Ο Ιησούς βαδίζοντας προς στην εκούσια Σταυρωσή Του, περνά πριν από την Βηθανία να αποχαιρετήσει τους φίλους Του και ιδιαιτέρως τον Λάζαρο που είχε αναστήσει «εκ νεκρών» τετραήμερον.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης που διηγείται ως αυτόπτης μάρτυρας τη σκηνή λέει ότι οι συγγενείς του Λάζαρου από ευγνωμοσύνη Του έκαμαν τραπέζι και φυσικά «η Μάρθα διηκόνει» υπήρχε και προηγούμενο...Ήταν και ο Λάζαρος εκεί.
Η έτερη αδελφή Μαρία,τώρα πια δεν κάθεται κοντά στα πόδια του Ιησού κάμει κάτι βαθύ και μεγάλο και μοναδικό, πάνω απ' τα μέτρα και πάνω απ' τα όρια τα συνηθισμένα. Πλησιάζει τον Ιησού κι από ένα Αλάβαστρο που κρατούσε στα χέρια της γεμάτο με 325γρμ. πολύτιμο κι ανόθευτο μύρο, το ρίχνει στην κεφαλή και στα πόδια του Κυρίου όλο! Και ευλαβής και ταπεινή στην ευγνωμοσύνη της, λύνει τα μαλλιά της και σκουπίζει γονατιστή με αυτά τα πόδια του Κυρίου.
Και γέμισε το σπίτι απ' το μύρο!
Δεν ερμηνεύεται η πράξη αυτή της Μαρίας με τις συνηθισμένες λέξεις της Ευγνωμοσύνης. Εδώ η λατρεία θυσιάζει ό,τι πολυτιμότερο έχει αυτή η ψυχή, περιφρονεί αξιοπρέπεια και τη.φυσική ντροπή, για να εκδηλώσει αυτό που ζούσε μέσα της για το Λυτρωτή του αδελφού της και της ψυχής της. Το φυσικό μύρο που έχυσε στα πόδια Του είναι η έκφραση του μύρου της αφοσιώσεως που επλημμύριζε τον εσωτερικό της κόσμο. Και χωρίς να το συνειδητοποιήσει, προφητεύει και προλαμβάνει τις νεκρικές τιμές που σε μια εβδομάδα περίπου πρέπει να αποδοθούν στο ''νεκρό'' Σώμα του Εσταυρωμένου! Αυτό θα πει αγάπη! Μια αγάπη που διαλαλείται στους αιώνες κατά την βεβαίωση του Κυρίου.
Η αγάπη του ανθρώπου προς τον Θεό είναι το ακριβότερο απόκτημα του κόσμου. Ούτε πουλιέται πουθενά, ούτε αγοράζεται με τίποτε.Κανείς δεν μπορεί να μας την διδάξει αυτή την αγάπη, παρά μονάχα ο ίδιος ο Θεός που την προσφέρει. Εκείνο που μένει σε μας, είναι να ετοιμαζόμαστε γι' αυτήν την προσφορά. Κάθε μέρα σε στάση σιωπής, για να ακούγεται μέσα μας η φωνή του Κυρίου ο οποίος δεν είναι μακριά μας.
Στο βαρυφορτωμένο πρόγραμμά μας να συνηθίσουμε «τις ωριαίες στάσεις» όπως λένε στο στρατό, τα διαλείμματα αναφοράς της πνευματικής μας υπάρξεως στα ουράνια. Να καταλάβουμε πως πρέπει να μπούμε στο πρόγραμμα της μεταφυσικής, πέρα και πάνω από το κυνήγι των γνώσεων, της ψυχαγωγίας, του πλουτισμού. Να βάλουμε το Χριστό στη ζωή μας. Με την προσευχή τη μελέτη του Ευαγγελικού λόγου με τη λατρεία μας στη θεία Λειτουργία. Με την εξομολόγηση, την Θεία Κοινωνία, που είναι Μυστήρια θείας αγάπης. Να Τον ζήσουμε τον Θεό, για να Τον αγαπήσουμε. Η αγάπη Του εξαρτάται από την στάση της ζωής απέναντί Του.
Χριστέ συνοδοιπορούμε στο εκούσιο πάθος Σου και προσδοκούμε την ένδοξο Ανάστασή Σου.