Οκτωβρίου 2010


Όλοι μας ταλαιπωρούμαστε στη γη και ζητάμε ελευθερία, μα λίγοι ξέρουν τι είναι ή ελευθερία και που βρίσκεται.
Κι εγώ θέλω επίσης ελευθερία και την αναζητώ μέρα και νύχτα. Έμαθα πως βρίσκεται κοντά στο θεό, και δίνεται απ' Αυτόν σε όσους έχουν ταπεινή καρδιά, σε όσους μετανόησαν και έκοψαν το θέλημά τους ενώπιον του Κυρίου. Σ' οποίον μετανοεί, ο θεός δίνει την ειρήνη Του και την ελευθερία να Τον αγαπάει. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο στον κόσμο από την αγάπη του θεού και του πλησίον. Σ' αυτά βρίσκει η ψυχή ανάπαυση και χαρά.
Η καρδιά μου πονάει για όλον τον κόσμο και προσεύχομαι με δάκρυα γι' αυτόν, να μετανοήσουν όλοι και να γνωρίσουν το θεό, να ζήσουν με αγάπη και να γευθούν τη γλυκύτητα της ελευθερίας του θεού.
Ω, όλοι οι άνθρωποι, προσευχηθείτε και κλάψτε για τις αμαρτίες σας, για να σας συγχωρήσει ο Κύριος. Όπου υπάρχει άφεση αμαρτιών, εκεί βρίσκεται η ελευθερία της συνειδήσεως και η αγάπη, έστω και λίγη.
Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Αυτή είναι η αληθινή ελευθερία: η αγάπη για το θεό και τον πλησίον. Εδώ βρίσκεται και η ελευθερία και η Ισότητα. Στην κοσμική τάξη είναι αδύνατο να υπάρξει ισότητα αυτό όμως δεν έχει σημασία για την ψυχή. Δεν μπορεί να είναι ο καθένας βασιλιάς ή άρχοντας, πατριάρχης ή ηγούμενος ή διοικητής. Μπορεί όμως ο καθένας, σε οποία τάξη κι αν ανήκει, ν' αγαπάει το θεό και να είναι ευάρεστος σε Εκείνον κι αυτό είναι το σπουδαίο. Και όσοι αγαπούν περισσότερο το θεό στη γη, θα έχουν περισσότερη δόξα στη βασιλεία των ουρανών και θα είναι πιο κοντά στον Κύριο. Ο καθένας θα δοξαστεί κατά το μέτρο της αγάπης του.Η θεία χάρη δεν αφαιρεί την ελευθερία, αλλά συνεργεί μόνο στην εκπλήρωση των εντολών του θεού. Ο Αδάμ βρισκόταν στην κατάσταση της χάριτος, αλλά δεν του αφαιρέθηκε το αυτεξούσιο. Οι άγγελοι παραμένουν επίσης στο Άγιο Πνεύμα, αλλά δεν τους έχει αφαιρεθεί η ελεύθερη βούληση.
Ο Κύριος έδωσε στη γη το Άγιο Πνεύμα και όσοι το έλαβαν, αισθάνονται τον παράδεισο μέσα τους.
Ίσως πεις: Γιατί λοιπόν δεν έχω κι εγώ μια τέτοια χάρη;. Επειδή εσύ δεν παραδόθηκες στο θέλημα του θεού, αλλά ζεις σύμφωνα με το δικό σου θέλημα. Παρατηρήστε εκείνον που αγαπάει το θέλημα του: Δεν έχει ποτέ ειρήνη στην ψυχή του και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Γι' αυτόν όλα γίνονται όπως δεν θα έπρεπε. Όποιος όμως δόθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του θεού, έχει την καθαρή προσευχή και η ψυχή του αγαπάει τον Κύριο.
Έτσι δόθηκε στο θεό η Υπεραγία Παρθένος: «Ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. 1:38).
Αν λέγαμε κι εμείς, «Ιδού ο δούλος Κυρίου γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου», τότε τα ευαγγελικά λόγια του Κυρίου θα ζούσαν στις ψυχές μας, η αγάπη του θεού θα βασίλευε σε όλον τον κόσμο και η ζωή στη γη θα ήταν απερίγραπτα ωραία.Αλλά μολονότι τα λόγια του Κυρίου ακούγονται τόσους αιώνες σε όλη την οικουμένη, οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν και δεν θέλουν να τα παραδεχθούν. Όποιος όμως ζει σύμφωνα με το θέλημα του θεού, αυτός θα δοξαστεί και στον ουρανό και στη γη.

(Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου)



Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός μου, αγαθήν ημέραν δος μοι, αναμάρτητον και άσπιλον.
Κύριε, μη εγκαταλίπεις με.
Κύριε, μη αποστείς απ' εμού.
Κύριε, έκτεινόν μοι χείρα βοηθείας.
Κύριε, στήριξόν με εις τον φόβον σου.
Κύριε, εμφύτευσαν αυτόν και την αγάπην σου εις την καρδίαν μου.
Κύριε, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου.
Κύριε, δος μοι κλαυθμόν διηνεκή και κατάνυξιν και μνήμην θανάτου.
Κύριε, ελευθέρωσόν με από παντόςπειρασμού ψυχικού τε και σωματικού.
Κύριε, δίωξον απ' εμού πάντα ρυπαρόν λογισμόν και πάντα διαλογισμών αισχρόν και ανυπότακτον.
Κύριε, εξάλειψόν απ' εμού την αμέλειαν, την ραθυμίαν, την λύπην, την λήθην, την αναισθησίαν, την πώρωσιν και την αιχμαλωσίαν του νοός μου.
Κύριε, ως οίδας και ως θέλεις, ελέησόν με και συγχώρησον πάσας τας ανομίας μου· και εν ησυχία, εν μετανοία αγαθή, εν εξομολογήσει συναδιστάκτω και εν πίστει καθαρά και αμωμήτω ευδόκησον εξελθείν την ελεεινήν μου ψυχήν από του αθλίου τούτου σώματος. Αμήν.

(οσίου Παισίου του Μεγάλου)

Είναι μακάριος ο άνθρωπος που γνωρίζει την αρρώστια του και φροντίζει για τη θεραπεία του. Γιατί αυτό είναι το Θεμέλιο της αρετής. Όσο κανείς αφήνει τον εαυτό του σε μαλθακότητα, τόσο μένει πίσω στην πνευματική πρόοδο. Όσο τον σφίγγει, τόσο περισσότερο προχωράει μπροστά στην αρετή.
Την αρρώστια του θα την καταλάβει κανείς από τους πειρασμούς που επιτρέπει ο θεός. Με τους πειρασμούς γνωρίζει κανείς την αδυναμία του, αλλά και τη μεγαλοσύνη της βοήθειας που στέλνει ο Θεός.
Την ψυχή πρέπει να την τροφοδοτούμε με την εγκράτεια και την εσωτερική γαλήνη. Έτσι μπορεί κανείς να πλησιάσει τον Θεό και να ωφεληθεί. Ο φόβος του Θεού και της κολάσεως μας ξυπνούν από τον ύπνο.Γιατί η αμαρτία και ο διάβολος μας κοιμίζουν, και τότε χάνουμε κάθε επαφή με τον Θεό. Να μη ξεχνάμε ποτέ, ότι μόνο η βοήθεια του Θεού είναι εκείνη που σώζει και ωφελεί τον άνθρωπο. Οποίος αισθανθεί την ανάγκη της Θείας βοήθειας κάνει πολλές προσευχές, γίνεται ταπεινός και αυξάνει στην αρετή.
Ο Θεός δεν περιφρονεί ποτέ «την συντετριμμένην και τεταπεινωμένην καρδίαν».
Η ταπείνωση βοηθεί τον άνθρωπο να προσελκύσει το έλεος του Θεού. Τότε η καρδιά αισθάνεται τη Θεία βοήθεια και παίρνει δύναμη. Όταν ο άνθρωπος αισθανθεί τη Θεία βοήθεια αμέσως γεμίζει τη καρδιά του από χαρά και πίστη, και τρέχει γρήγορα στην προσευχή, που είναι καταφύγιο βοήθειας, πηγή σωτηρίας, θησαυρός αρετών και λιμάνι που σώζει τον άνθρωπο από τις τρικυμίες της ζωής. Η προσευχή ρίχνει φως στο σκοτάδι της ψυχής. Είναι ακόντιο με το οποίο χτυπάει κανείς τον διάβολο. Και αφού αγωνισθεί ο άνθρωπος και με τη βοήθεια του Θεού νικήσει, τότε στην καρδιά του έρχεται η ευφροσύνη του Θεού. Μόνο με την επαφή με τον Θεό ωφελείται ο άνθρωπος. Και όταν καταλάβει ότι η προσευχή είναι ένας θησαυρός που τον γεμίζει χαρά και ευτυχία, αμέσως αναπέμπει ευχαριστίες στον Θεό. Και τότε το έργο της προσευχής δεν το κάνει αναγκαστικά, με κόπο και μόχθο, αλλά με χαρά και λαχτάρα, γιατί γνωρίζει ότι θα ωφεληθεί πολύ απ'αυτή. Υμνολογεί και δοξάζει τον Θεό, Θαυμάζοντας τη μεγαλωσύνη Του.
Αυτός που θα προκόψει στην προσευχή δεν την συγκρίνει με κανένα από τα πράγματα του κόσμου, τα μάταια και πρόσκαιρα. Η αδιάκοπη προσευχή διώχνει από την ψυχή κάθε φόβο και δειλία και τη γεμίζει με την ευφροσύνη και τη χάρη του Θεού.Ολ' αυτά δημιουργούνται στον άνθρωπο από τη συναίσθηση της ίδιας του της αρρώστιας. Με την επίμονη προσευχή πλησιάζει τον Θεό και με πόθο τρέχει σ' Αυτόν, για να πάρει φως από το φως Του και χάρη από τη χάρη Του. Η χήρα, που αναφέρει το ιερό Ευαγγέλιο, παρακαλούσε και φώναζε δυνατά κι επίμονα πολλές φορές στον κριτή, να της αποδώσει το δίκιο της. Κι εκείνος είπε: «Τον Θεό και τους ανθρώπους δεν τους φοβάμαι ούτε τους υπολογίζω, αλλά για την επιμονή της θα της κάνω εκείνο που ζητάει». Όπως λοιπόν η χήρα φώναζε δυνατά για το δίκιο της, έτσι κι εμείς πρέπει να παρακαλούμε με ταπείνωση τον Θεό, να μας στείλει τα χαρίσματά Του. Γιατί η χήρα του Ευαγγελίου πέτυχε αυτό που ζητούσε, μολονότι ο κριτής την έδιωξε πολλές φορές, προσβάλλοντάς την κατά τον χειρότερο τρόπο.Ο Θεός γνωρίζει τι μας ωφελεί και τι όχι. Γι' αυτό άλλοτε μας δίνει ό,τι Του ζητούμε και άλλοτε όχι. Ο Θεός Θέλει το ψυχικό μας συμφέρον, μολονότι πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουμε και ασύνετα ζητάμε να γίνει κάθε αίτημά μας δεκτό. Ο πολυεύσπλαχνος Θεός αναβάλλει μερικές φορές να στείλει τη χάρη Του, κι αυτό το κάνει για να φωνάξουμε περισσότερο και με μεγαλύτερη δύναμη στην προσευχή, κι έτσι να Τον πλησιάσουμε. Απ' αυτά που του ζητάμε άλλα τα δίνει αμέσως και άλλα αργότερα, αποβλέποντας στο ψυχικό μας συμφέρον. Εμείς βέβαια θέλουμε να μας απαντά πάντα αμέσως, αλλά ο Θεός σαν άριστος και μοναδικός παιδαγωγός μας απαντάει τότε, που θα μας ωφελήσει ψυχικά. Άλλους πάλι τους αφήνει να δοκιμασθούν στους πειρασμούς, για να αποδειχθεί αν πραγματικά τον αγαπούν.
Εάν ο άνθρωπος δεν αισθανθεί την αρρώστια του, βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, επειδή νομίζει ότι είναι κάτι. Και τότε απομακρύνεται ο Θεός απ' αυτόν. Γιατί η υπερηφάνεια είναι το μεγαλύτερο κακό που υπάρχει. Αυτός που έχει υπερηφάνεια δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσει ποτέ στην τελειότητα.
Η ταπείνωση έρχεται με την συντριβή της καρδιάς και με την απομάκρυνση των λογισμών της υπερηφανείας. Κανένα πνευματικό έργο δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την ταπείνωση. Μόνο με την ταπείνωση πλησιάζει κανείς τον Θεό και έρχεται η χάρη του Αγίου Πνεύματος Ο ταπεινός άνθρωπος δεν φοβάται τον πόλεμο που του κάνει ο διάβολος με τις αισχρές σκέψεις και τα σαρκικά πάθη. Γνωρίζει ότι όλ' αυτά τα επιτρέπει ο Θεός για να μην πέσει στον εγωισμό, στο φοβερό αυτό και γεμάτο από δηλητήριο φίδι. Ο άνθρωπος όμως δεν πρέπει να ζητάει ο ίδιος τους πειρασμούς. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να υπομένει τις δοκιμασίες, όταν τις επιτρέπει ο Θεός.
Ο άνθρωπος πρέπει να είναι προσεκτικός και να φροντίζει για τη σωτηρία της ψυχής του περισσότερο απ' όλα τα πράγματα. Γιατί η ψυχή μας αξίζει περισσότερο απ' όλο τον κόσμο, είπε ο Κύριος. Να κάνει το καλό, να έχει πίστη, να γνωρίζει την αδυναμία του και να ζητάει πάντα τη βοήθεια του Θεού.
(Από το βιβλίο "η άσκηση στη ζωή μας¨" Ι.Μ.Παρακλήτου)


Θα έχεις ακούσει να λένε καμιά φορά:
-Τον είδες το Θεό;
Δεν ξέρω τι απάντησες, μα εγώ σε μιά τέτοια ερώτηση απάντησα:
-Εσύ τον είδες τον κατασκευαστή του αυτοκινήτου, του αεροπλάνου, του διαστημόπλοιου;
Δεν τον είδες! Από τα κατασκευάσματα όμως ξέρεις καλά όχι μόνο ότι υπάρχει, αλλά και πόση επιστήμη, και τεχνική, και καλλιτεχνία, και δύναμη έχει. Από τα κατασκευάσματα ανάγεσαι στον κατασκευαστή. Αυτό λέει η απλή λογική.
'Ετσι, και στα δημιουργήματα της Δημιουργίας, της φύσης, του Σύμπαντος, φαίνεται η σοφία και η δύναμη του Δημιουργού. «Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, η τε αίδιος αυτού δύναμις και Θειότης» γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Ρωμαίους (α' 20).
Και φαίνεται ακόμα και η αγάπη του Δημιουργού Θεού Πατέρα, γιατί μας τα προσφέρει όλα δωρεάν.Φαίνεται, λοιπόν, ο Δημιουργός.
Γι' αυτό με τούτο το μικρό βιβλίο σε προσκαλώ με χαρά και με αγάπη και σου λέω:
ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ σε ελάχιστα απ' τα πάμπολλα έργα Του. "Ομως και σε τούτα τα ελάχιστα θα τον δεις πάνσοφο και παντοδύναμο και πανάγαθο.
«Λάμπει και στα πιο μικρά πράγματα η Θεική δύναμη. Μέγιστος και στα ελάχισrα φαίνεται ο Θεός», έγραφε ένας ποιητής. Και θα πειστείς και θα χαρείς πάρα πολύ που έχεις ένα τέτοιο Πατέρα. Και θα ζεις νιώθοντας ασφάλεια και δύναμη και αγάπη.

ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Ο ουρανός -το αστρονομικό σύμπαν - το σύμπαν των γαλαξιών (σε δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια τους μετρούν!) με βάθος 18 δισεκατομμυρίων ετών φωτός! (η ταχύτης του φωτός είναι 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο) και διάμετρο 35 δισεκατομμύρια ετών φωτός! Με υπερσμήνη γαλαξιών, σμήνη γαλαξιών, γαλαξίες, αστέρες, ραδιοπηγές, πλανήτες. Μόνο ο γαλαξίας μας έχει ένα τρισεκατομμύριο αστέρες! Και όλα αυτά με τον όγκο του το καθένα. Το βάρος του. Την πυκνότητά του. Την απόστασή του. Την τροχιά του. Τις περιστροφές περί τον άξονά του. Με κινήσεις καταπληκτικές και υπερμεγαλιώδεις στην αρμονία τους!
Δέστε ένα πίνακα με κέντρο τον γαλαξία μας διαφόρων γαλαξιών και σμηνών γαλαξιών:
απόσταση σε έτη φωτός
Νέφη Μαγγελλάνου 230.000
Γαλαξίαν 'Ανδρομέδας 2.730.000
Μ51 Σπειροδειδης γαλαξίας 12.000.000
Κένταυρος Α (Ραδιογαλαξίας) 14.300.000
Μ87 ('Ελλεπτικός γαλαξίας) 42.000.000
Σμήνος παρθένων 18.000.000
Σμήνος Κόμης Βερενίκης 129.000.000
Σμήνος "Υδρας 3.300.000.000
Κβάζαρ 16.000.000.000(;)


Ποιός έθεσε σε κίνηση όλα τούτα τα αστέρια; Ποιός διορθώνει τις τροχιές τους;
Ποιός τους έδωσε τόσο μεγαλοπρεπή αρμονία; ΠΟΙΟΣ;

Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
Το ποσό της συνολικής ενέργειας που ακτινοβολεί ο ήλιος σε κάθε λεπτό της ώρας ισοδυναμεί με έργα:
504.000.000.000.000.000.000.000 (504 εξάκις εκατομμύρια) ίππων! Το επαναλαμβάνω: Το λεπτό!
Αν τά 504 εξάκις εκατομμύρια ίππων δύναμη συγκεντρώνονταν και πίεζαν τη γη, αντίθετα πρός τήν διεύθυνση της έλξεως, η γη θα άρχιζε να απομακρύνεται απ' τον ήλιο με ταχύτητα 10 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Σε διάστημα έξη μηνών η γη μας θα ήταν τόσο μακριά απ' τον ήλιο, που θα εξαφανιζόταν κάθε ζωή. Και αν πίεζε και τους άλλους πλανήτες μέσα σε 33 χρόνια θα διαλυόταν το ηλιακό σύστημα.
Δεν γίνονται όμως αυτά τα θανατηφόρα γιατί κάποιος κανόνισε να παίρνει η γη φως και θερμότητα μόνο όση χρειάζεται.
''Αν, πάλι, ο ήλιος δεν κατεύθυνε, όπως και όσο ως τώρα, την ενέργειά του στη γη μας, δεν θα είχαμε τις συνθήκες ζωής που έχομε για το φυτικό, τον ζωικό και τον ανθρώπινο κόσμο. Η γη μας θα ήταν ένα απέραντο νεκροταφείο...
Ποιός κρατά τον ήλιο και τη γη, αιώνες τώρα, σ' αυτές τις ζωαπάροχες συνθήκες;
Μη σκεφθείτε ότι δεν αλλοιώνονται τα υλικά στοιχεία τους, πράγμα που θα πει ότι δεν αλλάζουν οι αναλογίες βάρους, ταχύτητας, έλξεως κλπ. Αλλοιώνονται και αλλάζουν. Οι διάσημοι αστρονόμοι Eddington και Jeuns υπολόγισαν ότι o ήλιος χάνει από το βάρος του τριακόσια εξήντα δισεκατομμύρια τόννους την ημέρα.
"Ομως κάποια δύναμη, όπως λένε σύγχρονοι κοσμολόγοι, τα επαναφέρει στην αρμονία που χρειάζεται.
Ποιά είναι αυτή η λογική, ζωοπάροχη, φιλάνθρωπη και παντοδύναμη δύναμη;
ΠΟΙΟΣ;

ΟΙ ΥΠΕΡΩΔΕΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ
Ο ήλιος έχει στην επιφάνειά του θερμοκρασία 6000" Κελσίου και στο εσωτερικό του 15.000.000" Ετσι, είναι όλος ένα εργοστάσιο παραγωγής υπεριωδών ακτίνων που τις εκπέμπει συνεχώς. Αυτές οι ακτίνες όμως, με τη δύναμη που έχουν, θα κατέστρεφαν αμέσως κάθε ζωή επάνω στη γη.Τι έπρεπε νά γίνει τώρα; Κάτι που να προστατέψει τη ζωή. Κάτι που να αφήσει να φτάσουν στην επιφάνεια της γης μόνο όσες χρειάζονται.Έγινε λοιπόν. Και δεν έγινε μόνο αλλά παραμένει αναλλοίωτη η σύνθεση της ατμόσφαιρας της γης έτσι, που να αποτελεί ένα φίλτρο, που να αφήνει να περνά μόνο η χρήσιμη ποσότητα. Και αυτό το φίλτρο το αποτέλεσαν τα αέρια άζωτο και όζον. Και τούτα τα δύο αέρια «φροντίζουν ώστε οι υπεριώδης ακτινοβολία, η οποία είναι επικίνδυνη για τη ζωή, να μένει μακρυά από τη γη '',γράφει ο αστρονόμος καθηγητής W.Becker.και μεγάλος αστροφυσικός Fr. Wnipple γράφει: «Η ατμόσφαιρα
μας προστατεύει από τις θανατηφόρες ακτινοβολίες του διαστήματος. Το όζον αποτελεί την ασπίδα για τις μικροτέρου μήκους κύματος υπεριώδεις ακτίνες, που είναι επικίνδυνες για την υγεία. Το οξυγόνο, το άζωτο και άλλα συστατικά της ατμόσφαιρας αποκόπτουν τις πολύ υπεριώδεις ακτίνες, που δεν συγκρατεί το όζον». Και έτσι, αυτό το σύνθετο και καταλληλότατο φίλτρο προστατεύει τη ζωή στη γη.
Ποιός είναι αυτός πού έχει τέτοια πάνσοφη επιστημονική γνώση, αλλά και την δύναμη να κατασκευάσει αυτό τό ζωτικής σημασίας σωτήριο φίλτρο; Και όχι μόνο να το κατασκευάσει μια φορά, αλλά και να ρυθμίζει και να διατηρεί αλάνθαστη τη λειτουργία του αιώνες τώρα;
ΠΟΙΟΣ;
(απόσπασμα από το βιβλίο ΔΕΣ ΟΛΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ. Ιωσήφ.Δ. Αγαπητού )


Ανάμεσα στους χιλιάδες των αγίων που τιμά και γεραίρει η Εκκλησία μας, εξέχουσα θέση έχει το αγιώτατο ζεύγος των μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας που γιορτάζουμε στις 3 Μαίου και οι οποίοι κατάγονταν από τη θηβαίδα της Αιγύπτου. Ο Άγιος Τιμόθεος γεννήθηκε στο χωριό Παναπέων της Θηβαίδος, από γονείς ευσεβείς και ενάρετους, που από μικρό παιδί τον γαλούχησαν με τα νάματα της πίστεως στον αληθινό θεό. Όταν ήλθε στην κατάλληλη ηλικία, πήρε για σύζυγό του την Μαύρα, κόρη ευσεβών γονέων ωραιότατη στην εμφάνιση, με σωφροσύνη και καλοσύνη, αλλά κυρίως με μεγάλη πίστη και αγάπη στο θεό. Ο Αρχιερέας της Θηβαίδος, βλέποντας τη θαυμαστή ζωή του Αγίου, τον διάλεξε και τον τίμησε με το αξίωμα των κληρικών, τον χειροτόνησε Ιερέα και του ανέθεσε την διακονία να διδάσκει και να κατηχεί τους χριστιανούς, ώστε να γίνονται δυνατοί στην πίστη και να μη δειλιάζουν στους διωγμούς και στα βάσανα, διότι βρισκόμαστε στον 3ο αιώνα, την εποχή του Διοκλητιανού, όπου μαίνονταν οι φοβερώτεροι διωγμοί. Με περισσό ζήλο,ο Άγιος Τιμόθεος δίδασκε και εμψύχωνε τον λαό του θεού, αλλά και έφερνε στην αληθινή πίστη τους ειδωλολάτρες που εγκατέλειπαν την ασέβεια και βαπτίζονταν στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Δεν πέρασαν 20 μέρες από την ημέρα που τελέστηκε ο γάμος των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας και ο ηγεμόνας της Θηβαίδας Αρριανός συνέλαβε τους Αγίους και τους πρόσταξε να φέρουν μπροστά του όλα τα Ιερά βιβλία με σκοπό να τα κάψει. Ο Άγιος Τιμόθεος αρνήθηκε να του τα δώσει και τότε άρχισαν τα φρικτά του βασανιστήρια. Του τρύπησαν με πυρακτωμένα σίδερα τα αυτιά και μετά τον δέσανε στον φρικτό τροχό, που τα καρφιά που είχε ξέσκιζαν τις σάρκες του μάρτυρα αλλά ο Τιμόθεος παρέμενε καρτερικός σε όλα αυτά και δεν αρνιόταν την πίστη του. Ώσπου, με θαυμαστή επέμβαση ο τροχός σταμάτησε, ελευθερώθηκε ο Τιμόθεος από τα δεσμά του και μπροστά στα μάτια όλων,όλες οι πληγές του θεραπεύτηκαν. Μπροστά σε αυτό το θέαμα πολλοί από αυτούς που παρακολουθούσαν τα φρικτά μαρτύρια του πίστεψαν στον θεό και ζητούσαν να γίνουν αμέσως χριστιανοί. Αλλά ο ηγεμόνας Αρριανός όχι μόνον δεν μεταμελήθηκε, αλλά διέταξε να δέσουν μια μεγάλη πέτρα στο λαιμό του μάρτυρα και να τον τριγυρίζουν σε όλη την πύλη και κατόπιν να τον κρεμάσουν από ένα δέντρο. Βλέποντας ότι ο άγιος τα υπέμενε όλα με καρτερία, τον έκλεισε στη φυλακή κι έβαλε στον στόχο να μεταπείσει την Αγία Μαύρα, κολακεύοντας την και παροτρύνοντας την να λατρεύσει τα είδωλα. Εκείνη όμως αρνήθηκε να υποκύψει στις απειλές του κι ομολογούσε μόνον την αγάπη της στον Χριστό. Ο ηγεμόνας ακούγοντας την ομολογία της άναψε από θυμό κι αμέσως διέταξε να κόψουν τα πλούσια μαλλιά της και όλα της τα δάκτυλα. Και η Αγία Μαύρα, αντί να κλαίει και να σφαδάζει από τους πόνους, προσευχόταν στο Χριστό και Τον ευχαριστούσε για τα μαρτύρια που την αξίωσε να περάσει για χάρη Του. Βλέποντας την ανδρεία της ψυχή, ο τύραννος πρόσταξε να γεμίσουν ένα μεγάλο καζάνι με βραστό νερό και να ρίξουν γυμνή την Αγία σ' αυτό για να καεί. Ο θεός όμως, ο οποίος διέσωσε και τους τρεις παίδες από την κάμινο την καιομένη στη Βαβυλώνα, δρόσισε το νερό κι έτσι η Αγία παρέμεινε αβλαβής. Ο Αρριανός, πιστεύοντας ότι οι δήμιοι δεν έβρασαν το νερό όπως τους είχε πει, διέταξε την Αγία Μαύρα να του ρίξει νερό στα χέρια από το καζάνι πού βρισκόταν η ίδια, αλλά τα χέρια του ζεματίστηκαν κι εκείνος ούρλιαζε από τους πόνους και τα εγκαύματα. Ο κόσμος που παρακολουθούσε τα φρικτά βασανιστήρια, θαύμαζε την αόρατη εκείνη δύναμη που έδινε κουράγιο και υπομονή στην Αγία. Καταλαβαίνοντας ο ηγεμόνας ότι είχε γελοιοποιηθεί αρκετά, διέταξε τους δήμιους να κατασκευάσουν δύο σταυρούς, έναν για τον Τιμόθεο κι έναν για την Μαύρα και να τους στήσουν στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Οι δύο νέοι,όταν άκουσαν ότι θα θανατωθούν δια του σταυρού, χάρηκαν κι ευχαριστούσαν τον θεό διότι τους αξίωσε να μαρτυρήσουν με τον ίδιο τρόπο που έχυσε το Τίμιο Αίμα Του ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Πήραν τότε οι δήμιοι τους Αγίους και τους οδήγησαν στον τόπο της καταδίκης. Εκεί οι Άγιοι αγκάλιαζαν ο καθένας τον σταυρό του, τον φιλούσε και τον εγκωμίαζε. Κατόπιν, με λαχτάρα, ξάπλωσαν ο καθένας στον δικό του σταυρό και οι δήμιοι τους σταύρωσαν. Έμειναν πάνω στο σταυρό εννέα μέρες. Και οι δύο εμψύχωναν ο ένας τον άλλον, προσεύχονταν και χαίρονταν, έχοντας τον νου τους στραμμένο στον Ουρανό. Ακόμη και πάνω στο σταυρό, ο διάβολος προσπαθούσε να τους ξεγελάσει με οπτασίες, αλλά ο Χριστός έστειλε άγγελο δίπλα τους που τους ενεθάρρυνε και τους έδειξε με θαυμαστό τρόπο αυτά που τους περίμεναν κοντά στη δόξα του θεού. Έτσι, γεμάτοι χαρά κι αγαλλίαση, παρέδωσαν στον Χριστό κι αγαπημένο τους Νυμφίο, οι μακάριοι μάρτυρες Τιμόθεος και Μαύρα την ψυχή τους στις 3 Μαίου. Κάποιοι χριστιανοί έδωσαν χρήματα στους στρατιώτες και πήραν τα σώματα των μαρτύρων, τα οποία έθαψαν με τιμές και ευλάβεια. Τα λείψανα τους τελούν άπειρα θαύματα σε όσους τους τιμούν και τους επικαλούνται.
Περικαλλής ναός έχει κτιστεί στο χωριό Μαχαιράδο της Ζακύνθου στο οποίο υπάρχουν και λείψανα των Αγίων και προστρέχουν εκεί οι πιστοί που τιμούν το ευλαβές ζεύγος των μαρτύρων και λαμβάνουν ότι με πίστη ζητούν από εκείνους. Επίσης στην Ηλιούπολη Αθηνών υπάρχει περικαλλής ναός των Αγίων, αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδος. Το μαρτύριο τους ήταν φοβερό και βλέποντας το όχι μόνον οι άνθρωποι, αλλά ακόμα και οι άγγελοι σίγουρα εξεπλάγησαν. Γι' αυτό και ο στεφοδότης Χριστός μας στον ουρανό τους στεφάνωσε ενδόξως και στη γη ενεργεί διαμέσου των λειψάνων τους άπειρα θαύματα. Σε μας μένει το μεγάλο παράδειγμα του μαρτυρίου τους και της ομολογίας τους, μένοντας εκστατικοί και παίρνοντας παράδειγμα ακόμα και για την καθημερινή μας ζωή, βλέποντας τον φθαρτό πηλό να υπομένει τόσα βάσανα και μαρτύρια, ακόμα και τη φρικτή σταύρωση, αντλώντας όλη αυτή την δύναμη από την αγάπη και την πίστη προς το Νυμφίο Χριστό μας.
Η μνήμη τους εορτάζεται κάθε χρόνο στις 3 Μαίου.
Απολυτίκιο.
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως ζεύγος ομόζυγον, και ξυνωρίς θαυμαστή, Τιμόθεε πάνσοφε, και Μαύρα νύμφη Χριστού, ενθέως ηθλήσατε, σύμμορφοι γαρ οφθέντες, των παθών του Κυρίου, δόξης ακατάλυτου, ηξιώθητε άμφω, πρεσβεύοντες τω Σωτήρι, υπέρ των ψυχών ημών.





Η απιστία προέρχεται από την υπερηφάνεια.Ο υπερήφανος ισχυρίζεται πως θα γνωρίσει τα πάντα με το νου του και την επιστήμη, αλλά η γνώση του θεού παραμένει ανέφικτη γι' αυτόν, γιατί ο θεός γνωρίζεται μόνο με αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος. Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές. Σ' αυτές δείχνει τα έργα Του, πού είναι ακατάληπτα για το νου μας. Με τον φυσικό μας νου μπορούμε να γνωρίσουμε μόνο τα γήινα πράγματα, κι αυτά μερικώς, ενώ ο θεός και όλα τα ουράνια γνωρίζονται με το Άγιο Πνεύμα.
Μερικοί μοχθούν σε όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο, αλλ' αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. Αν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αγίου τη βασιλεία των ουρανών, ενώ στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη βασιλεία είτε στην κόλαση.
Ο νωθρός στην προσευχή εξετάζει με περιέργεια τα πάντα, όσα βλέπει στη γη και στον ουρανό, αλλά δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Κύριος ούτε προσπαθεί να το μάθει. Κι όταν ακούει διδασκαλία για το θεό, λέει:
Μα πως είναι δυνατό να γνωρίσουμε το θεό; Κι εσύ από που Τον γνωρίζεις;
θα σου πω: Μαρτυρεί το Άγιο Πνεύμα, Αυτό γνωρίζει και μας διδάσκει.
Αλλά μήπως το Πνεύμα είναι ορατό;
Οι απόστολοι Το είδαν να κατεβαίνει σε πύρινες γλώσσες, κι εμείς Το αισθανόμαστε μέσα μας. Είναι γλυκύτερο από κάθε τι γήινο. Αυτό γεύονταν οι προφήτες και μιλούσαν στο λαό και ο λαός τους πρόσεχε. Οι άγιοι απόστολοι έλαβαν Άγιο Πνεύμα και κήρυξαν σωτηρία στον κόσμο χωρίς να φοβούνται τίποτα, γιατί τους ενίσχυε αυτό το Πνεύμα. Το ίδιο και οι μάρτυρες και οι ασκητές πήγαιναν χαρούμενοι στο μαρτύριο και την κακοπάθεια. Γιατί το Άγιο Πνεύμα, το αγαθό και γλυκό, έλκει την ψυχή στην αγάπη του Κυρίου. Κι έτσι η ψυχή, χάρη στη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος, δεν φοβάται τα βασανιστήρια.Πολλοί άνθρωποι λένε σήμερα πως δεν υπάρχει θεός. Μιλούν έτσι γιατί στην καρδιά τους ζει υπερήφανο πνεύμα, που τους υποβάλλει ψέμματα κατά της Αλήθειας και της Εκκλησίας του θεού. Νομίζουν πως είναι σοφοί, ενώ στην πραγματικότητα δεν αντιλαμβάνονται καν ότι τέτοιοι λογισμοί δεν είναι δικοί τους, αλλά προέρχονται από τον εχθρό. Αν όμως κανείς τους δεχτεί στην καρδιά του και τους αγαπήσει, τότε γίνεται συγγενής με το πονηρό πνεύμα. Και είθε να μη δώσει ο θεός σε κανένα να πεθάνει σε τέτοια κατάσταση.
Αντίθετα, στην καρδιά των αγίων ζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος, που τους κάνει συγγενείς του θεού. Οι άγιοι νιώθουν ολοκάθαρα πως είναι πνευματικά παιδιά του ουράνιου Πατέρα, και γι' αυτό λένε: "Πάτερ ημών...".
Η υπερηφάνεια εμποδίζει την ψυχή να μπει στο δρόμο της πίστεως. Στον άπιστο δίνω μια συμβουλή. Ας πει: "Κύριε, αν υπάρχεις, φώτισε με, και θα Σε υπηρετήσω μ' όλη μου την καρδιά και μ' όλη μου την ψυχή". Και ο Κύριος θα φωτίσει οπωσδήποτε μια τέτοια ταπεινή σκέψη και προθυμία για την υπηρεσία του θεού. Δεν πρέπει όμως να λέει: Αν υπάρχεις, παίδεψέ με. Γιατί αν έρθει η τιμωρία, είναι δυνατό να μη βρει τη δύναμη να ευχαριστήσει το θεό και να μετανοήσει.Όταν ο Κύριος σε φωτίσει, τότε η ψυχή σου θα Τον αισθανθεί, θα αισθανθεί πως την συγχώρησε και την αγαπάει, θα το μάθεις με την πείρα σου, και η χάρη του Αγίου Πνεύματος θα μαρτυρεί στην ψυχή τη σωτηρία, και θα θέλεις τότε να διακηρύσσεις σε όλο τον κόσμο: "Πόσο πολύ μας αγαπάει Ο Κύριος!".
Ο Απόστολος Παύλος, όσο δεν γνώριζε τον Κύριο, Τον καταδίωκε. Οταν όμως Τον γνώρισε, τότε γύρισε σ' όλη την οικουμένη κηρύσσοντας το Χριστό.Για να σωθείς, είναι ανάγκη να ταπεινωθείς. Γιατί τον υπερήφανο, και με τη βία να τον βάλεις στον παράδεισο, κι εκεί δεν θα βρει ανάπαυση. Κι εκεί δεν θα είναι ικανοποιημένος και θα λέει: "Γιατί δεν είμαι εγώ στην πρώτη θέση;". Αντίθετα, η ταπεινή ψυχή είναι γεμάτη αγάπη και δεν επιδιώκει πρωτεία, αλλά επιθυμεί για όλους το καλό και ευχαριστιέται με όλα.Δείξαμε μεγάλη αμέλεια και δεν καταλαβαίνουμε πια αν υπάρχει ή κατά Χριστόν ταπείνωση και αγάπη. Βέβαια, η ταπείνωση αυτή και η αγάπη γίνονται γνωστές μόνο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Εμείς όμως δεν ξέρουμε ότι, για να προσελκύσουμε τη χάρη κοντά μας, πρέπει να την ποθήσουμε μ' όλη μας την ψυχή. Άλλά πως θα ποθήσουμε κάτι που δεν το γνωρίζουμε καθόλου; Και όμως, όλοι μας τη γνωρίζουμε τη χάρη, έστω και λίγο, γιατί το Άγιο Πνεύμα κινεί κάθε ψυχή στην αναζήτηση του θεού.
Ω, πως πρέπει να παρακαλούμε τον Κύριο να δώσει στην ψυχή το ταπεινό Άγιο Πνεύμα! Η ταπεινή ψυχή έχει μεγάλη ανάπαυση, ενώ η υπερήφανη βασανίζει η ίδια τον εαυτό της. Ο υπερήφανος δεν γνωρίζει την αγάπη του θεού και βρίσκεται μακριά Του. Υπερηφανεύεται πως είναι πλούσιος ή επιστήμων ή ένδοξος, μα δεν ξέρει την τραγικότητα της φτώχειας και της απώλειας του, αφού δεν γνώρισε το θεό. Απεναντίας, εκείνον που αγωνίζεται εναντίον της υπερηφάνειας, τον βοηθάει ο Κύριος να νικήσει αυτό το πάθος.Είναι αδύνατο ν' αγαπήσουμε και να γνωρίσουμε τον Κύριο, αν δεν ζήσουμε σύμφωνα με τις εντολές Του. Ο άνθρωπος όμως από μόνος του είναι ανίκανος να τηρήσει τις εντολές του θεού. Γι' αυτό ο Ιησούς είπε: «Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν» (Ματθ. 7:7). Αν δεν ζητάμε, βασανίζουμε μόνοι μας τον εαυτό μας και χάνουμε τη χάρη του Άγίου Πνεύματος.Στον αγώνα μας πρέπει να είμαστε ανδρείοι. Ο Κύριος αγαπάει την ανδρεία και συνετή ψυχή. Αν δεν έχουμε ανδρεία και σύνεση, τότε πρέπει να τα ζητάμε από το θεό και να υπακούμε στους πνευματικούς, γιατί σε αυτούς ζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ο άνθρωπος μάλιστα, που ο νους του έπαθε βλάβη από δαιμονική ενέργεια, ιδίως αυτός πρέπει να υπακούει στον πνευματικό και να μην εμπιστεύεται καθόλου τον εαυτό του.
Οι ψυχικές συμφορές μας έρχονται από την υπερηφάνεια, ενώ τις σωματικές τις παραχωρεί πολλές φορές ο θεός από αγάπη για μας, όπως έγινε με τον πολύαθλο Ιώβ.Είναι πολύ δύσκολο να διαγνώσεις μέσα σου την υπερηφάνεια. Να όμως μερικά συμπτώματα: Αν σε προσβάλλουν δαίμονες ή σε βασανίζουν κακοί λογισμοί, αυτό σημαίνει πως δεν έχεις ταπείνωση. Γι' αυτό, έστω κι αν δεν αντιλήφθηκες την υπερηφάνεια σου, ταπεινώσου.Αν είσαι οξύθυμος ή, όπως λένε, νευρικός, αυτό είναι αληθινή συμφορά. Κι αν πάσχεις από παροξυσμούς και φοβίες, θα γιατρευτείς με τη μετάνοια, με το ταπεινό φρόνημα και με την αγάπη για τον αδελφό σου, ακόμα και για τους εχθρούς. Όποιος δεν αγαπάει τους εχθρούς, σε αυτόν δεν έχει κατοικήσει ακόμα η χάρη του θεού.Στην πλάνη πέφτει κανείς είτε από απειρία είτε από υπερηφάνεια. Κι αν είναι από απειρία, ο Κύριος θεραπεύει γρήγορα αυτόν που πλανήθηκε. Αν όμως είναι από υπερηφάνεια, τότε θα υποφέρει για πολύν καιρό η ψυχή, ώσπου να μάθει την ταπείνωση, και τότε θα θεραπευθεί από τον Κύριο.
Στην πλάνη πέφτουμε όταν νομίζουμε πως είμαστε πιο συνετοί και έμπειροι από τους άλλους, ακόμα κι από τον πνευματικό μας πατέρα. Έτσι σκέφτηκα κι εγώ με την απειρία μου, και γι' αυτό υπέφερα. Ευχαριστώ βαθιά το θεό, γιατί έτσι με ταπείνωσε, με νουθέτησε και δεν πήρε το έλεός Του από μένα. Και τώρα σκέφτομαι πως χωρίς εξομολόγηση στον πνευματικό δεν είναι δυνατό ν' απαλλαγούμε από την πλάνη, γιατί στον πνευματικό έδωσε ο θεός τη χάρη του «δεσμείν και λύειν».

(Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

Author Name

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.