Στρέφε τα μάτια σου στον εαυτό σον και απόφευγε να κρίνεις τι κάνουν οι άλλοι.Κρίνοντας κανείς τους άλλους, κοπιάζει μάταια, συχνά ξεγελιέται και εύκολα γλιστρά στην αμαρτία.Όταν όμως κρίνει τον εαυτό του, εργάζεται πάντα αποδοτικά.Συχνά κρίνουμε τα πράγματα σύμφωνα με τις προτιμήσεις της καρδιάς μας, γιατί η αγάπη προς τον εαυτό μας εύκολα χαλά την ευθύτητα της κρίσεως.
Αν σε όλα όσα πράττουμε, είχαμε υπ όψη μας μονάχα τον θεό δεν θα χάναμε εύκολα την ειρήνη μας, αντικρίζοντας καταστάσεις αντίθετες προς τα αισθήματά μας. Αλλά συμβαίνει κάτι να υπάρχει έξω μας ή κρυμμένο μέσα μας, που μας παρασύρει.Πολλοί επιδιώκουν το συμφέρον ή την τέρψη τους σε ό,τι πράττουν, χωρίς όμως να καταλαβαίνουν.
Αυτοί φαίνονται να ζουν με ειρήνη όσο τα πράγματα πηγαίνουν κατά τις επιθυμίες τους.Όταν όμως βρουν μπροστά τους εμπόδιο,ευθύς τότε πέφτουν σε ταραχή και σαστίζουν. Η ποικιλία των ροπών και των γνωμών δημιουργεί συχνά διχόνοιες ανάμεσα σε φίλους, συντοπίτες, ακόμη δε ανάμεσα σε κληρικούς και αφιερωμένους στον θεό.
Δύσκολα παρατά κανείς μια παλιά συνήθεια του και κανείς δεν αφήνεται με τη θέλησή του να τον πάνε μακριά από ό,τι εννοεί και επιδιώκει.Αν στηρίζεσαι περισσότερο στο λογικό σου και τις αντιλήψεις σου, παρά στην υποταγή που το υπόδειγμα της μας έδωσε ο Χριστός, πολύ λίγο και πολύ αργά θα φωτισθείς σε ό,τι αφορά την πνευματική ζωή. Γιατί ο θεός θέλει να είμαστε ολότελα υποταγμένοι σ' Αυτόν και το λογικό να το φλέγει η αγάπη μας.
Τα έργα της αγάπης.
Για κανένα λόγο, ούτε και από αγάπη σε κάποιον δεν πρέπει ΝΑ πράττουμε ποτέ το κακό. Μπορεί όμως, καμία φορά, να μη κάμουμε ένα καλό έργο για χάρη ακριβώς του αδελφού μας που το έχει ανάγκη, ή να το αντικαταστήσουμε με άλλο καλύτερο.Όταν απουσιάζει η αγάπη, η καλή πράξη από μόνη της δεν ωφελεί εκείνον που την κάνει.ότι όμως γίνεται με κίνητρο την αγάπη, όσο μικρό και ασήμαντο και αν είναι, αποδίδει καρπό. Γιατί ο θεός εκτιμά περισσότερο την αγαθή πρόθεση από τον όγκο της καλής πράξεως.Όποιος αγαπά πολύ, κάνει πολύ.
Κάνει, επίσης, πολύ όποιος κάνει καλό ό,τι έχει χρέος να κάμει.Κάνει καλά όποιος διακονεί στο καλό όλων παρά στο δικό του θέλημα.Πολλά έργα που φαίνονται να τα εμπνέει η αγάπη, είναι στην πραγματικότητα έργα σαρκικά. Η φυσική κλίση μας, η νοσηρή προσκόλληση στον εαυτό μας, η επιδίωξη του συμφέροντός μας, η αυταρέσκεια, σπάνια, αλλοίμονο, λείπουν από τις πράξεις μας.Όποιος εμφορείται από τελεία και άδολη αγάπη, ποτέ δεν επιδιώκει το δικό του συμφέρον. Ποθεί πάντα τη δόξα του θεού.
Αυτός δεν φθονεί τον διπλανό του. Γιατί καμμιά χαρά δεν τη θέλει μονάχα για τον εαυτό του.Ούτε βρίσκει τη χαρά στο άτομό του, αλλά, πάνω από όλα τα αγαθά, αποζητά τη μακαριότητά του στις σχέσεις του με τον θεό.
Δεν αποδίδει στον άνθρωπο τίποτε το αγαθό, αλλά πιστεύει ως πηγή όλων τον θεό. Απ' Αυτόν προέρχονται
όλα τα καλά και σ' Αυτόν αναπαύονται αιώνια oι Άγιοι,έχοντάς τον για τελικό τους σκοπό.
Ω, αν είχε κανείς έστω και μια σπίθα αληθινής αγάπης μέσα του, θα ατένιζε όλα τα επίγεια ως μάταια!
(Μίμηση του Χριστού Βιβλίο Α' κεφ. ΙΔ και ΙΕ’ )
Αν σε όλα όσα πράττουμε, είχαμε υπ όψη μας μονάχα τον θεό δεν θα χάναμε εύκολα την ειρήνη μας, αντικρίζοντας καταστάσεις αντίθετες προς τα αισθήματά μας. Αλλά συμβαίνει κάτι να υπάρχει έξω μας ή κρυμμένο μέσα μας, που μας παρασύρει.Πολλοί επιδιώκουν το συμφέρον ή την τέρψη τους σε ό,τι πράττουν, χωρίς όμως να καταλαβαίνουν.
Αυτοί φαίνονται να ζουν με ειρήνη όσο τα πράγματα πηγαίνουν κατά τις επιθυμίες τους.Όταν όμως βρουν μπροστά τους εμπόδιο,ευθύς τότε πέφτουν σε ταραχή και σαστίζουν. Η ποικιλία των ροπών και των γνωμών δημιουργεί συχνά διχόνοιες ανάμεσα σε φίλους, συντοπίτες, ακόμη δε ανάμεσα σε κληρικούς και αφιερωμένους στον θεό.
Δύσκολα παρατά κανείς μια παλιά συνήθεια του και κανείς δεν αφήνεται με τη θέλησή του να τον πάνε μακριά από ό,τι εννοεί και επιδιώκει.Αν στηρίζεσαι περισσότερο στο λογικό σου και τις αντιλήψεις σου, παρά στην υποταγή που το υπόδειγμα της μας έδωσε ο Χριστός, πολύ λίγο και πολύ αργά θα φωτισθείς σε ό,τι αφορά την πνευματική ζωή. Γιατί ο θεός θέλει να είμαστε ολότελα υποταγμένοι σ' Αυτόν και το λογικό να το φλέγει η αγάπη μας.
Τα έργα της αγάπης.
Για κανένα λόγο, ούτε και από αγάπη σε κάποιον δεν πρέπει ΝΑ πράττουμε ποτέ το κακό. Μπορεί όμως, καμία φορά, να μη κάμουμε ένα καλό έργο για χάρη ακριβώς του αδελφού μας που το έχει ανάγκη, ή να το αντικαταστήσουμε με άλλο καλύτερο.Όταν απουσιάζει η αγάπη, η καλή πράξη από μόνη της δεν ωφελεί εκείνον που την κάνει.ότι όμως γίνεται με κίνητρο την αγάπη, όσο μικρό και ασήμαντο και αν είναι, αποδίδει καρπό. Γιατί ο θεός εκτιμά περισσότερο την αγαθή πρόθεση από τον όγκο της καλής πράξεως.Όποιος αγαπά πολύ, κάνει πολύ.
Κάνει, επίσης, πολύ όποιος κάνει καλό ό,τι έχει χρέος να κάμει.Κάνει καλά όποιος διακονεί στο καλό όλων παρά στο δικό του θέλημα.Πολλά έργα που φαίνονται να τα εμπνέει η αγάπη, είναι στην πραγματικότητα έργα σαρκικά. Η φυσική κλίση μας, η νοσηρή προσκόλληση στον εαυτό μας, η επιδίωξη του συμφέροντός μας, η αυταρέσκεια, σπάνια, αλλοίμονο, λείπουν από τις πράξεις μας.Όποιος εμφορείται από τελεία και άδολη αγάπη, ποτέ δεν επιδιώκει το δικό του συμφέρον. Ποθεί πάντα τη δόξα του θεού.
Αυτός δεν φθονεί τον διπλανό του. Γιατί καμμιά χαρά δεν τη θέλει μονάχα για τον εαυτό του.Ούτε βρίσκει τη χαρά στο άτομό του, αλλά, πάνω από όλα τα αγαθά, αποζητά τη μακαριότητά του στις σχέσεις του με τον θεό.
Δεν αποδίδει στον άνθρωπο τίποτε το αγαθό, αλλά πιστεύει ως πηγή όλων τον θεό. Απ' Αυτόν προέρχονται
όλα τα καλά και σ' Αυτόν αναπαύονται αιώνια oι Άγιοι,έχοντάς τον για τελικό τους σκοπό.
Ω, αν είχε κανείς έστω και μια σπίθα αληθινής αγάπης μέσα του, θα ατένιζε όλα τα επίγεια ως μάταια!
(Μίμηση του Χριστού Βιβλίο Α' κεφ. ΙΔ και ΙΕ’ )