Διαβάζοντας ο καθένας τους ύμνους και τα τροπάρια της μεγάλης εβδομάδος και πολύ περισσότερο βέβαια όταν τα εμβαθύνει και τα κατανοεί μένει έκθαμπος και εκστατικός από την πληρότητα της αλήθειας και της αγάπης που προσφέρει ο Χριστός με τα Πάθη Του για να σώσει το αμαρτωλό και χαμένο άνθρωπο.Στον χαμένο άνθρωπο ταρακουνείται η ψυχή του και αγαλλιά μόλις διαβάζει αυτά, του γεννιέται η ελπίδα και αναθαρρεί,ανυψώνεται και είναι έτοιμος να φωνάξει βροντερά. Χριστός Ανέστη!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Τροπάριο
Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε, ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής,ίνα μη τω θανάτω παραδοθής και της Βασιλείας έξω κλεισθήςαλλά ανάνηψον κράζουσα
Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Να, ο Νυμφίος έρχεται στο μέσο της νύχτας, κι ευτυχισμένος θα είναι ο δούλος που θα τον βρει (ο Νυμφίος) ξάγρυπνο να τον περιμένει. Ανάξιος όμως πάλι θα είναι εκείνος, που θα τον βρει ράθυμο και απροετοίμαστο. Βλέπε, λοιπόν, ψυχή μου να μη βυθιστείς στον πνευματικό ύπνο, για να μην παραδοθείς στο θάνατο (της αμαρτίας) και να μείνεις έξω της βασιλείας του Θεού. Αλλά ανάνηψε κράζοντας· Άγιος, Άγιος, Άγιος είσαι Εσύ ο Θεός σώσε μας δια της προστασίας των επουρανίων ασωμάτων Δυνάμεων (των αγγέλων).
Μετά την ψαλμωδία του αλληλουιαρίου, στο οποίο απευθύνεται Αίνος προς το Θεό, αφού προηγηθεί η αίτηση τιμωρίας των εχθρών Του (του απαίδευτου λαού και των ενδόξων της γης), το τροπάριο εισέρχεται στην καθαρή υπόθεση των πιστών Χριστιανών.
Η σχέση τους με το Χριστό παρομοιάζεται με γάμο, γεγονός ευφρόσυνο και φαιδρό. Η ώρα όμως των γάμων είναι άγνωστη. Οι πιστοί πρέπει ξάγρυπνοι να περιμένουν την έλευση του Νυμφίου. Και να, ξαφνικά, στο μέσο της νύχτας, σε χρόνο δηλαδή απρόσμενο, ακούγεται η ιαχή: Ιδού ο Νυμφίος έρχεται! Τότε πραγματικά καλότυχος θα είναι ο δούλος, τον οποίο ο Νυμφίος θα βρει άγρυπνο, έτοιμο να τον υποδεχτεί, με λαμπρό και στολισμένο με έργα αγαθά το ένδυμα της ψυχής του. Με αυτόν τον άξιο οπαδό Του, ο Χριστός θα δεθεί πνευματικά με μια ένωση αιώνια και αδιάσπαστη, θα τον οδηγήσει στο Νυμφώνα Του και θα τον κάνει κοινωνό των γλυκασμών και της ευτυχίας της Θείας Βασιλείας Του.
Αντίθετα, θα είναι άθλιος και δυστυχής ο δούλος εκείνος, τον οποίο ο Νυμφίος θα βρει ανύποπτο να κοιμάται. Δηλαδή τον άνθρωπο που, παραδομένος στις ηδονές και τους περισπασμούς της επίγειας ζωής, ζει αδιάφορος και αμέριμνος, χωρίς αίσθηση της πραγματικής του υποθέσεως, της σχέσεως του με το Θεό και της τύχης του στην απέραντη αιωνιότητα. Και ο οποίος έχοντας το ένδυμα της ψυχής του ακάθαρτο και λερωμένο από αμαρτίες, θα κριθεί ανάξιος της θείας βασιλείας, αποκομμένος από το πανηγύρι της χαράς του ουρανού!
Αυτά έχοντας κατά νου η ψυχή, προτρέπεται να μένει άγρυπνη, να μην παραδοθεί στη ραθυμία και τη ραστώνη του πνευματικού ύπνου, ο οποίος είναι ο προθάλαμος του αιώνιου ύπνου του θανάτου και της απώλειας, που ισοδυναμεί με τον αποκλεισμό της από τη Θεία Βασιλεία και την έκπτωσή της στο πυκνό σκοτάδι της κολάσεως! Αντίθετα μάλιστα, προτρέπεται, κράζοντας τον τρισάγιο ύμνο, να ζητά το θείο έλεος με την προστασία των ασωμάτων Δυνάμεων.
Κοντάκιο
«Την ώραν, ψυχή, του τέλους εννοήσασα και την εκκοπήν της συκής δειλιάσασα το δοθέν σοι τάλαντον φιλοπόνως έργασαι, ταλαίπωρε, γρηγορούσα και κράζουσα· Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Αφού σκεφτείς, ψυχή μου, την ώρα του τέλους (της επίγειας ζωής, δηλαδή το θάνατο) και φοβηθείς από το πάθημα της εκκοπής της συκής, με φιλοπονία δούλεψε, ταλαίπωρη το τάλαντο που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός, μένοντας άγρυπνη και κράζοντας! Να μη μείνουμε έξω από το νυμφώνα του Χριστού.