Ο εγωισμός και η υπερηφάνεια είναι εμπόδια φοβερά στην πνευματική ζωή του ανθρώπου και αν δεν καταβάλλει προσπάθεια να τα περιορίσει ή να τα κόψει, θα ματαιοπονεί και θα κουράζεται αδίκως στο διάβα της ζωής του.Πρέπει να αλλάξει ρώτα.. εκεί που αδικείται, συκοφαντείται και φθονείται ακόμα, θα πρέπει να φαίνεται ψύχραιμος, να μην ανταποδίδει αυτά που του προσάπτουν,να υπομονεύει και να φέρνει στην μνήμη του το μεγάλο παράδειγμα της σιωπής, της υπέρβασης, της αγάπης, της συγχώρεσης του Κυρίου απέναντι στους σταυρωτές Του.Άνθρωποι που το έχουν καταλάβει αυτό αναγγενούνται πνευματικά, ανεβαίνουν σκαλοπάτια,βλέπουν καθαρότερα ,και το σημαντικότερο ηρεμούν. Χαίρομαι που διαβάζω αληθινές ιστορίες συνανθρώπων που μιμούνται το ευαγγέλιο..οι ιστορίες τους συγκινούν και σου δίνουν θάρρος...
Ο Μάρτιν Νιμέλερ είναι ένας από τους εθνικούς ήρωες της Γερμανίας. Διακρίθηκε ως διοικητής υποβρυχίου στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τό 1924 άφησε τή στρατιωτική του καριέρα και έγινε πάστορας της Ευαγγελιχής Εκκλησίας. 'Ηταν από τους πρώτους που «τα έβαλε» με τον Χίτλερ. Με τα κηρύγματά του κατήγγελλε τις απάνθρωπες και αντιχριστιανικές αρχές του εθνικοσοσιαλισμοϋ. Αυτό τελικά του κόστισε την φυλάκισή του στο φριχτό Νταχάου μέχρι το τέλος του πολέμου.
Μιλώντας ο ίδιος για την εμπειρία της φυλακής του, λέει:
«Στο προαύλιο της φυλακής μας είχαν στήσει μία αγχόνη. "Έπρεπε κάθε μέρα να βλέπω και να ακούω αυτό, που...κήρυττε η αγχόνη! Δεν φοβόμουνα τόσο ότι κάποια μέρα θα με κρεμούσαν σ' αυτήν. Είχα αποδεχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Περισσότερο φοβόμουν μήπως αντιδρούσα λέγοντας: «Υπάρχει Θεός στον ουρανό και Αυτός θα σας δείξει!... όμως, αν ο Χριστός πέθαινε έτσι, χωρίς να συγχωρέσει τους σταυρωτές Του, δεν θα υπήρχε για μας σωτηρία. Δεν θα υπήρχε για μας τρόπος να καταλάβουμε ότι ο θεός μας αγαπάει. Δεν θα είχαμε ελπίδα Άνάστασης!.. και η δική μας σωτηρία προυποθέτει το ότι και εμείς συγχωρούμε τους άλλους ανθρώπους».
Είναι πράγματι αξιοπρόσεχτο πόσο σωστά είχε καταλάβει το νόημα του Σταυρού του Χριστού ο ομολογητής Μάρτιν Νιμέλερ. Γι' αυτό, περισσότερο από το σωματικό θάνατο, φοβόταν μήπως δεν συγχωρούσε αυτούς που θα τον οδηγούσαν στην αγχόνη! ο Νιμέλερ είχε καταλάβει ότι ο Χριστός:
Σταυρώθηκε, όχι για να μας γλυτώσει από τα δήθεν «εκδικητικά χέρια» του Πατέρα Του, αλλά για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πόσο μας αγαπάει ο Πατέρας Του. Δεν μας καταράστηκε με τα λόγια «Ο Πατέρας μου θα σας δείξει! », αλλά είπε «Πάτερ, άφες αυτοίς...»!
"Εγινε ο ίδιος «κατάρα», για να μας απαλλάξει από την κατάρα του Αδάμ. "Ενα τροπάριο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού μας αποκαλύπτει πως λύθηκε η μόνη δίκαιη κατάρα που ακούστηκε ποτέ στον κόσμο:
«κατάρα καταδίκης δικαίας λέλυται αδίκω δίκη του δικαίου κατακριθέντος...». Με άλλα λόγια:
Η δίκαιη κατάρα του Θεού που επέσυρε επάνω του ο άνθρωπος με την παρακοή του μέσα στον παράδεισο, δεν λύθηκε.. με κάποια άλλη κατάρα! Λύθηκε με την άδικη καταδίκη σε σταυρικό θάνατο του Μόνου Δικαίου, του Χριστού!
Το ανθρωπίνως δίκαιο θα ήταν, ο Χριστός να απαντήσει στους σταυρωτές Του με κατάρες! ο Χριστός όμως προτίμησε να δεχθεί εκούσια την ύψιστη αδικία του Σταυρού με μακροθυμία! Και αυτή γεμάτη ευσπλαχνία ανοχή της πιο μεγάλης αδικίας, μας χάρισε την σωτηρία, την ανάσταση την Ζωή!! Γι αυτό ας μη ξεχνάμε ποτέ ότι :
Οι φράσεις, «υπάρχει Θεός και βλέπει» ή «να το βρεις από το Θεό» είναι απαράδεχτες κατάρες!
Χωρίς συγγνώμη προς τους εχθρούς μας, «τσάμπα» σταυροκοπιόμαστε και «τσάμπα» φοράμε «σταυρουλάκια»!
Η έλλειψη συγγνώμης προς τους εχθρούς ακυρώνει την δύναμη του Σταυρού, είναι η βούλησή μας να συγχωρούμε τους εχθρούς μας, ζητώντας από τον Εσταυρωμένο Κύριό μας την δύναμη της συγγνώμης.
Από το περιοδικό «Λυχνία της μητροπόλεως» έκδοση της Ι.Μ. Νικοπόλεως
Ο Μάρτιν Νιμέλερ είναι ένας από τους εθνικούς ήρωες της Γερμανίας. Διακρίθηκε ως διοικητής υποβρυχίου στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τό 1924 άφησε τή στρατιωτική του καριέρα και έγινε πάστορας της Ευαγγελιχής Εκκλησίας. 'Ηταν από τους πρώτους που «τα έβαλε» με τον Χίτλερ. Με τα κηρύγματά του κατήγγελλε τις απάνθρωπες και αντιχριστιανικές αρχές του εθνικοσοσιαλισμοϋ. Αυτό τελικά του κόστισε την φυλάκισή του στο φριχτό Νταχάου μέχρι το τέλος του πολέμου.
Μιλώντας ο ίδιος για την εμπειρία της φυλακής του, λέει:
«Στο προαύλιο της φυλακής μας είχαν στήσει μία αγχόνη. "Έπρεπε κάθε μέρα να βλέπω και να ακούω αυτό, που...κήρυττε η αγχόνη! Δεν φοβόμουνα τόσο ότι κάποια μέρα θα με κρεμούσαν σ' αυτήν. Είχα αποδεχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Περισσότερο φοβόμουν μήπως αντιδρούσα λέγοντας: «Υπάρχει Θεός στον ουρανό και Αυτός θα σας δείξει!... όμως, αν ο Χριστός πέθαινε έτσι, χωρίς να συγχωρέσει τους σταυρωτές Του, δεν θα υπήρχε για μας σωτηρία. Δεν θα υπήρχε για μας τρόπος να καταλάβουμε ότι ο θεός μας αγαπάει. Δεν θα είχαμε ελπίδα Άνάστασης!.. και η δική μας σωτηρία προυποθέτει το ότι και εμείς συγχωρούμε τους άλλους ανθρώπους».
Είναι πράγματι αξιοπρόσεχτο πόσο σωστά είχε καταλάβει το νόημα του Σταυρού του Χριστού ο ομολογητής Μάρτιν Νιμέλερ. Γι' αυτό, περισσότερο από το σωματικό θάνατο, φοβόταν μήπως δεν συγχωρούσε αυτούς που θα τον οδηγούσαν στην αγχόνη! ο Νιμέλερ είχε καταλάβει ότι ο Χριστός:
Σταυρώθηκε, όχι για να μας γλυτώσει από τα δήθεν «εκδικητικά χέρια» του Πατέρα Του, αλλά για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πόσο μας αγαπάει ο Πατέρας Του. Δεν μας καταράστηκε με τα λόγια «Ο Πατέρας μου θα σας δείξει! », αλλά είπε «Πάτερ, άφες αυτοίς...»!
"Εγινε ο ίδιος «κατάρα», για να μας απαλλάξει από την κατάρα του Αδάμ. "Ενα τροπάριο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού μας αποκαλύπτει πως λύθηκε η μόνη δίκαιη κατάρα που ακούστηκε ποτέ στον κόσμο:
«κατάρα καταδίκης δικαίας λέλυται αδίκω δίκη του δικαίου κατακριθέντος...». Με άλλα λόγια:
Η δίκαιη κατάρα του Θεού που επέσυρε επάνω του ο άνθρωπος με την παρακοή του μέσα στον παράδεισο, δεν λύθηκε.. με κάποια άλλη κατάρα! Λύθηκε με την άδικη καταδίκη σε σταυρικό θάνατο του Μόνου Δικαίου, του Χριστού!
Το ανθρωπίνως δίκαιο θα ήταν, ο Χριστός να απαντήσει στους σταυρωτές Του με κατάρες! ο Χριστός όμως προτίμησε να δεχθεί εκούσια την ύψιστη αδικία του Σταυρού με μακροθυμία! Και αυτή γεμάτη ευσπλαχνία ανοχή της πιο μεγάλης αδικίας, μας χάρισε την σωτηρία, την ανάσταση την Ζωή!! Γι αυτό ας μη ξεχνάμε ποτέ ότι :
Οι φράσεις, «υπάρχει Θεός και βλέπει» ή «να το βρεις από το Θεό» είναι απαράδεχτες κατάρες!
Χωρίς συγγνώμη προς τους εχθρούς μας, «τσάμπα» σταυροκοπιόμαστε και «τσάμπα» φοράμε «σταυρουλάκια»!
Η έλλειψη συγγνώμης προς τους εχθρούς ακυρώνει την δύναμη του Σταυρού, είναι η βούλησή μας να συγχωρούμε τους εχθρούς μας, ζητώντας από τον Εσταυρωμένο Κύριό μας την δύναμη της συγγνώμης.
Από το περιοδικό «Λυχνία της μητροπόλεως» έκδοση της Ι.Μ. Νικοπόλεως