς πονηρός δαίμονας, του απαντά, δεν με έστειλε εδώ να κηρύξω την αλήθεια. Ο Χριστός ο αληθινός Θεός με έστειλε. Αυτός που είναι ο άναρχος και έγινε άνθρωπος με σάρκα για μας. Αυτόν εγώ κηρύττω ως Θεόν προαιώνιον! Αυτόν ομολογώ ως Θεόν αληθινόν και άνθρωπον τέλειον. Όσον αφορά δε τα είδωλα σας και τους θεούς σας, που είναι κουφά και αναίσθητα, εγώ τα περιφρονώ και τα ποδοπατώ, γιατί δεν είναι τίποτε.
ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΩΣ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΗΣ
Σαν άκουσε αυτά ο Ταράσιος, ταράχθηκε σύγκορμος και διέταξε τους στρατιώτες του αμέσως να βράσουν σ' ένα μεγάλο καζάνι λάδι, πίσσα και μολύβι και μετά να ρίξουν μέσα την Αγία.
Ο Θεός όμως, και πάλι έκαμε το θαύμα του. Όπως έστειλε άλλοτε τον άγγελο του και εδρόσισε την κάμινο της Βαβυλώνος, που είχαν ρίξει μέσα τους Τρεις Παίδας, έτσι και τώρα έστειλε τον άγγελο Του, ο οποίος έσβησε την φωτιά τελείως, το δε μολύβι, την πίσσα και το λάδι, που κόχλαζαν τα έκανε ψυχρότερα και από το κρύο νερό. Μόλις είδαν αυτό το θαύμα πολλοί ειδωλολάτρες, βάλανε θεογνωσία και πίστεψαν στο Χριστό. Ο δυστυχής όμως Ταράσιος, αντί να πιστέψει κι αυτός, αγρίεψε περισσότερο. Νόμισε πως η Αγία ήταν καμία μάγισσα και είπε στους στρατιώτες του:
- Πιάστε αυτή τη μιαρή, που βρίζει τους θεούς μας και τεντώστε καταγής από τα τέσσερα (χέρια και πόδια) και κατόπιν μαστιγώστε την με βούνεβρα αλύπητα, ώσπου να αναγκασθεί να θυσιάσει στους θεούς μας, ή να πεθάνει.
Οι στρατιώτες εξετέλεσαν την διαταγή αμέσως. Εδώ η Αγία έδειξε όλη της την καρτερία. Νόμιζε κανένας, ότι χτυπούσαν άλλον κι όχι αυτήν!! Διότι αυτή ήταν όλο χαρούμενη και ευφραινόμενη!! Δυο και τρεις φορές άλλαξαν οι στρατιώτες και όμως, η Αγία δεν άλλαξε γνώμη.
Όταν είδε την τόση υπομονή της ο μιαρός εκείνος άρχοντας, ντράπηκε το πλήθος, επειδή δεν μπόρεσε να δαμάσει μια αδύνατη γυναίκα. Γι' αυτό διέταξε τους στρατιώτες να την ρίξουν ξανά φυλακή και να την καρφώσουν από τα τέσσερα. Εκεί, αφού της βάλουν μια μεγάλη πλάκα στα στήθη, να την αφήσουν έτσι, μέχρις ότου σκεφθεί τι άλλο πιο φρικτό βασανιστήριο μπορεί να της κάνη, ώσπου να την τελειώσει.
Τη νύκτα όμως, εκείνη, φάνηκε ο Χριστός με πλήθος αγγέλων και της είπε:
" Χαίρε Παρασκευή καλλιπάρθενε. Θάρρος! Μη δειλιάσεις στα βάσανα, γιατί η χάρις Μου θα είναι μαζί σου. Λίγο ακόμη να υπομείνεις και θα έλθεις να βασιλεύεις μαζί μου αιώνια". Συγχρόνως ο Χριστός της γιάτρεψε τις πληγές, της έλυσε τα δεσμά και ανελήφθη.
Την άλλη μέρα ο άρχοντας έστειλε στρατιώτες και την έφεραν μπροστά του. Όταν την είδε χωρίς καμία πληγή, αλλά τελείως υγιή, της είπε:
- Ω γυναίκα, βλέπεις πως σε αγαπούν οι μεγάλοι Θεοί και σε γιατρέψανε; Λυπήθηκαν την ωραιότητα σου και δεν έπρεπε να μείνει επάνω σου καμία ασχήμια. Μη, λοιπόν, τους δείξεις αχαριστία. Αλλά έλα κοντά μας στο ναό, να τους προσκυνήσεις και να λάβεις και από μένα πολλά δώρα.
- Δεν με γιατρέψαν οι θεοί σου, τύραννε, τους είπε, αλλά ο Χριστός μου, ο αληθινός Θεός, που Τον πιστεύω και Τον λατρεύω και ο Οποίος με επισκεύθηκε τη νύκτα στη φυλακή. Επειδή όμως, θέλεις να πάμε στο ναό, ας πάμε και να δούμε ποιους θεούς θέλεις να προσκυνήσω.
Χάρηκε τότε σαν άκουσε αυτά ο Ταράσιος. Νόμισε, πως νίκησε ο ανόητος. Ξεκίνησαν, λοιπόν, οι επιτελείς, οι επίσημοι και ο λαός να πάνε στο ναό των ειδώλων, από την χαρά τους οι ειδωλολάτρες πολυχρονούσαν τον Ταράσιον. Μπήκαν κατόπιν στον ναόν και περίμεναν να δούνε τι θα κάνει η Αγία.
Η Αγία μπήκε και στάθηκε μπροστά στο άγαλμα του Απόλλωνος, σήκωσε απειλητικά το χέρι της και του λέγει:
- Θέλεις, εσύ άψυχο είδωλο, να πάρεις σαν Θεός από εμένα θυσία; Τότε το δαιμόνιο, που κατοικούσε στο άγαλμα φώναξε με μεγάλη φωνή, που την άκουσαν όλοι. - Δεν είναι Θεός εγώ, ούτε κανένας άλλος από εμάς είναι. Μόνον αυτός, που κηρύττεις εσύ είναι Θεός αληθινός. Εμείς είμασταν βέβαια άγγελοι, αλλά για την υπερηφάνεια μας γίναμε διάβολοι και εξαπατούμε τους ανθρώπους και μας προσκυνούν για Θεούς.
- Γιατί, τότε, του είπε η Αγία, στέκεστε εδώ μέσα, όπου είμαι και 'γω η δούλη του αληθινού Θεού; Γκρεμιστείτε, τους είπε. Αμέσως τότε γκρεμίστηκαν όλα τα αγάλματα από τη θέση τους και έγιναν συντρίμμια. Ακούσθηκαν από τα αγάλματα του ναού θρήνος πολύς και σύγχυση και βουή μεγάλη. Τότε θυμώσανε οι ειδωλολάτρες ιερείς, αρπάξανε την Αγία και σέρνοντας και δέρνοντας αυτήν την έφεραν μπροστά στον Ταράσιο και φωνάζανε δυνατά: " Φόνεψε την κακούργα, προτού γκρεμίσει και εσένα και τον ναό μας."
Ο Ταράσιος είδε τότε, πως δεν μπορούσε να κάνει τίποτε με φοβέρες και μαρτύρια. Γι' αυτό έβγαλε την θανατική της απόφαση: " Την Παρασκευή που ύβρισε τους θεούς, η οποία κατεφρόνησε την εξουσία μας, κηρύττει δε τον πλάνον Χριστόν, σαν αληθινό Θεόν, προστάζω να της κόψετε την μιαράν κεφαλήν"
Μετά την διαταγή οι στρατιώτες παρέλαβαν την Αγία και την οδήγησαν έξω από την πόλη, για να την αποκεφαλίσουν.
Όταν φθάσανε στον τόπο της εκτελέσεως, τους ζήτησε η Αγία λίγο χρόνο να προσευχηθεί. Πράγματι, την άφησαν. Και αφού σήκωσε τα χέρια της στον ουρανό και τον νου της στο Θεό, είπε:
" Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του αθανάτου Πατρός, ο Οποίος για την ιδική μας σωτηρία ήλθες από τον ουρανό στη γη, σ' ευχαριστώ, διότι με αξίωσες να υπομείνω βάσανα και τιμωρίες για το Άγιον Όνομα Σου.
Σε δοξολογώ, διότι αξιώθηκα, να μιμηθώ το πάθος Σου. Σε υμνολογώ, διότι με δυνάμωσες να μαρτυρήσω, δια την αγάπη Σου. Τώρα αξίωσε με και της Βασιλείας Σου. Παράλαβε και την ταπεινή μου ψυχή και ανάπαυσε την μαζί με τις φρόνιμες Σου παρθένες. Διότι, με το να περιμένω την μεγάλη Σου δόξα, υπέμεινα τις τιμωρίες και τα βάσανα. Με το να ελπίζω στην ανταμοιβή Σου, θα λάβω τώρα και τον θάνατο. Γι' αυτό κατάταξε με στον χορό των Αγίων Σου μαρτύρων. Μνήσθητι, Κύριε, και όλων, όσοι επικαλούνται το όνομα Σου, σε καιρόν θλίψεως δι' εμού, ότι ευλογητός είσαι στους αιώνες. Αμήν".
Μετά την προσευχή της με χαρά η Αγία έσκυψε τον αυχένα και οι στρατιώτες έκοψαν με ξίφος την αγία της κεφαλή. Και έτσι η αγία και πάναγνος ψυχή της απήλθε στις αιώνιες μονές, στην ατέλειωτη χαρά, στην Βασιλεία των Ουρανών.
Το άγιο λείψανο της το παρέλαβαν μερικοί Χριστιανοί, που παρακολουθούσαν το μαρτύριο της, κρυφά όμως, επειδή φοβόντουσαν τους Ιουδαίους και τους ειδωλολάτρες. Το άλειψαν με αρώματα και το τοποθέτησαν σε επίσημο τάφον. Στον τάφον της γίνονταν άπειρα θαύματα. Πολλοί ασθενείς έρχονταν και, μόνο που έπιαναν χώμα από τον τάφο της, θεραπεύονταν. Κουτσοί περπατούσαν, δαιμονισμένοι ελευθερώθηκαν, πολλές στείρες γυναίκες ετεκνογόνησαν. Προ πάντων όμως, πολλοί τυφλοί ανέβλεψαν.
Στο μέρος εκείνο υπάρχει σήμερα Ναός και Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Τρέχει δε πολύς κόσμος στις 26 Ιουλίου, στη γιορτή της. Γίνονται πολλά θαύματα.
Πρέπει δε να σημειωθεί, ότι όχι μόνο στον τάφο της αλλά και σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, κατά τα 1800 χρόνια που πέρασαν μέχρι σήμερα, έχουν γίνει αναρίθμητα θαύματα. Αν ήθελε να τα μετρήσει κάποιος, θα ήτανε σαν να ήθελε να μετρήσει τα άστρα του ουρανού και την άμμο της θάλασσας.
Και όχι μόνο τον παλαιό καιρό θαυματουργούσε η Αγία, αλλά και σήμερα. Όποιος την επικαλεσθεί με πίστη, τον βοηθάει σε κάθε ψυχωφελές αίτημα του.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ
Τμήμα της κάρας της αγίας Παρασκευής φυλάσσεται εις την Ιερά Μονή Πετράκη των Αθηνών. Από το 1962 καθιερώθηκε να γίνεται ολονυκτία στην εορτή της και να εορτάζεται κάπως επισημότερα. Το βράδυ εκείνο κάποια ευσεβής σύζυγος Καθηγητού τού Πανεπιστημίου, είδε στον ύπνο της την Αγία και της είπε : «Νάλθεις αύριο πίσω από το Νοσοκομείον «Ευαγγελισμός» να με χαιρετήσεις». Επειδή το όνειρο ήτανε ζωηρό, της έκανε εντύπωση και την άλλη ημέρα είπε στον σύζυγό της:
—Εγώ θα πάω από τον «Ευαγγελισμό» στην Αγία Παρασκευή, να προσκυνήσω, γιατί την είδα απόψε στον ύπνο μου.
—Τρελλάθηκες; της είπε ο σύζυγός της. Δεν ξέρω εγώ καμία Αγία Παρασκευή εκεί. Δεν θα πας πουθενά. Θα πάμε στη θάλασσα, για μπάνιο. Πήρανε το αυτοκίνητό τους. Πέρασαν από έναν φίλο τους δημοσιογράφο. Τον πήρανε και αυτόν και βαδίζανε στην οδό Συγγρού. Περάσανε από μια Εκκλησία, τον Άγιο Χαράλαμπο, νομίζω; "Έκαμε το σταυρό της η κυρία και ρώτησε τον δημοσιογράφο, αν ήξερε καμία Εκκλησία της Αγίας παρασκευής εκεί κοντά, για να ανάψει ένα κερί.
—Βρε, αδελφέ, λέγει εκνευρισμένος ο σύζυγος με τρέλανε ετούτη η γυναίκα με τη θρησκοληψία της. Έχει από το πρωί, που ρούφαγε τ' αυτιά να πάει πίσω από τον Ευαγγελισμό στην Αγία Παρασκευή, Δεν ξέρω εγώ της είπα εκεί καμία Αγία Παρασκευή.
—"Α ! εδώ σταμάτα, του λέγει ο δημοσιογράφος. "Έχει δίκιο η κυρία. Διότι, πίσω από τον Ευαγγελισμό υπάρχει η Μονή Πετράκη και εκεί φυλάσσεται η κάρα της Αγίας Παρασκευής. Απόψε μάλιστα έγινε ολονυκτία. Το διάβασα στην εφημερίδα. Τότε αφήσανε το μπάνιο και γυρίσανε πίσω όλοι τους. Πήγανε στο Μοναστήρι. Μπήκανε στη σειρά και προσκυνήσανε την κάρα της Αγίας Παρασκευής.
ΕΝΤΙΘ ΜΟΥΡ
Το 1946 έγραφα στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», ένα άρθρο, για την Αγία Παρασκευή. Το άρθρο εκείνο το διάβαζε κάποιος συνδρομητής στον Πειραιά. Μόλις το ετελείωσε, του έφερε ο ταχυδρόμος μια επιστολή από τη Γερμανία. 'Ήταν από κάποια Αμερικανογερμανίδα Παπική, όχι Ορθόδοξη. Αλλά αυτή συμπαθούσε πολύ τους ορθοδόξους. Τους βοηθούσε μάλιστα οικονομικώς εις τα έργα τους. Αυτή, λοιπόν, έχασε το φως της και πήγε στη Γερμανία, είτε διότι εκεί ευρίσκετο η κόρη της, είτε διότι ενόμιζε, πως εκεί θα είχε καλύτερους γιατρούς. Αλλά καμία θεραπεία. Το φως της το έχασε τελείως.
Εις το γράμμα της έγραφε τα εξής: «Έμαθα, ότι αυτού στην Ελλάδα υπάρχει μια Αγία, που θεραπεύει τα μάτια. Γράφε μου σχετικώς». Εκείνος της απάντησε: «Πράγματι υπάρχει. Είναι η Αγία Παρασκευή. Γι' αυτήν μάλιστα εδιάβαζα σε μια εφημερίδα και μόλις τελείωσα το άρθρο, έφτασε το γράμμα σου.. Αυτής της Αγίας Παρασκευής φυλάσσεται η αγία της κάρα εις την Ι. Μονή Πετράκη. Ο δε ηγούμενός της τυγχάνει να είναι φίλος μου. Η διεύθυνσή του είναι η εξής...». Σε λίγες μέρες έλαβα εγώ επιστολή της, που με παρακαλούσε να κάνω δέηση προ της αγίας κάρας, για να της δώσει η Αγία Παρασκευή το φως της. Πράγματι, η παράκλησις έγινε. Της εστάλη μάλιστα και μια εικονίτσα της Αγίας Παρασκευής, την οποίαν, όπως μάθαμε, κρέμασε στο κρεβάτι της.
Εβράδυνε όμως να απαντήσει. Και όταν έπειτα από δυο μήνες απάντησε, έγραφε τα εξής :
«Πανοσιολογιώτατε,η μικρή εικόνα της Αγίας Παρασκευής ελήφθη αισίως. Δεν έχω λόγους να σας ευχαριστήσω, όχι μόνον, δια την καλωσύνην να μου στείλετε την εικόνα,, αλλά και δια τας προσευχάς της, δια να επανακτήσω την όρασή μου. Ήδη η κατάστασίς μου εβελτιώθη, αν και δεν βλέπω ακόμη τελείως καλά. Καίτοι είμαι αναξία ενός τόσου ανεκτιμήτου δώρου, σας παρακαλώ, νά συνεχίσετε προσευχόμενος δι' εμέ...
Η αδελφή σας
Εditη Η. Μοοre
Η ξένη αυτή κυρία επανέκτησε το φως της.Επανήλθε εις ΗΠΑ, και αλληλογραφεί, γράφουσα μονάχη της τις επιστολές της. Σκέπτεται καθώς πληροφορούμεθα να έλθει και στην Αθήνα, δια να βαπτισθεί ορθόδοξος.
Η ΚΑΤΑΡΑ
Κάποια Ελληνίδα, που βρισκότανε και αυτή στην Αμερική, θάχανε οριστικώς το φως της. Το είπανε οι γιατροί. Απελπισμένη η δυστυχής κατέφυγε και τάχτηκε στην Αγία Παρασκευή. «Αν γίνω καλά Αγία μου Παρασκευή, της είπε, θα βοηθήσω να γίνει μια Εκκλησία σου».
Πράγματι! Ακούστηκε η παράκλησή της και έγινε θαυματουργικώς καλά. Ήλθε κατόπιν στην Αθήνα και πάλι θαυματουργικώς βρήκε ένα ναίσκον της Αγίας Παρασκευής, που είναι μετόχι της Ι. Μονής Πετράκη. Μετέβη εκεί με τον Ηγούμενον, για να την μεγαλώσει. Δυστυχώς, όμως, ήταν αδύνατον να μεγαλώσει ούτε από την πρόσοψη,ούτε από το Ιερόν. Διότι, κάποιος διευθυντής Υπουργείου κατεπάτησε τον μπροστινό χώρο της Εκκλησίας, για να κάνει δήθεν παιδική χαρά. Άλλος δε γείτονας, για να πάρουν αξίαν τα οικόπεδά του, επέτυχε από το σχέδιον πόλεως να περάσει το δρόμο πίσω από το Ιερόν της Εκκλησίας. Ήταν βέβαια αδικία και ασέβεια και ο Ηγούμενος διεμαρτυρήθη. Παρατήρησε μάλιστα, ότι οι κορυφές των πασάλων, με τους οποίους είχαν φράξει το καταπατημένο, τις γυρίσανε προς την Εκκλησίαν. «Η Αγία Παρασκευή, είπε ο Ηγούμενος, γιατρεύει μάτια και δεν της τα βγάζουν τα μάτια».
Σε λίγες μέρες ξαναπήγαν με την κυρία για να δουν τι έπρεπε επί τέλους να γίνει. Τους είπαν όμως οι συγκεντρωθέντες περίοικοι, ότι προηγουμένως, πέρασε και ο διευθυντής. Του ανέφεραν τις διαμαρτυρίες του Ηγουμένου και εκείνος τους είπε : Αφήστε τους παλιοπαπάδες νά λένε.
Άι, όταν είδε ο Ηγούμενος την ασέβεια προς την Εκκλησίαν της Αγίας Παρασκευής και προς τους Ιερείς, σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό και είπε : «θεέ μου, την κατάρα σου νάχουν. Εμφανώς. Πλην της Ψυχής των». Χτύπα τους δηλ. και να φανεί, ότι τους τιμώρησες. Αλλά να μη χάσουν την ψυχή τους.
Και πράγματι τούς χτύπησε εμφανώς! Διότι καθώς επληροφορήθην μέσα σε ένα μήνα ο κύριος διευθυντής αρρώστησε...Ο άλλος, που ήθελε εις βάρος της Εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής να αξιοποιήσει τα οικόπεδά του, έπαθε περισσότερα. Σε έξι μήνες πέθανε...
Θέλετε και τη συνέχεια; Ο Ηγούμενος ενεργούσε παντοιοτρόπως στους αρμοδίους, δια να απαλείψει τον δρόμο από το σχέδιο, αλλά δεν μπόρεσε να κατορθώσει τίποτε και σταμάτησε τις ενέργειές του. Τότε επενέβηκε η Αγία Παρασκευή. Οι αρμόδιοι μόνοι τους και αυτοβούλως τον έφραξαν. Με αυτό ήθελε να αποδείξει η Αγία, ότι είναι ικανή μονάχη της να τακτοποιήσει τις υποθέσεις της και να ανατρέψει τα σχέδια των ασεβών.
Τα σύγχρονα θαύματα της Αγίας είναι αναρίθμητα. Για να αντιληφθεί δε κανείς πόσο πολλά είναι, ας προσέξει στους ναούς της, κάτω από τις εικόνες της, πόσα αναθήματα και αφιερώματα είναι κρεμασμένα: Το κάθε ένα από αυτά ανταποκρίνεται και σένα θαύμα, που έκαμε η Αγία σε κείνον που το αφιέρωσε.
Η μνήμη της εορτάζεται στις 26 Ιουλίου κάθε έτους.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ

Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον, εργασαμένη φερώνυμε, την ομώνυμον σου πίστιν εις κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή αθληφόρε, όθεν προχέεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών υμών.

Author Name

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.