Ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια τεράστια ζυγαριά. Στη μια μεριά της είναι όλος ο κόσμος. Πλούτη, δόξες, μεγαλεία, απολαύσεις και ότι άλλο μπορείς να φανταστεί κανείς. Στην άλλη μεριά όμως της ζυγαριάς είναι μόνο μια ψυχή. Τα βάρη είναι άνισα. Κι' όμως η ζυγαριά θα γύρει προς το μέρος της ψυχής. Γιατί αδελφοί όλα τα αγαθά του κόσμου είναι φθαρτά, πρόσκαιρα, και μάταια. Σήμερα υπάρχουν, αύριο χάνονται. Ο εγωιστικός στραβισμός δεν βλέπει την μάταιη υπερβολική συγκέντρωση του υλικού πλούτου και παγιδεύεται..Είναι παγίδα ο πλούτος και φθείρει κατά ανάγκην το σώμα ,ενώ η ψυχή είναι άφθαρτη, αθάνατη, αιώνια. Γι' αυτό και δεν μπορεί να συγκριθεί με όλο τον κόσμο. Είναι ντροπή και αίσχος για μερικούς ''έξυπνους'' που χλευάζουν και μειώνουν μία ψυχή σε δημόσια θεάματα (κυρίως για την εξοικονόμηση χρήματος)κι ενίοτε σ' άλλες περιπτώσεις κρυφές και αθέατες. Επειδή λοιπόν η αξία της ψυχής είναι τόσο μεγάλη, γι' αυτό ήρθε ο Ιησούς Χριστός και πέθανε στο σταυρό και με το αίμα Του πλήρωσε για να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Έχουμε και μεις μια πολύτιμη ψυχή. Και για μας πέθανε ο Ιησούς Χριστός. Ας ακούσουμε τη φωνή Του που μας καλεί να πάμε κοντά Του και να σωθούμε. «Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίσει την δε ψυχήν αυτού απωλέσει..» Σκέψου ότι και αν όλο τον κόσμο κερδίσουμε δεν θα μας ωφελήσει αν χάσουμε την ψυχή μας.Όσο είναι καιρός,και είναι τώρα καιρός ευσπρόδεκτος να δεχθούμε τον Ιησού Χριστό βοηθό μας και Σωτήρα μας για να μη χαθούμε σε δρόμους δύσβατους που οδηγούν στο γκρεμό και στο χάος..
