Κοιτάξτε να δείτε,ζούμε σε μια εποχή που αναμφισβήτητα υπάρχει έκπτωση ηθικών αξιών, σεβασμού, αξιοπρέπειας, αγάπης και κατανόησης.Η κοινωνία εξατομικεύεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά,οι κοινωνοί της που είμαστε όλοι εμείς μάλλον δεν έχουμε τον πρέποντα ζήλο και την απαραίτητη αλληλεγγύη για τον συνανθρωπό μας,και περιοριζόμαστε στην αυταρέσκειά μας την καλοπέρασή μας και τον ωχαδερφισμό μας.Το παραπάνω ξέρετε για την αλληλεγγύη και προσφορά δηλαδή στον συνάνθρωπο αποτελεί τον θεμελιώδη λίθο του χριστιανισμού και όποιος πάρει αυτόν και οικοδομήσει,οικοδομεί στέρεα και δεν έχει φόβο σεισμού.Ετσι ο σύνανθρωπός μας πρέπει να είναι ο εαυτός μας.Σήμερα είναι φορές που η εξωτερική όψη ενός αδερφού σε ξεγελά, αφού δεν δείχνει το εσωτερικό βάσανο που κουβαλά. Συνανθρωποί μας πίσω από αξιοζήλευτες δουλειές, ωραίες ενδυμασίες καλαίσθητα γυαλιά ωραία χαμόγελα και σούπα μούπες,κρύβουν απίστευτα δράματα.Είσαι έτοιμος να ''φρίξεις'' μόλις ακούσεις ιστορίες αλλά... ξέρετε κανέναν που λίγο πολύ δεν έχει περάσει κάτι ανάλογο; Προσοχή όμως, δε θα πρέπει τώρα πάνω σ'αυτά να έλθει και η απελπισία; που είναι το φοβερότερο όπλο του πονηρού. Κάθε άλλο.Ίσως ήρθε η ευκαιρία να αναζητήσουμε Αυτόν.Μόνον Αυτόν.Εμείς οι άνθρωποι ξέρετε ως ένα σημείο μπορούμε να βοηθήσουμε, απο κει και πέρα ξεφουσκώνουμε, φέρνουμε την πίκρα και την απογοήτευση...
Είναι φορές που στις δύσκολες περιστάσεις της ζωής μας, θέλουμε την βοήθεια Εκείνου για να βρούμε τη λύτρωση!
Είναι φορές που Τον αποζητούμε όσο τίποτε άλλο! Κι είναι φορές που ακόμη κι από απλή περιέργεια θέλουμε να Τον γνωρίσουμε!
Ή γιατί τα γευτήκαμε όλα και μας απογοήτευσαν;Τότε δεν έχουμε να κάνουμε τίποτ' άλλο, φίλοι, παρά να Τον αναζητήσουμε,οπότε και στα σίγουρα θα Τον βρούμε! Και θα κάνει το θαύμα Του και σ' εμάς! Και θα φέρει τον παράδεισο, τη χαρά, τη λύτρωση στη ζωής μας. Ναι! Ας πάρουμε την αιμορροούσα! Αυτή η γυναίκα, όπως μας λέει ο Ευαγγελιστής Μάρκος,έπασχε από αιμορραγία 12 χρόνια! Ταλαιπωρήθηκε πολύ απ' τους γιατρούς, δαπάνησε όλη της την περιουσία, κι όχι μόνο δεν ωφελήθηκε τίποτα, αλλά πήγαινε και προς το χειρότερο! Κι όλα αυτά ως τη στιγμή που άκουσε για τον Ιησού. Τότε τί έκανε; Διασχίζοντας το πλήθος έφθασε πίσω Του και άγγιξε τα ενδύματα Του.Έλεγε δε μέσα της: «Εάν και μόνο αγγίξω τα ενδύματα Του θα σωθώ»! Κι αμέσως σταμάτησε η αιμορραγία της και θεραπεύτηκε απ' τη βασανιστική ασθένεια. . .Τί υπέροχο! Αγνόησε το πλήθος! Της ήταν αδιάφορο τι θα πει γι' αυτήν ο ένας και ο άλλος. Κι ήταν τόσοι πολλοί αυτοί! Και τους διέσχισε ορμητικά! Αυτή η τόσο θαρραλέα κι αποφασιστική αναζήτηση της, την έφερε κοντά Του. Ναι, κοντά Του βρήκε τη λύτρωση στη ζωή της ( Μάρκ,ε', 25-34.)
Υπόψη, ότι έκτοτε ακολούθησε τον Χριστό πιστά και έγινε και Άγια, είναι η Αγία Βερενίκη!
Άς πάρουμε και το παράδειγμα του τυφλού Βαρτιμαίου. Μας λέει πάλι ο Ευαγγελιστής Μάρκος. (Μάρκ. ι ', 46-52.)
Ο Ιησούς έβγαινε απ' την Ιεριχώ ακολουθούμενος απ' τους μαθητές Του και λαό πολύ. Ο τυφλός Βαρτιμαίος καθόταν στο δρυμό και ζητούσε ελεημοσύνη. Κι όταν άκουσε κι αυτός, ότι περνάει ο Ιησούς, τί έκανε; Άρχισε να φωνάζει δυνατά και να λέει: «Ιησού, Υιέ Δαβίδ, ελέησέ με»! Αυτές τις λίγες και απλές λέξεις έλεγε, τίποτε άλλο! Με θέρμη ψυχής όμως, και πίστη μεγάλη!
Τότε πολλοί τον επέπλητταν για να σιωπήσει! Κι εκείνος τί έκανε τότε; Αγνοούσε τις επιπλήξεις τους, τις σφοδρές δηλαδή παρατηρήσεις τους, και φώναζε πολύ περισσότερο: «Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με»!
Δηλαδή, δείχνει κι αυτός την Ιδια συμπεριφορά μ' αυτήν της αιμορροούσας. Αγνοεί το πλήθος! Κι αυτές ακόμη τις επιπλήξεις τους! Τόσο πολύ, που όσο τον επέπλητταν εκείνοι για να σταματήσει, τόσο περισσότερο αυτός φώναζε προς Αυτόν! Δηλαδή τους αγνοούσε πλήρως και επιδεικτικά!!
Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε ο Χριστός να τον αγνοήσει; Οπότε σταμάτησε και είπε: «Φωνάξτε τον»! Κι εκείνοι τον φώναξαν και του είπαν: «Έχε θάρρος, σήκω, σε καλεί»! Νάτο το πρώτο αποτέλεσμα! Δεν ήταν μόνο ότι άκουσε την παράκληση του ο Χριστός, δεν είναι μόνο ότι τον προσκάλεσε, αλλά κι εκείνοι που τόσο αυστηρά του έλεγαν να σιωπήσει, τώρα άλλαξαν, και τον συμβουλεύουν να έχει ακόμη και... θάρρος! Πώς ενεργεί το πλήθος!
Εκείνος χαρούμενος γιατί εισακούστηκε, αλλά και γιατί κατατρόπωσε το πλήθος θα λέγαμε, πέταξε το πανωφόρι του, πετάχτηκε πάνω και πήγε στον Ιησού! Πόσο πολύ, και πολλές φορές, δεν λογαριάζουμε τις φωνές των άλλων στη ζωή και στις σπουδαίες αποφάσεις μας! Μα είναι πολλοί αυτοί που το λένε, μας φωνάζει μια φωνή μέσα μας (η κι απέξω μας)! Και το πλήθος δεν κάνει λάθος (συνεχίζει να λέει αυτή η φωνή)! Ενώ ο ένας; Ο ένας που είσαι εσύ;
Και πέταξε το πανωφόρι του! Αχ αυτό το πανωφόρι! Πόσο δεν μας λέει αυτή η τόσο απλή κίνηση του Βαρτιμαίου! Πρόκειται για όλα εκείνα τα βάρη που έχουμε πάνω μας και δεν μας αφήνουν να τρέξουμε ανάλαφροι στο Χριστό! Απ' τις πολλές μας ασχολίες και το «δεν έχω καιρό», ως τις αμαρτίες και τα πάθη μας!
Εκείνος πέταξε ό,τι τον βάραινε στην πορεία του προς Εκείνον! Πόσο απαραίτητο είναι να κάνουμε κι εμείς το ίδιο! Και μάλιστα όταν τα δικά μας βάρη είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτό που μπορεί να έχει ένα πανωφόρι!
Τότε ο Ιησούς του μίλησε και του είπε: «Τι θέλεις να σου κάνω;» Στ' αλήθεια, πόσο σπουδαίο, πράγματι, είναι να το ακούει αυτό κανείς από κάποιον δυνατό, πολύ δε περισσότερο, απ' τον ίδιο τον Παντοδύναμο;
Ο τυφλός του απάντησε: «Διδάσκαλε, να αποκτήσω το φως μου»! Και τότε Εκείνος του είπε: «Πήγαινε! Η πίστη σου σε έσωσε». Και το θαύμα έγινε. Αμέσως! Μ' ένα Του λόγο! Χάρις στην πίστη του!
Αν δεν πηγαίνουμε στον Ιησού και τότε ακόμη που τόσο πολύ υποφέρουμε, είναι γιατί μας λείπει η πίστη!
Αν δεν αγνοούμε και δεν περιφρονούμε ακόμη, τις έντονες παρατηρήσεις των άλλων γύρω μας, σ' αυτό το πλησίασμα μας με Εκείνον, είναι γιατί μας λείπει η πίστη! Αν λογαριάζουμε τις «συμβουλές» τους σ' αυτή μας την αναζήτηση ή και την πορεία μας προς Αυτόν, είναι ασφαλώς γιατί μας λείπει η πίστη!
Και η απιστία ποτέ δεν σώζει! Δεν έσωσε ποτέ κανέναν, ούτε βέβαια κι εμάς!
Κι αμέσως, λέει ό Ευαγγελιστής, ο τυφλός Βαρτιμαίος είδε το φως, κι ακολούθησε τον Ιησού στην πορεία Του! Αντικρύζοντάς Τον με το υλικό φως που του χάρισε, έκθαμβος είδε μέσα απ' το ίδιο το θαύμα, το φως της θεότητάς Του! Έζησε δηλαδή αυτό που εξ αρχής πίστευε. Γιατί αν δεν πίστευε στη θεότητά Του, δεν θα φώναζε! Δεν θα έλεγε με τόση επιμονή και τόσο δυνατή φωνή «Ιησού Υιέ Δαβίδ, ελέησε με!». Να το αποτέλεσμα!
Ύστερα άπ' όλα αυτά Τον ακολούθησε! Δεν έτρεξε να πάει στους οικείους και τους φίλους του να τους πει ότι, να, τώρα πια, βλέπω! Δεν έτρεξε να... γλεντήσει για τη χαρά του αυτή! Ούτε και να δει, ας πούμε, όσα τόσο πολύ είχε στερηθεί. Αγαπημένα του πρόσωπα και πράγματα. Αλλά με ευγνωμοσύνη ακολούθησε αμέσως τον Χριστό!
Το ίδιο έκαναν και οι δέκα λεπροί! Τον συνάντησαν και του είπαν: «Ιησού, ελέησέ μας»! Και τους ελέησε αμέσως! Άλλο αν μόνο ένας γύρισε πίσω και τον ευχαρίστησε!
Η αιμορροούσα θεραπεύεται!
Ο τυφλός βρίσκει το φως του!
Οι λεπροί γίνονται απολύτως καλά!
Λοιπόν...
Ποιος αναζήτησε τον Χριστό και δεν Τον βρήκε;
Ποιος συναντήθηκε μαζί Του και δεν άλλαξε η ζωή του;
Ποιος κατέφυγε σ' Αυτόν και δεν δικαιώθηκε;
Ασφαλώς γνωρίζουμε όλοι, τι πρέπει να κάνουμε τώρα φίλοι... Εκείνος, πάντως, ξεκάθαρα μας το λέει: «Αιτείτε... Ζητείτε... Κρούετε...» Ζητάτε και θα σας δοθεί! Αναζητάτε και θα βρείτε! Χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχθεί! Αμήν (Λουκ. ια, 9-10.)
Υπόψη, ότι έκτοτε ακολούθησε τον Χριστό πιστά και έγινε και Άγια, είναι η Αγία Βερενίκη!
Άς πάρουμε και το παράδειγμα του τυφλού Βαρτιμαίου. Μας λέει πάλι ο Ευαγγελιστής Μάρκος. (Μάρκ. ι ', 46-52.)
Ο Ιησούς έβγαινε απ' την Ιεριχώ ακολουθούμενος απ' τους μαθητές Του και λαό πολύ. Ο τυφλός Βαρτιμαίος καθόταν στο δρυμό και ζητούσε ελεημοσύνη. Κι όταν άκουσε κι αυτός, ότι περνάει ο Ιησούς, τί έκανε; Άρχισε να φωνάζει δυνατά και να λέει: «Ιησού, Υιέ Δαβίδ, ελέησέ με»! Αυτές τις λίγες και απλές λέξεις έλεγε, τίποτε άλλο! Με θέρμη ψυχής όμως, και πίστη μεγάλη!
Τότε πολλοί τον επέπλητταν για να σιωπήσει! Κι εκείνος τί έκανε τότε; Αγνοούσε τις επιπλήξεις τους, τις σφοδρές δηλαδή παρατηρήσεις τους, και φώναζε πολύ περισσότερο: «Υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με»!
Δηλαδή, δείχνει κι αυτός την Ιδια συμπεριφορά μ' αυτήν της αιμορροούσας. Αγνοεί το πλήθος! Κι αυτές ακόμη τις επιπλήξεις τους! Τόσο πολύ, που όσο τον επέπλητταν εκείνοι για να σταματήσει, τόσο περισσότερο αυτός φώναζε προς Αυτόν! Δηλαδή τους αγνοούσε πλήρως και επιδεικτικά!!
Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε ο Χριστός να τον αγνοήσει; Οπότε σταμάτησε και είπε: «Φωνάξτε τον»! Κι εκείνοι τον φώναξαν και του είπαν: «Έχε θάρρος, σήκω, σε καλεί»! Νάτο το πρώτο αποτέλεσμα! Δεν ήταν μόνο ότι άκουσε την παράκληση του ο Χριστός, δεν είναι μόνο ότι τον προσκάλεσε, αλλά κι εκείνοι που τόσο αυστηρά του έλεγαν να σιωπήσει, τώρα άλλαξαν, και τον συμβουλεύουν να έχει ακόμη και... θάρρος! Πώς ενεργεί το πλήθος!
Εκείνος χαρούμενος γιατί εισακούστηκε, αλλά και γιατί κατατρόπωσε το πλήθος θα λέγαμε, πέταξε το πανωφόρι του, πετάχτηκε πάνω και πήγε στον Ιησού! Πόσο πολύ, και πολλές φορές, δεν λογαριάζουμε τις φωνές των άλλων στη ζωή και στις σπουδαίες αποφάσεις μας! Μα είναι πολλοί αυτοί που το λένε, μας φωνάζει μια φωνή μέσα μας (η κι απέξω μας)! Και το πλήθος δεν κάνει λάθος (συνεχίζει να λέει αυτή η φωνή)! Ενώ ο ένας; Ο ένας που είσαι εσύ;
Και πέταξε το πανωφόρι του! Αχ αυτό το πανωφόρι! Πόσο δεν μας λέει αυτή η τόσο απλή κίνηση του Βαρτιμαίου! Πρόκειται για όλα εκείνα τα βάρη που έχουμε πάνω μας και δεν μας αφήνουν να τρέξουμε ανάλαφροι στο Χριστό! Απ' τις πολλές μας ασχολίες και το «δεν έχω καιρό», ως τις αμαρτίες και τα πάθη μας!
Εκείνος πέταξε ό,τι τον βάραινε στην πορεία του προς Εκείνον! Πόσο απαραίτητο είναι να κάνουμε κι εμείς το ίδιο! Και μάλιστα όταν τα δικά μας βάρη είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτό που μπορεί να έχει ένα πανωφόρι!
Τότε ο Ιησούς του μίλησε και του είπε: «Τι θέλεις να σου κάνω;» Στ' αλήθεια, πόσο σπουδαίο, πράγματι, είναι να το ακούει αυτό κανείς από κάποιον δυνατό, πολύ δε περισσότερο, απ' τον ίδιο τον Παντοδύναμο;
Ο τυφλός του απάντησε: «Διδάσκαλε, να αποκτήσω το φως μου»! Και τότε Εκείνος του είπε: «Πήγαινε! Η πίστη σου σε έσωσε». Και το θαύμα έγινε. Αμέσως! Μ' ένα Του λόγο! Χάρις στην πίστη του!
Αν δεν πηγαίνουμε στον Ιησού και τότε ακόμη που τόσο πολύ υποφέρουμε, είναι γιατί μας λείπει η πίστη!
Αν δεν αγνοούμε και δεν περιφρονούμε ακόμη, τις έντονες παρατηρήσεις των άλλων γύρω μας, σ' αυτό το πλησίασμα μας με Εκείνον, είναι γιατί μας λείπει η πίστη! Αν λογαριάζουμε τις «συμβουλές» τους σ' αυτή μας την αναζήτηση ή και την πορεία μας προς Αυτόν, είναι ασφαλώς γιατί μας λείπει η πίστη!
Και η απιστία ποτέ δεν σώζει! Δεν έσωσε ποτέ κανέναν, ούτε βέβαια κι εμάς!
Κι αμέσως, λέει ό Ευαγγελιστής, ο τυφλός Βαρτιμαίος είδε το φως, κι ακολούθησε τον Ιησού στην πορεία Του! Αντικρύζοντάς Τον με το υλικό φως που του χάρισε, έκθαμβος είδε μέσα απ' το ίδιο το θαύμα, το φως της θεότητάς Του! Έζησε δηλαδή αυτό που εξ αρχής πίστευε. Γιατί αν δεν πίστευε στη θεότητά Του, δεν θα φώναζε! Δεν θα έλεγε με τόση επιμονή και τόσο δυνατή φωνή «Ιησού Υιέ Δαβίδ, ελέησε με!». Να το αποτέλεσμα!
Ύστερα άπ' όλα αυτά Τον ακολούθησε! Δεν έτρεξε να πάει στους οικείους και τους φίλους του να τους πει ότι, να, τώρα πια, βλέπω! Δεν έτρεξε να... γλεντήσει για τη χαρά του αυτή! Ούτε και να δει, ας πούμε, όσα τόσο πολύ είχε στερηθεί. Αγαπημένα του πρόσωπα και πράγματα. Αλλά με ευγνωμοσύνη ακολούθησε αμέσως τον Χριστό!
Το ίδιο έκαναν και οι δέκα λεπροί! Τον συνάντησαν και του είπαν: «Ιησού, ελέησέ μας»! Και τους ελέησε αμέσως! Άλλο αν μόνο ένας γύρισε πίσω και τον ευχαρίστησε!
Η αιμορροούσα θεραπεύεται!
Ο τυφλός βρίσκει το φως του!
Οι λεπροί γίνονται απολύτως καλά!
Λοιπόν...
Ποιος αναζήτησε τον Χριστό και δεν Τον βρήκε;
Ποιος συναντήθηκε μαζί Του και δεν άλλαξε η ζωή του;
Ποιος κατέφυγε σ' Αυτόν και δεν δικαιώθηκε;
Ασφαλώς γνωρίζουμε όλοι, τι πρέπει να κάνουμε τώρα φίλοι... Εκείνος, πάντως, ξεκάθαρα μας το λέει: «Αιτείτε... Ζητείτε... Κρούετε...» Ζητάτε και θα σας δοθεί! Αναζητάτε και θα βρείτε! Χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχθεί! Αμήν (Λουκ. ια, 9-10.)
από ''ΕΙΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ Pathfinter)