Πολλές φορές και πολλά γράφονται και λέγονται για το μεγάλο θέμα της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων. Η χριστιανική αγάπη είναι το οξυγόνο για την ύπαρξη και τη διατήρηση της χριστιανικής μας ζωής.Ανατριχιάζει κανείς στη θέα των σκελετωμένων παιδιών της αφρικανικής ηπείρου, τα οποία προσπαθούν να διατηρηθούν στη ζωή με υποτυπώδη μέσα διατροφής. Σύμφωνα με τελευταίες στατιστικές κάθε 30 δευτερόλεπτα ένα παιδί πεθαίνει από πείνα. Κάθε μέρα 25.000 ανθρώπινες υπάρξεις χάνουν τη ζωή τους από την ασιτία. Ακόμη υπάρχουν 850.000.000 άνθρωποι που υποφέρουν από πείνα .Αλλά και στη χώρα μας δεν λείπουν αυτοί που δυστυχούν και πονούν. Άνθρωποι εγκαταλελειμμένοι από προσφιλή τους πρόσωπα, διαλυμένες οικογένειες, παιδιά που κυοφορούνται και πηγαίνουν οι μητέρες τους να τους αφαιρέσουν το δικαίωμα της ζωής. Άλλοι που με ιώβεια υπομονή σηκώνουν αθόρυβα τον καθημερινό τους βαρύ σταυρό της στερήσεως των απαραίτητων αγαθών και της πολυειδούς και πολύμορφης θλίψεώς τους.Άνθρωποι ακόμη που αγνοούν βασικές αλήθειες της πίστεώς μας και ζουν χωρίς πυξίδα στη ζωή τους. Και τόσα άλλα ανθρώπινα δράματα που δεν είδαν ούτε θα δουν το φως της δημοσιότητας.
Δυστυχώς, ζούμε σε εποχή ατομισμού και εγωκεντρισμού και αδιαφορίας για τον διπλανό μας, παρά τις πολλές κατακτήσεις της επιστήμης και της κάποιας οικονομικής ανέσεως για πολλούς. Είναι επιτακτική λοιπόν η ανάγκη όχι μόνο να γίνεται συχνά - πυκνά λόγος για τη χριστιανική αγάπη, αλλά προπάντων να τη ζούμε.Πολλοί ρωτούν: Τι είναι ο Θεός; Ποιος είναι στη φύση και την ουσία του ο Θεός; Βεβαίως κανείς δεν μπορεί να Τον περιγράψει. Διότι «Το Θείον είναι ακατάληπτον και τούτο μόνον αυτού καταληπτόν, η ακαταληψία» , όπως λένε οι ιεροί Πατέρες. Όμως από τις εκδηλώσεις και ενέργειες του θεού βεβαιωνόμαστε ότι ο θεός είναι αγάπη (Α' Ιω. δ' 8). Πρώτος Αυτός μας αγάπησε με το κατ' εξοχήν μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός: Τον Υιό του τον μονάκριβο απέστειλε στον κόσμο Σωτήρα και Λυτρωτή μας. Εμείς ήμασταν ανάξιοι της αγάπης του εξαιτίας των αμαρτιών μας. Είχαμε καταδικασθεί σε θάνατο αιώνιο. Τώρα έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε δι' αυτού την πνευματική και αιώνια ζωή.Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ολόκληρη τη ζωή του «διήλθεν ευεργετών καιώμενος πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου» (Πράξ. ι' 38). Περιόδευσε και πέρασε από τόπο σε τόπο, ευεργετούσε και θεράπευε όλους όσοι βρίσκονταν κάτω από την τυραννία του διαβόλου. Εδίδασκε, εθεράπευε ασθενείς. Άλλοτε διέθετε και τον χρόνο της αναπαύσεώς του, διότι σπλαχνιζόταν τους ανθρώπους, που ήταν ως πρόβατα χωρίς ποιμένα. Είχαν ανάγκη από στοργή και αγάπη και καθοδήγηση ασφαλή για να γνωρίσουν την αλήθεια και να επιτύχουν τη σωτηρία και τον αγιασμό τους. Να ανακουφισθούν από τον πόνο και τις αρρώστιες τους.
Είναι αγάπη ο θεός. Μας ευεργετεί όλους και μας φροντίζει. «Πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α' Τιμ. β' 4). Και όταν επιτρέπει τις θλίψεις και όταν παιδαγωγεί τον δίκαιο, από αγάπη κινείται. Και η τιμωρία του αμαρτωλού από τον θεό της αγάπης, έχει την αγάπη ελατήριο. Θέλει να τον συνετίσει και να τον φρονηματίσει.
Εφ' όσον ο θεός είναι αγάπη, και ο Χριστιανός δεν μπορεί, δεν πρέπει να αδιαφορεί για τον διπλανό του. Οφείλει να είναι και αυτός άνθρωπος πολλής αγάπης. Μας το ζήτησε ο ίδιος ο Κύριος. «Υπόδειγμα δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα υμίν, και υμείς ποιήτε» (ιωαν. ιγ' 15). Με αυτό που έκανα, σας έδωσα τέλειο παράδειγμα, ώστε καθώς εγώ σας έπλυνα τα πόδια, έτσι και σεις να κάνετε ο ένας στον άλλον, από αγάπη να ταπεινώνεσθε και να υπηρετείσθε μεταξύ σας. Ο δε φλογερός Απόστολος της αγάπης, ο απόστολος Παύλος, τον οποίο τίποτε δεν θα μπορούσε να χωρίσει από τον Χριστό, ευχόταν να χωρισθεί από αυτόν διαπαντός, αν ήταν δυνατόν να γίνει αυτό, χάριν της σωτηρίας των αδελφών του Ιουδαίων (Ρωμ. θ' 3).
Οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων την αγάπη είχαν καθημερινό τους μέλημα. Τους θαύμαζαν οι ειδωλολάτρες. «Δέστε τους», έλεγαν, «πως αγαπά ο ένας τον άλλον.Αγαπώνται προτού να ιδωθούν».
Εκδηλώσεις αυτής της αγάπης των χριστιανών ήταν «η λογία» που οργάνωνε ο απόστολος Παύλος για τους φτωχούς Χριστιανούς των Ιεροσολύμων. Στην εποχή των διωγμών, οι χριστιανοί συμπαρίσταντο στους αδελφούς τους χριστιανούς, που συλλαμβάνονταν από τους διώκτες και φυλακίζονταν... Γνωστή είναι η οργανωμένη φιλανθρωπία στο Βυζάντιο καθώς και η «Βασιλειάδα» του Μεγάλου Βασιλείου. «Γενού τω ατυχούντι θεός, τον έλεον θεού μιμησάμενος», έλεγε ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.
Τη γνήσια εν Χριστώ αγάπη καμία δυσαρέσκεια, καμία συκοφαντία ούτε οτιδήποτε άλλο είναι ικανό να την αφανίσει. Είναι αρραγής, ακατάλυτη και σταθερή, διότι συνδετικός κρίκος είναι ο Χριστός. Η γνήσια χριστιανική «αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» (Α' Κορ. ιγ' 8).
Να δοξάσουμε τον Κύριό μας, διότι και στις μέρες μας με τη χάρη και τη βοήθειά του έχουμε ελπιδοφόρα μηνύματα προσφοράς αγάπης προς τους συνανθρώπους μας με συγκινητικές εκδηλώσεις φιλανθρωπίας.Όμως οι ανάγκες είναι πολλές. Να τις συνεχίσουμε και να αυξήσουμε αυτές τις φιλάνθρωπες προσπάθειές μας όχι μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις αλλά και στην καθημερινή μας ζωή. Σαφής και κατηγορηματικός είναι ο λόγος του Κυρίου: «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί έστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιω. ιγ' 35). Ο Χριστιανός που αγαπά αληθινά τον Θεό, αγαπά και τον αδελφό του (Α' Ιω. δ` 20-21). Ας το θυμόμαστε αυτό πάντοτε.
(Περιοδ. Ο Σωτήρ. )