Το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας αποκαλείται «Κύριος Ιησούς Χριστός».Η φράση αυτή υπάρχει στην Αγία Γραφή. Χαρακτηριστικό είναι το χωρίο του Αποστόλου Παύλου: «διό και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα,
ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός» (Φιλ.κεφ.β,στιχ 9- 11 ). Ο Λόγος του Θεού, το Δεύτερο Πρόσωπο της αγίας Τριάδας, με την ενανθρώπησή Του, προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και είναι Θεάνθρωπος.Έτσι, η φράση «Κύριος Ιησούς Χριστός» αναφέρεται στην θεανθρωπότητα του Χριστού, αφού είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Το «Κύριος» δηλώνει την θεία φύση, αφού είναι Κύριος του ουρανού και της γης,το «Ιησούς» δηλώνει την ανθρώπινη φύση και το «Χριστός» δηλώνει την ένωση της θείας και ανθρωπίνης φύσεως στο Πρόσωπο του Λόγου.Η λέξη «Ιησούς» αποδίδει τον Σωτήρα: «τέξεται δε Υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτωλών αυτών» (Ματθ.κεφ α,στιχ 21). Χριστός λέγεται από το κεχρισμένος και δηλώνει ότι έχρισε ο ίδιος ως Θεός το σώμα, όλη την ανθρώπινη φύση, λαμβάνοντας Χρίσμα ως άνθρωπος. Το όνομα Χριστός είναι όνομα της υποστάσεως και δηλώνει και τις δύο φύσεις, ότι δηλαδή είναι θεάνθρωπος. Γράφεται στην Καινή Διαθήκη: «Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός» (Ματθ.κεφ α ,στιχ 16).
ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Ο Χριστός είναι το κέντρο, η δύναμη και η δόξα της Εκκλησίας και του πιστού. Αυτός είναι η ρίζα μας, η ζωή μας, το φως και η δύναμή μας. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρουσιάζει τον Χριστό να λέγη: «Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός,εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον,εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος. Παν όπερ αν θέλης εγώ».
Και κατά τον άγιο Νικόλαο Καβάσιλα ο Χριστός είναι ο δρόμος (η οδός), η δύναμη για να βαδίσουμε την οδό και το τέρμα της οδού. Αυτός για τους αγωνιζομένους είναι ο συναθλητής, για τους ευδοκιμούντας στην πνευματική ζωή είναι ο αγωνοθέτης και για τους νικητάς είναι το στεφάνι.Επομένως, η δύναμη της Εκκλησίας δεν βρίσκεται στην εσωτερική ισχύ, στην σύναψη διαφόρων υψηλών και μεγάλων σχέσεων, στα χρήματα και τα ιδρύματα, αλλά στην παρουσία του Χριστού,που εσωτερικά την ζωοποιεί και την ενδυναμώνει.Δεν μπορούμε να αναζητάμε τον Χριστό έξω από την Εκκλησία. Είναι τεράστιο λάθος,όταν απομονώνεται ο Χριστός από την Εκκλησία, γιατί τότε διαστρεβλώνεται. Ενδεχομένως γίνεται ένας ρομαντιστής, ένας φιλόσοφος, ένας κοινωνιολόγος,και όχι Σωτήρας των άνθρώπων.Όπως μέσα στήν μήτρα της Θεοτόκου κυοφορήθηκε ο Χριστός, έτσι και εμείς μέσα στην μήτρα της Εκκλησίας, δηλαδή στην εσωτερική μυστηριακή και ασκητική ζωή, θα βρούμε τον Χριστό και θα γεννηθούμε πνευματικά, οπότε θα ονομαζόμασrε χριστιανοί. Διότι ένα άγαλμα, αφού δεν έχει ζωή, δεν λέγεται άνθρωπος.
Έτσι και ένας άνθρωπος, που δεν έχει μέσα του την Ζωή, τον Χριστό, δεν λέγεται Χριστιανός
(αγίου Γρηγορίου Νύσσης).
ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ
Η σχέση του Χριστού με τους Χριστιανούς δεν είναι σχέση αρχηγού ή ιδρυτού μιας θρησκείας με τους οπαδούς του, αλλά σχέση ενότητα οργανική και ουσιαστική. Ο ίδιος ο Χριστός διακήρυξε: «Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα, ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν» (Ιω.κεφ ιε,στιχ 5). Και ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι ο Χριστός είναι η κεφαλή μας (Εφεσ.κεφ δ ,στιχ 15) και αλλού ότι «υμείς εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους» (Α΄ Κορ. κεφ ιβ ,στιχ 27). Αυτές οι φράσεις δεν είναι απλώς εικόνες και σύμβολα, αλλά φράσεις που παρουσιάζουν την πραγματικότητα.Γι' αυτό ο Ιερός Νικόλαος Καβάσιλας στην ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας λέγει ότι «φανερώνεται (σημαίνεται) η Εκκλησία μέσα στα άγια Μυστήρια όχι σαν μέσα σε σύμβολα, αλλά όπως μέσα στην καρδιά τα μέλη και όπως στην ρίζα του φυτού οι κλάδοι και όπως είπε ο Κύριος σαν πάνω στο αμπέλι τα κλήματα. Διότι εδώ δεν υπάρχει μόνο κοινό όνομα και ομοιότης αναλογίας, αλλά ταυτότης πραγματικότητος».Ακόμη ο Ιερός Νικόλαος Καβάσιλας λέγει ότι οι άγιοι αισθάνονται ενότητα με τον Χριστό περισσότερο από ό,τι υπάρχει (ενότητα) μεταξύ των μελών του σώματος, γι' αυτό και οι άγιοι Μάρτυρες προτιμούσαν να κοπή η κεφαλή τους από το σώμα,παρά να αποκοπούν αυτοί από την κοινωνία και την ενότητα με τον Χριστό: Έτσι, αισθανόμαστε τον θεό όχι σάν κάποιον που κατοικεί στούς ουρανούς και διευθύνει την ιστορία, αλλά ως την πραγματική Κεφαλή μας, και τον εαυτό μας μέλος του Σώματος του Χριστού.
Από το ημερολόγιο 2009 (Ι.Μ.Τριφυλίας και Ολυμπίας.)