Πάρα πολύς κόσμος έχει δυστυχώς εσφαλμένη εντύπωση ότι η διδασκαλία του Κυρίου (χρηστός τρόπος ζωής)για να τον ακολουθήσεις είναι φορτίο βαρύ.Δεν κάνουν καν δοκιμή να δουν αν αντέχουν στα κιλά του.Άλλοι ξεκινούν με ενθουσιασμό και θάρρος να τον σηκώσουν, αλλά γρήγορα τα παρατούν.Και άλλοι βέβαια έχοντας ως κίνητρο την πραγματική αγάπη τους προς το πρόσωπο του Ιησού τον έχουν ως μόνιμο μπέρκινγ στον ώμο αφού σε κάποια στιγμή και δώθε δεν νοιώθουν και το βάρος του...Διαβάζουμε πιο κάτω μια συναφή ιστοριούλα..
Ένας έμπορος δούλων έχοντας μαζί του ένα καραβάνι από σκλάβους τους οδηγούσε στην Εφεσο για να τους πουλήσει. Οι σκλάβοι φορτώθηκαν όλες τις αποσκευές και ένας από αυτούς προτίμησε να πάρει το πιο βαρύ φορτίο που ήταν το κοφίνι με τα τρόφιμα. Ολοι παραξενεύτηκαν γιατί αυτός προτίμησε να πάρει το κοφ ίνι με τα τρόφιμαιι.. Στο τέλος του ταξιδιού όμως έλυσαν την απορία τους. Τα τρόφιμα είχαν τελειώσει και ο δούλος κουβαλούσε τελικά το πιο ελαφρύ φορτίο.Αυτό συμβαίνει και με το χριστιανό που φορτώνεται το ζυγό του Χριστού. Στη διάρκεια της πορείας του, αντιλαμβάνεται και ο ίδιος πόσο ανάλαφρο είναι το φορτίο του ζυγού του Χριστού. Στην αρχή πολλά πράγματα στο χώρο της πίστεως φαίνονται βαριά, δύσκολα και ακατόρθωτα. Όταν όμως καθ' οδόν η χάρις του θεού τα επισκιάζει, τα δύσκολα γίνονται εύκολα, τα βαριά ανάλαφρα και τα ακατόρθωτα κατορθωτά. Αλλωστε ο Κύριος μας το είπε καθαρά: «ο γάρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστί» (Ματθ. κεφ.11,στίχ.30).