Ιουλίου 2009


Μέσα στον κόσμο που ζεις,πρέπει νά έχεις διαπιστώσει πόσο χρόνο χρειάζεται ένας καλλιτέχνης για ν ασκηθεί στην τέχνη του, και πόσο κόπο πρέπει να καταβάλει γι αυτό. Δεν είναι λοιπόν φυσικό

που οτιδήποτε έχει σχέση με την τέχνη των τεχνών, την πνευματική ζωή, απαιτεί ακόμα περισσότερο χρόνο και ακόμα μεγαλύτερο κόπο;
Προσευχήσου στο Θεό να σου στείλει τη χάρη Του, για να μελετάς και να κατανοείς σωστά τους Πατέρες, για να μιμείσαι τα πρότυπα που εκείνοι προβάλλουν για να δεις καθαρά τη δική σου αδυναμία. Δεν θα σ' αφήσει ο Θεός να ζητάς και να περιμένεις για πολύ. Θά σου δώσει βοήθεια.
Στο μεταξύ εξέτασε προσεχτικά τις κινήσεις της καρδιάς σου, παρατήρησε τις περιπλοκές των λογισμών σου, Εξιχνίασε τις προθέσεις και τα βαθύτερα κίνητρα όλων των λόγων, των έργων και της συμπεριφοράς σου.
Όσιος Μακάριος της Όπτινα, ''Αυτογνωσία.''


Ν'αγαπάς κάθε άνθρωπο αδιάκριτα. Μη λογαριάζεις αν είναι αδύναμος κι αμαρτωλός. Μη σκέφτεσαι την αμαρτία,

αλλά την προέλευση του ανθρώπου, που είναι η ίδια η εικόνα του Θεού.
Σε ενοχλούν οι αδυναμίες των άλλων ανθρώπων, η κακία τους, η υπερηφάνειά τους, ο φθόνος, η απληστία κι η κοιλιοδουλεία τους. Μα και σένα δε σου λείπουν οι κακίες, ίσως μάλιστα να'χεις περισσότερες από τους άλλους.
Στο κάτω κάτω σε σχέση με την αμαρτία όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. «Πάντες γαρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμ.κεφ γ' στιχ.23) Όλοι είμαστε ένοχοι ενώπιον του Θεού και όλοι ζητούμε εξίσου το έλεος Του.
Γι΄αυτό, εκτός από το να αγαπάμε τους άλλους, πρέπει να τους ανεχόμαστε και να τους συγχωρούμε, για να συγχωρήσει και μας ο ουράνιος Πατέρας μας. Πρέπει με όλη σου την ψυχή να τιμάς και να αγαπάς σε κάθε άνθρωπο την εικόνα Του Θεού, να μη λογαριάζεις τις αμαρτίες του. Μόνο ο Θεός είναι άγιος και αναμάρτητος.
Και πρόσεξε πόσο μας αγαπά, πόσα δημιούργησε κι εξακολουθεί να δημιουργεί για μας! Μας τιμωρεί με αγάπη και μας συγχωρεί πλούσια. Να σέβεσαι τον άνθρωπο έστω κι αν είναι αμαρτωλός, γιατί έχει πάντα ελπίδα να διορθωθεί...


απ' το βιβλίο Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης "Η εν Χριστώ Ζωή μου"




Άσπλαγχνοs Τελώνης πέταξε, αντί για πέτρα, ένα καρβέλι ψωμί, για να κτυπήσει έναν επίμονο ζητιάνο. Κι αυτό το ψωμί... έσωσε τον άσπλαγχνο!.
Με δυο λόγια η διήγηση..
Το όνομα του Τελώνη ήταν Πέτρος και

ως αξιωματούχος πατρίκιος ήταν διοικητής όλης της Αφρικής, επί του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, γύρω στο 530 μ.Χ. Κάποτε λοιπόν τον πλησίασε ένας ταλαίπωροs ζητιάνοs και του ζητούσε επίμονα μία βοήθεια έλεημοσύνη. Αλλ' εκείνοs ήταν τόσο άσπλαγχνοs, που όχι μόνο δεν έδωσε στον επίμονο ζητιάνο μια βοήθεια, αλλά, για να τον ξεφορτωθεί άρπαξε ένα καρβέλι ψωμί, που εκείνη τη στιγμή είχε ξεφουρνίσει ένας δούλος του και περνούσε από μπροστά του, και αυτό το ψωμί, αντί για πέτρα, το πέταξε, για να χτυπήσει το ζητιάνο! Όταν το καρβέλι έπεσε χάμω, το άρπαξε ο πεινασμένος ζητιάνος και έφυγε τρέχοντας.
Όταν ο πεινασμένος ζητιάνος έφαγε το "πεταμένο" ψωμί, είπε για τον άσπλαγχνο τελώνη: «Ας με χτύπησε μ' αυτό το ψωμί. Θεός συγχωρέσ' τον!». Και ο πολυεύσπλαγχνος Κύριος συγχώρησε και φώτισε τον πριν άσπλαγχνο Πέτρο Τελώνη. Αλλά μετά δύο ημέρεs ο άσπλαγxvos τελώνηs αρρώστησε βαριά και σε όραμα είδε ότι κρινόταν ενώπιον του Χριστού Κριτού και τα έργα του ζυγίζονταν σε μια ζυγαριά. Αριστερά στέκονταν κάποιοι μαύροι (δαίμονεs) και έβαζαν στην αριστερή πλάστιγγα όλα τα αμαρτήματά του, που έγειραν την πλάστιγγα αριστερά... Δεξιά στέκονταν λευκοντυμένοι και φωτεινοί νέοι (Άγγελοι), αλλά δεν είχαν κάτι καλό να βάλουν στη δεξιά πλάστιγγα. Τελικά με δισταγμό έβαλαν μόνο ένα καρβέλι ψωμί..., που ήταν εκείνο με το οποίο ο άσπλαγχνος τελώνης χτύπησε οργισμένος το ζητιάνο, και η πλάστιγγα έγειρε δεξιά! Τότε ο Πέτρος ο τελώνης συνήλθε από το όραμα συγκλονισμένος, κατάλαβε την αξία και τη δύναμη τrις αγίας Ελεημοσύνης και αμέσως όλα του τα πλούτη και τα υπάρχοντα τά δωσε ελεημοσύνη στους πτωχούς, ακόμη και τα ενδύματά του. Μάλιστα σε νέο όραμα είδε το Χριστό να φορεί τα ρούχα του! Ετσι μην έχοντας τίποτε άλλο, πουλήθηκε ως δούλος σ' ένα χρυσοχόο και τα χρήματα που πήρε τα έδωσε κι αυτά ελεημοσύνη στους φτωχούς!
Αλλ' επειδή κινδύνευε να γνωρισθεί ποιος ήταν, ήθελε να φύγει από τον κύριό του, ο οποίος είχε ως θυρωρό έναν κωφάλαλο. Απευθύνθηκε λοιπόν σ' αυτόν, μα γνωρίζοντας ότι είναι κωφάλαλοs, και τον παρακάλεσε: «Στο όνομα του Χριστού, σε παρακαλώ άκουσέ με και άνοιξέ μου την πόρτα». Τότε άνοιξαν τ' αυτιά και λύθηκε η γλώσσα του κωφάλαλου, ο οποίος περιχαρής άνοιξε την πόρτα κι ο «δούλοs»έφυγε. Τελικά κατέφυγε στα Ιεροσόλυμα και από εκεί στην Κωνσταντινούπολη, όπου και απεβίωσε στη συνοικία «Βοός», όπου ήταν το σπίτι του!.
( Στις 20 Ιανουαρίου, όπου, μαζί με τη μνήμη του Οσίου Ευθυμίου του Μεγάλου, τιμάται και η «Μνήμη του μακαρίου Πέτρου του Τελώνου)


Ο πατήρ Παίσιος έχει περάσει στην συνείδηση των πιστών ως τον κατ’εξοχήν απλοικό και αληθινό άνθρωπο που θα μπορούσε αβίαστα να δώσει και τη ζωή του ακόμα ει δυνατόν να σωθεί ο συνανθρωπός του ο πλησίον του δηλαδή.


είχε διορατικότητα και προέβλεπε τις μέρες με τα δεινά που έρχονταν.Γιαυτό έγραφε αρκετές επιστολές ιδιόχειρα για να έχουμε γνώση και προσοχή...
ppaiseiskap


Το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας αποκαλείται «Κύριος Ιησούς Χριστός».Η φράση αυτή υπάρχει στην Αγία Γραφή. Χαρακτηριστικό είναι το χωρίο του Αποστόλου Παύλου: «διό και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα,

ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός» (Φιλ.κεφ.β,στιχ 9- 11 ). Ο Λόγος του Θεού, το Δεύτερο Πρόσωπο της αγίας Τριάδας, με την ενανθρώπησή Του, προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και είναι Θεάνθρωπος.Έτσι, η φράση «Κύριος Ιησούς Χριστός» αναφέρεται στην θεανθρωπότητα του Χριστού, αφού είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Το «Κύριος» δηλώνει την θεία φύση, αφού είναι Κύριος του ουρανού και της γης,το «Ιησούς» δηλώνει την ανθρώπινη φύση και το «Χριστός» δηλώνει την ένωση της θείας και ανθρωπίνης φύσεως στο Πρόσωπο του Λόγου.Η λέξη «Ιησούς» αποδίδει τον Σωτήρα: «τέξεται δε Υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτωλών αυτών» (Ματθ.κεφ α,στιχ 21). Χριστός λέγεται από το κεχρισμένος και δηλώνει ότι έχρισε ο ίδιος ως Θεός το σώμα, όλη την ανθρώπινη φύση, λαμβάνοντας Χρίσμα ως άνθρωπος. Το όνομα Χριστός είναι όνομα της υποστάσεως και δηλώνει και τις δύο φύσεις, ότι δηλαδή είναι θεάνθρωπος. Γράφεται στην Καινή Διαθήκη: «Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός» (Ματθ.κεφ α ,στιχ 16).
ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Ο Χριστός είναι το κέντρο, η δύναμη και η δόξα της Εκκλησίας και του πιστού. Αυτός είναι η ρίζα μας, η ζωή μας, το φως και η δύναμή μας. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρουσιάζει τον Χριστό να λέγη: «Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός,εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον,εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος. Παν όπερ αν θέλης εγώ».
Και κατά τον άγιο Νικόλαο Καβάσιλα ο Χριστός είναι ο δρόμος (η οδός), η δύναμη για να βαδίσουμε την οδό και το τέρμα της οδού. Αυτός για τους αγωνιζομένους είναι ο συναθλητής, για τους ευδοκιμούντας στην πνευματική ζωή είναι ο αγωνοθέτης και για τους νικητάς είναι το στεφάνι.Επομένως, η δύναμη της Εκκλησίας δεν βρίσκεται στην εσωτερική ισχύ, στην σύναψη διαφόρων υψηλών και μεγάλων σχέσεων, στα χρήματα και τα ιδρύματα, αλλά στην παρουσία του Χριστού,που εσωτερικά την ζωοποιεί και την ενδυναμώνει.Δεν μπορούμε να αναζητάμε τον Χριστό έξω από την Εκκλησία. Είναι τεράστιο λάθος,όταν απομονώνεται ο Χριστός από την Εκκλησία, γιατί τότε διαστρεβλώνεται. Ενδεχομένως γίνεται ένας ρομαντιστής, ένας φιλόσοφος, ένας κοινωνιολόγος,και όχι Σωτήρας των άνθρώπων.Όπως μέσα στήν μήτρα της Θεοτόκου κυοφορήθηκε ο Χριστός, έτσι και εμείς μέσα στην μήτρα της Εκκλησίας, δηλαδή στην εσωτερική μυστηριακή και ασκητική ζωή, θα βρούμε τον Χριστό και θα γεννηθούμε πνευματικά, οπότε θα ονομαζόμασrε χριστιανοί. Διότι ένα άγαλμα, αφού δεν έχει ζωή, δεν λέγεται άνθρωπος.
Έτσι και ένας άνθρωπος, που δεν έχει μέσα του την Ζωή, τον Χριστό, δεν λέγεται Χριστιανός
(αγίου Γρηγορίου Νύσσης).
ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ
Η σχέση του Χριστού με τους Χριστιανούς δεν είναι σχέση αρχηγού ή ιδρυτού μιας θρησκείας με τους οπαδούς του, αλλά σχέση ενότητα οργανική και ουσιαστική. Ο ίδιος ο Χριστός διακήρυξε: «Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα, ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν» (Ιω.κεφ ιε,στιχ 5). Και ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι ο Χριστός είναι η κεφαλή μας (Εφεσ.κεφ δ ,στιχ 15) και αλλού ότι «υμείς εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους» (Α΄ Κορ. κεφ ιβ ,στιχ 27). Αυτές οι φράσεις δεν είναι απλώς εικόνες και σύμβολα, αλλά φράσεις που παρουσιάζουν την πραγματικότητα.Γι' αυτό ο Ιερός Νικόλαος Καβάσιλας στην ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας λέγει ότι «φανερώνεται (σημαίνεται) η Εκκλησία μέσα στα άγια Μυστήρια όχι σαν μέσα σε σύμβολα, αλλά όπως μέσα στην καρδιά τα μέλη και όπως στην ρίζα του φυτού οι κλάδοι και όπως είπε ο Κύριος σαν πάνω στο αμπέλι τα κλήματα. Διότι εδώ δεν υπάρχει μόνο κοινό όνομα και ομοιότης αναλογίας, αλλά ταυτότης πραγματικότητος».Ακόμη ο Ιερός Νικόλαος Καβάσιλας λέγει ότι οι άγιοι αισθάνονται ενότητα με τον Χριστό περισσότερο από ό,τι υπάρχει (ενότητα) μεταξύ των μελών του σώματος, γι' αυτό και οι άγιοι Μάρτυρες προτιμούσαν να κοπή η κεφαλή τους από το σώμα,παρά να αποκοπούν αυτοί από την κοινωνία και την ενότητα με τον Χριστό: Έτσι, αισθανόμαστε τον θεό όχι σάν κάποιον που κατοικεί στούς ουρανούς και διευθύνει την ιστορία, αλλά ως την πραγματική Κεφαλή μας, και τον εαυτό μας μέλος του Σώματος του Χριστού.

Από το ημερολόγιο 2009 (Ι.Μ.Τριφυλίας και Ολυμπίας.)

Δεν υπάρχει άνθρωπος δίχως πόνο. Πήγε κάποτε ένας να πει τον πόνο του σε κάποιον και δεν πρόλαβε και του είπε πρώτα ο άλλος τον πόνο του κι ήταν τό­σο πιο μεγάλος που δεν τόλμησε να πει τον δικό του.όλοι κουβαλούν σταυρό

διότι συμφέρον για την ψυχή του έχει είτε μεγάλος είναι αυτός είτε μικρός.

Πριν σου στείλει ο θεός τον Σταυρό πού σηκώνεις
τον κοίταξε με τα πάνσοφα μάτια Του
τον εξέτασε με τη θεία λογική Του
τον εξέλεξε με την ατελείωτη δικαιοσύνη Του
τον θέρμανε με τη γεμάτη αγάπη καρδιά Του
τον ζύγισε καλά με τα στοργικά Του χέρια,
μη τυχόν και πέσει βαρύτερος
απ' όσο μπορείς να σηκώσεις,
κι αφού υπελόγισε το θάρρος σου
τον ευλόγησε και τον απέθεσε στους ώμους σου.
Μπορείς να τον σηκώσεις!
Κράτησε τον και ανέβαινε
από τον Γολγοθά προς την Ανάσταση.

Author Name

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.