Σε μια μεγάλη παρέα ένα άτομο μιλούσε για τον Θεό. Είχε σπουδάσει και θεολογία.Οι γνώσεις του ήταν πράγματι αρκετές.Σε κάποια στιγμή όμως στο άκουσμα ότι κάποιο παιδάκι του λέρωσε το αυτοκίνητο ,δεν άργησε να σηκωθεί, να βρίσει το Θεό ,να χτυπήσει και το παιδάκι..
Άλλο πράγμα είναι να γνωρίζω περί Θεού και τελείως άλλο να Τον γνωρίζω προσωπικά. Υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο «γνωρίζω» και θα το δούμε στην πράξη εξετάζοντας μερικές από τις ιδιότητες του Θεού.
Και πρώτον πρώτον η σκέψη ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών, καταπλήσσει. Αλλά η συναίσθηση της παρουσίας Του στις ώρες της ανάγκης μας φέρνει παρηγοριά και ελπίδα.
Το γνωρίζουνε αυτοί που έχουν προσωπική σχέση.Γονατίζουν κάτω προσεύχονται παρακαλούν ταπεινώνονται και η παρηγορία έρχεται.Οι εγωιστές και περήφανοι που μιλούν για το Θεό για επίδειξη γνώσης και μόνο, και για να τους επαινούν οι άνθρωποι, δεν γονατίζουν, τους είναι δύσκολο και βεβαίως παρηγορία ουκ έχουν.Δεύτερον, η σκέψη ότι ο Θεός είναι αναλλοίωτος είναι μια καθησυχαστική αλήθεια.Πράγματι. Αλλά το να παραδώσουμε τους εαυτούς μας σ' Αυτόν που δεν αλλάζει ποτέ, σημαίνει ότι γνωρίζομε τη σταθερότητα και την πιστότητα Του στις υποσχέσεις Του.Το σίγουρο είναι ότι αυτοί που έχουν προσωπική σχέση με τον Κύριο ξέρουν ότι ακουμπούν σε κάτι σταθερό και αμετάβλητο. Όσοι δεν ακουμπούν στο Χριστό ακουμπούν στον αέρα και έτσι με το πρώτο φύσημα λυγούν και πέφτουν. Τρίτον, ότι ο Θεός είναι αγάπη, είναι ευχάριστη σκέψη να την αναπολούμε συχνά. Αλλά το να γνωρίσουμε τον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού, Τον Οποίον από αγάπη έστειλε ο Πατέρας στον κόσμο Λυτρωτή και να δεχθούμε Αυτόν προσωπικό μας Σωτήρα, αυτό φέρνει τη χαρά της συγχώρησης των αμαρτιών μας. Η προσωπική γνωριμία με τον Θεόν αλλάζει ζωές.Φέρνει τα πάνω κάτω.